De dag gaat zo langzaam. Jip ligt op de bank. Volgens mij slaapt hij, maar ik weet het niet zeker. Ik zit aan de tafel en Jip ligt met zijn rug naar me toe.
Ik wilde huiswerk gaan maken. Aardrijkskunde, dat moest morgen af zijn. Een hele paragraaf waar ik nog niks aan heb gedaan. Ik heb het geprobeerd. Het is alleen niet gelukt. Ik kon me niet concentreren.
De dag ging langzaam. Naast na die eeuwigheid was het eindelijk avond en gingen we eten. Met we bedoel ik dan mezelf en mijn moeder. Jip lag nog STEEDS te slapen.
Wanneer wordt hij nou eindelijk eens wakker?
Ik wordt boos op hem terwijl het niet eens zijn schuld is. Ik ben gewoon bezorgd.
Mijn moeder en ik eten snijbonen. Niet echt super lekker maar ook niet super vies.
We eten in stilte. Het is geen gezellige sfeer. Zeker niet wanneer Jip een enkele keer kreunt in zijn slaap.
Toen we pap aten begon Jip te woelen en achtereenvolgens te kreunen. We keken allebei naar Jip daarna naar elkaar en toen weer naar onze borden. We wilden het er niet over hebben.
Na het eten heb ik afgeruimd. Daarna keek ik samen met mama home alone. Ik vond hem altijd super leuk maar vandaag kon ik me er niet op concentreren.
Toen de film was afgelopen ging ik naar boven en ging naar bed. Het duurde een hele poos voor ik in slaap viel. Maar ik was uiteindelijk zo moe. Dat het toch nog lukte.
Morgen weert een nieuwe dag!
JE LEEST
Slow-motion
Teen FictionZijn mond ging open en het leek erop dat hij wat zou gaan vragen. Maar toen deed hij zijn mond weer dicht en staarde naar de grond. Naar de tegels van de weg. 'Wat is je naam?' "Jip." 'Sorry?' "Jip." Ik keek hem ongelovig aan. Hij keek de andere ka...
