Pitong Oras (COMPLETED)

Kabanata 5

Asya's POV

"Tatlo!" sigaw ni Marco.

Agad kaming lumusong sa nasabing ilog.

Nakapagtataka. Akala ko'y mababaw na ilog ngunit ako ay nagkakamali. Nang inilubog ko ang aking sarili sa ilog, doon ko lamang napagtanto na isa itong ilog na napakalalim. Kapansin-pansin din ang paiba-ibang kulay ng tubig.

Minsan nagiging asul, minsan pula, dilaw, kulay putik, lila at kulay dalandan para bang isa ngang makulay na ilog. Nag-umpisa na akong lumangoy ngunit masyadong malakas ang puwersa na humihigop sa akin pababa. Nagpupumiglas ako at pinipilit lumangoy pataas subalit patuloy lang lumulubog ang aking katawan.

Unti-unti na rin nag-iba ang kulay ng tubig. Kung kanina'y parang bahaghari sa ganda pero ngayon ay kinakain na ng itim. Patuloy ko pa rin nilalabanan ang puwersang humihila sa akin. Nakakapanghina. Tuluyan na rin naging itim ang tubig. Napakadilim. Wala akong maaninag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin lalo lang kasi ako manghihina kapag nilalabanan ko ang puwersang humihila sa akin pababa.

Isang tahimik ngunit nakakatakot na paligid. Puro tubig. Walang buhay na makikita. Napakadilim. Hinayaan ko na lamang ang aking sarili sa puwersang humihila sa akin pababa subalit nakaramdam na ako ng kawalan ng hangin makalipas ang ilang segundo.

Pinipilit ko pa rin habulin ang aking hininga na unti-unti nang napapatid ngunit napadako ang aking atensyon sa isang maliit na liwanag. Liwanag sa isang napakadilim na tubig. Papalapit ito papunta sa akin. Pilit kong iginalaw ang aking mga kamay at paa upang salubungin ang paparating na liwanag sa dilim. Umaasang si Marco ang nasa liwanag. Umaasang mahahawakan ulit ang kanyang mga kamay. Umaasang makita muli ang kanyang mga matatamis na ngiti.

Ngunit tumigil ako sa paglangoy dahil parang may kakaiba sa pigurang lumalangoy. Malalagong buhok na sumasabay sa bawat galaw nito. Dahil na rin sa nanlalabong paningin, sadyang hindi ko pa masyadong makita ito.

Ilang metro na lang ang layo namin sa isa't isa. Masyadong siyang mabilis kung lumangoy kumpara sa isang normal na tao dahil lumalangoy ito na para bang isang nilalang na nabubuhay sa ilalim ng dagat tulad ng isda.

Isda? Tama parang may nakikita akong buntot sa likod nito. Kay laking isda! Bigla akong nakaramdam ng kaba. Pakiramdam ko'y isang panganib ang papalapit sa akin kaya buong lakas kong inilabas ang natitirang enerhiya na mayroon ako. Pinilit kong lumangoy nang mabilis pataas. Mabuti na lang ay nawala na ang kaninang puwersang humihila sa akin. Hindi ko alam kung tama ba ang nilalanguyan ko basta makaalis lamang dito ay sapat na sapagkat ayokong mahuli ng nilalang na ito.

Ngunit hindi pa nga ako nakakalayo, may naramdaman na akong malamig na kamay na dumapo sa aking binti. Ayokong tingnan kung sino o ano man ang humahawak sa akin ngayon ngunit traydor ang aking katawan dahil ito na mismo ang gumawa ng isang bagay na pinagsisisihan ko. Natagpuan ko lang naman ang aking sarili na nakatingin sa isang babae.

Babaeng napakaputla. Ang babaeng may buntot. Ang kanyang katawan ay parang sa isda, ang kanyang buhok ay kakaiba, parang may sariling buhay at tila umiilaw ito. Puting buhok na umiilaw. Itim na itim ang kanyang mga mata na hugis pusa ngunit lubog ang mga ito. Walang ilong ngunit mayroon dalawang butas sa taas ng kanyang labi, ito marahil ang nagsisilbing ilong.

Ngumiti siya. Ngiting walang kagandahan. Doon ako nagising sa katotohanan, biglang sumiklab ang aking takot kaya agad akong nagpupumiglas at pinipilit na lumangoy palayo mula sa kanya pero hindi niya ako binibitawan. Napakalakas niya ni hindi ko siya mahila. Humahagikgik lamang ito sa akin na tila pinagtatawanan ako.

Bigla na lamang ako naging bato, naestatwa sa nakikita. Ang babaeng sirena ay nakatitig na sa akin ng masama. Ngayon ay dahan-dahan nitong ibinuka ang malaking bibig at kitang-kita ng aking dalawang mata kung gaano kahaba, katalim, at katulis ang mga ngipin nito. Parang ngipin ng isang dambuhalang piranha.