Ashley [OnGoing]

Chapter 11

And for the first time I have published another chapter, I'm sorry for the inconveniences. Maybe I wasn't as aspiring author like others who can pursue to finish their stories, I'm just a lazy ass student and have a wild imagination. But since may kathang isip nanaman ang mind ko, I will try to put efforts to this story and will pursue to finish this. Thank you for staying tune.
                                                                           
                                                                           
                                                                           
Ashley's POV
                                                                           
                                                                           
                                                                           
Nakarating ako sa probinsiya ni Lola Aleng ang Kanto Ano, isang sariwang hangin ang bumungad sa'kin. I looked at my phone, and it 9:05 P.M, it's still dark as hell in here. Mahaba-haba ang biyahe and almost one day akong bumiyahe, pagkatapos ng bus mayroon ulit isang bus na kailangang sakyan and you'll need a jeepney to arrive at my destination. Luminga-linga ako sa paligid knowing na malayo-layo pa rito ang bahay nila Lola Aleng, kailangan ko pa maglakad ng medyo mahaba pa, to arrive at their houses.
                                                                           
                                                                           
                                                                           
Dinala ko ang mga bagahe ko, sinigurado kong nasa bulsa ko lang ang hawak kong cutter for emergency lang. Hindi ako mapakali at palinga-linga talaga ako sa paligid ko. Ngayon lang ako nakapunta dito, mahigit sampung taon na rin akong hindi nakakapunta rito magmula ng pagpatay ko kay Alec ay never na akong pinayagan ni Dad na pumunta sa aking relatives.

                                                                           
                                                                           
"Krooo.... Krooo..." Dinig na dinig ang mga insekto, dahil literal na magubat sa place nila Lola Aleng, malapit na ako sa destinasyon ko. But then, nakita ko sa hindi kalayuan ang isang basketball court papunta kila Lola Aleng, and kahit pasado alas-dies na ng gabi, meron at meron pa rin ang nagbabasketball, and guess what? Ang dami nila. Nakakailang dumaan, baka magtaka sila, mapatingin sila? But I snapped out kase sanay na sanay naman ako na bastusin at galawin. Hindi naman sa pokpok, hindi lang ako nagmamalinis.

                                                                           
"Wutwow..." And since naka-short lang ako and oversized t-shirt, I heard one of them whistled at me. Hinayaan ko nalang.

                                                                                            
Naglakad lang ako patuloy hanggang sa marating ko ang bahay nila Lola Aleng, I saw her washing dishes outside, mahirap lang ang mga family ng mother side ko, sakanilang magpapamilya ang mother ko lang ang nakaahon sa hirap.

                                                                            
Nagtago muna ako sa tabi and started to make up some parts of my body to look a like bruise. Kumuha ako ng lipstick at liptint and contour as well. Blinend ko ito sa braso ko, sa thighs ko, some of my faces and other parts.

I waved at my Lola mile away, she faced me and even blinked twice because she couldn't believe what she's seeing right now.

"Didn't you miss me, Lola?" I hugged her, si Lola Aleng ang pinaka-close ko when it come to Lola's, I didn't like Lola Teodora my dad's mom, she's very strict unlike kay Lola Aleng, sabagay laki kase silang mayayaman and very serious family.