Slow-motion

Het gebakken ei

Zodra ik door had dat ik wakker was geworden sloop ik naar beneden. Ik moest naar de wc. Pas toen ik de woonkamer in liep en Jip zag liggen wist ik het weer.

Ik sloop weer naar boven. Ik liep naar mijn moeders kamer. Daarna kroop ik bij haar onder de dekens. Ze sliep gewoon door. Ik dacht na, over van alles.

Het is woensdag. Ik moet naar school, helaas. Ik wil bij Jip blijven.

Mijn moeder werd wakker en we liepen samen naar beneden om te kijken hoe het met Jip ging.

Mijn mond stond open van verbazing. De geur van gebakken ei drong door tot in mijn neus.

Wie had dit gedaan?

Ik keek snel naar de bank, toen hij daar niet lag liep ik naar de keuken.

En wie stond daar achter het fornuis?

Jip. Toen hij merkte dat ik naar hem keek draaide hij zijn hoofd om naar mij. Hij keek me aan met een glimlach van oor tot oor.

Wáááttt?

Mijn hersenen konden het niet begrijpen. Gister lag hij nog doodziek op de bank. Hoe. Kon. Dit?

Ik keek achter me, mam was net binnengekomen. Ze zat Jip aan te staren alsof hij een alien was. Ik verbaasde me over het feit dat Jip nog steeds aan het glimlachen was.

"Nou dames gaan we nog eten of hebben jullie geen honger meer."

Jip leidde ons naar de tafel en trok onze stoelen naar achter zoals obers dat doen. Ik stond helemaal perplex. Ik wist helemaal niet dat hij dit kon. Maar toen besefte ik dat ik hem nog maar super kort kende.

Jip liep weer naar het fornuis, draaide het uit en liep met de pan in zijn hand naar de tafel. De tafel was al gedekt, er stond zelfs een pannen onderzetter.

Het rook super. Voordat ik had gegeten wist ik al dat het ei heerlijk zou smaken. Jip need het ei in drie stukken en deelde ze uit. Ik glimlachte naar hem. Hij glimlachde terug.

Hij ging ook zitten en we aten aledrie ons ei op een broodje. Ik had het fout, dit was het lekkerste ei dat ik ooit gegeten had. Het was lekkerder dan het ei in het duurste restaurant.

Jip zou kok moeten worden.