Slow-motion

Nadenken

We aten spinazie, worstjes, aardappels en komkommer. De komkommer moest op vandaar.

Ik zei niet veel onder het eten. Ik proefde de smaak amper. Ik dacht alleen maar aan mezelf. Mijn andere ik dan.

Heeft iedereen twee ikken?

Is dit normaal?

Gebeurd dit vaker, ook bij andere mensen?

Ik vroeg het me allemaal af. Ik had super veel vragen. Ze bleven allemaal onbeantwoord.

Want wie kon ze nou beantwoorden. De enig die ik kon bedenken was mijn andere ik maar die was weg. Dus haar kon ik niks meer vragen. Aan haar had ik niks. Het zag er ook niet naar uit dat ze nog terug kwam.

Hoe oud zou ik zijn geweest toen ik naar nu kwam?
Nou ja naar mijn tijd.
Toen zij naar mijn tijd kwam.

Ik zag er niet veel ouder uit. Misschien was ik toen ook nog wel dertien. Of ik was veertien maar niet ouder.

Na het eten zat ik aan de tafel te tekenen. Ik droedelde maar wat. Ik keek naar mijn tekening en schrok er zelf van.

Ik had mezelf getekend!!!

Ik had het niet eens doorgehad. Er waren niet heel veel dingen aan me verander. Alleen wat puberlijke dingetjes. Voor de rest zag ik er nog bijna hetzelfde uit.

Morgen, morgen, morgen was het de 16de.

Wat moest ik doen?

Ik moest nog een oplossing bedenken om het te voorkomen. Mijn oudere ik wist zeker dat ik een oplossing zou vinden. Ik denk van niet. Bij haar is het ook niet gelukt.

Maar zei was er niet op voorbereidt.

Ik wist dat dat zou was maar ik wilde het niet geloven.

Het was ondertussen al bijna half tien en ik had nog niets. Ik moest nog iets verzinnen voor ik ging slapen. Maar dat ging vast niet meer lukken.

Ik was super zenuwachtig. Morgen zou er iemand voor mijn ogen worden aangereden en ik kon er niks aan doen.

Er weerklonk een stem in mijn hoofd;

Ze heeft niet gezegd dat het erg was. Misschien kwam ze er met een lichte hersenschudding van af.

Maar dat was niet zo dat wist ik zeker. Op de manier hoe mijn andere ik het had gezegd wist ik het. Ik kende mezelf.

Ik poetste mijn tanden en deed mijn nachtbeugel in. Ik bleef nog een tijdje nadenken over een oplossing. Maar ik was te moe en de slaap overviel me. Ik sliep als een roosje.