Ashley [OnGoing]

Chapter 12

Ashley's POV

"Lola, lilibot lang po ako." Sambit ko habang sinusuot ang tsinelas para naman malibot ko itong probinsiya ng Kanto Ano.

"Oh sige sige, apo. Para naman makita mo at makalanghap ka ng napaka-sariwang hangin sa labas, basta't huwag ka lamang magpapagabi at huwag gaanong magtatagal, dahil tayo'y kakain na ng hapunan." Usad ni Lola Aleng, tumingin ulit ako sa wall body mirror and pose, hindi ko alam pero hobby ko nang mag-pose kung sakali man na makakita ako ng salamin.

Naglakad na ako, at luminga-linga sa paligid upang mas madama ko ang kalikasan. Ngayon ko lang napagtanto na, p'wede ka palang mamuhay ng maayos kahit na isang araw na hindi pumapatay ng tao. Napailing nalang ako sa iniisip ko, but honestly, I missed killing. Tila ba nahasa yung isip ko na makakita ng dugo lagi. Biglang dumagsa sa hindi balot kong katawan ang napakalakas na sariwang hangin. Parang nabasa ang isip ko at hindi ito sumang-ayon. Napalinga ako sa parte na maraming naglalakihang puno, halos sumayaw na ang mga puno dahil sa lakas ng hampas ng hangin.

Napatingala ako at nakita ko ang kulimlim ng kalangitan saka ito biglang kumidlat. I didn't move an inch, sobrang sanay na ang mga senses ko sa ganoong kalamidad. Natatandaan ko na, ganitong klaseng weather kami unang nagkakilala ni Kion, ang sungit sungit ko pa 'non sakaniya, at binigyan pa niya ako ng kape.

"Ang lalim yata ng iniisip mo." Napatingin ako sa nagsalita at nakita kong si David pala iyon, nakatitig siya sa'kin bago siya tuluyang ngumiti. I ignored him and continue walking on the road para pagmasdan ang paligid.

Isinumpa ko sa araw ng libing ni Kion na siya lang ang tanging lalaking mamahalin ko ng pang-habangbuhay. Nangako ako, na hinding-hindi na ako maghahanap ng lalaking muli ko ulit mamahalin tulad ng pagmamahal na naramdaman ko kay Kion. Nangako akong hanggang sa mamatay ako, siya at siya pa rin wala ng iba.

"Gagawin mo lang ba akong parang hangin? Hahaha, anong 'bang pinunta mo rito, at parang ngayon lang kita rito nakita?" Sa ikalawang pagkakataon, napatitig ulit ako kay David na ginagaya rin ang bawat yapak ko.

"Ano'ng pakialam mo?" Diniinan ko ang pagkakasabi ko at tumalikod na sakaniya para bumalik na sa bahay namin ni Lola Aleng.

"Waste of time." I whispered all the way papunta kay Lola Aleng. Balik tayo sa dating gawain, but from now I won't kill any of my relatives na, especially Lola Aleng, except nalang kung i-maltrato niya rin ako.

"Ang bango naman niyan, Lola." I lied, ayokong ma-disappoint siya just because ayoko na sa mga lutong ulam, kung sana ganon lang kadaling sabihin na cannibal ako and I eat raw meat from humans.

"Iyan ang espesyalti ko, ang malinamnam na tinolang manok." She looks so happy presenting to me the tinolang manok that she made.

Lola Aleng's husband died five years ago, and her way to live by her own is through her 12 kids. Pinapadalhan siya ng kaniyang mga anak, monthly. Kahit papaano ang iba ay may desente namang pamumuhay ngunit hindi ganon karangya tulad ng kay mommy. Since Lola Aleng's daughters and sons are 12, monthly almost nakakatanggap daw siya mga higit pa sa 10k. How'd I know? Nagkwekwento siya ngayon habang kumakain kami.

"Minsan naman apo, hindi ako laging umaasa sa mga anak ko, minsan ang kanilang mga padala ay aking ini-invest sa bangko. Minsan kung kaya ko naman ay naglalako rin ako ng mga sariwang gulay at prutas, isda at karne d'yan sa pamilihan, ngunit kapag sumasakit na talaga o humihina ang katawan ko, ay humihinto muna ako sa paglalako." Kwento niya, I smiled at her, she's the most sweetest Lola I have ever gotten in my whole life.

Nang matapos na kami, ay pumaroon kami sa salas para manood ng pelikula sa telebisyon habang tuloy pa rin ang kwentuhan naming dalawa. Masasabi ko lang na, hindi pa talaga matapos-tapos itong palabas na 'Encantadia'.

"Hindi ka pa ba matutulog, apo? Inaantok na ang lola mo eh." Humikab si Lola at binigyan ako ng mga titig na parang inaantok na talaga. I smiled at how she looks so cute with those face.

"Maya-maya po, Lola. Balak ko po sanang maligo sa ulan, mukhang uulan po kasi." Halata naman na uulan, dahil walang mga bituin sa langit, at kanina pa kumukulog siguro malapit na umulan, at sa tingin malakas ito.

"Ay naku po, apo. Anong oras na, maghahatinggabi na pero gusto mo pa rin maligo sa ulan? Baka magkasakit ka niyan?" Nag-aalalang tanong ni Lola saakin.

"Matagal-tagal na rin po kasi akong hindi nakakaligo sa ulan, Lola. Magmula nung imaltrato ako ng sarili kong mga magulang ay hindi ko na naranasan maligo sa ulan." Pagmamakaawa ko, s'yempre ay kailangan nating lagyan ng pagsisinungaling para payagan ako.

"Sige, papayagan kita, pero apo h'wag ka nang magpapatagal ha? At huwag na huwag kang pupunta sa malayo, hindi mo alam ang mga masasamang intensyon ng mga tao sa lugar na ito, lalo na't galing kang syudad." Baka nga mabaliktad pa ang sitwasyon kung sakali man na pagtangkaan nila akong patayin.

"Got it, Lola. Salamat po." I hugged her, and kissed her cheeks to say goodnight. Nang makapasok na siya sa sarili niyang kwarto, pumunta ako sa kusina at kumuha ng kutsilyo, mahirap na baka may masamang tao ang sunggaban ako sa pagligo ko sa ulan.

I got an idea, I took off my bra dahil naka-black shirt naman ako fitted nga lang, I feel horny. Napatawa nalang ako sa naiisip ko, hindi ko inaasahan ang biglang pagbuhos ng ulan. Sobrang lakas, binulsa ko ang maliit na kutsilyo at lumabas na. I felt the rain pouring hardly down my skin, I felt so calm again, na-relax ang kasuluk-sulukan ng buhok ko dahil sobrang sarap talaga maligo sa ulan.

Dahil nga probinsya ito ay naging maputik ang tinatapakan ko, pumaroon ako sa kalsada, dahil iyon lamang ang semento sa lugar na iyon. Sa mga gilid ay mayroong upuan na mga gawa sa kahoy, 5 meters ay may makikita ka lagi na upuan, bukas ang mga street lights kaya't hindi ganoon ka-dilim ang paligid. Biglang lumakas ang ulan, sobrang sarap sa pakiramdam, naglibot-libot ako hanggang sa may makita akong anino sa kawalan. Dalawang tao, hindi ako namamalikmata dalawang tao sa puno banda ang pwesto.

Lumapit ako para makita kung anong ginagawa nila, napalaki ang mata ko sa nakita ko, isang babae at isang lalaki, at oo kung ano ang naiisip niyo yun na nga ang ginagawa nila. Nakatuwad ang babae, habang yung lalaki naman ay... Shit, bakit ganito yung nararamdaman ko?! Umalis nalang ako at dumeretso sa basketball court, winasik ko ang paningin ko, nakaramdam ako ng init sa katawan ko, iba pala pag live mo nakikita.

Habang papalapit ako sa basketball court, lumalakas ang ulan at bugso ng hangin, nakita ko sa paligid ang isang lalaking naglalaro mag-isa sa ulan. Nang makalapit ako ay nakita ko si David, naghalukipkip ako para hindi niya makita ang naglalakihang bakat kong suso.

"Anong ginagawa mo rito?" Huminto siya sa paglalaro at lumapit sa akin. Gusto ko siyang sunggaban ng halik at gawin namin ang nakita ko kanina.

"Naliligo sa ulan s'yempre." Napatingin ako sa braso niya, nakasando lang siya at naka-jersey shorts.

"Delikado ang babaeng mag-isang naliligo sa ulan ng hatinggabi, lalo na kapag.... Walang bra." Tumawa siya at nag-3 points, sa gulat ko ay na-shoot niya ito kahit pa umuulan.

Hindi ko na talaga mapigilan, lumapit ako sakaniya at sinunggaban siya ng halik, wala itong halong pagmamahal, tawag lamang ito ng laman. Ramdam ko ang pag-ngiti niya habang hinahalikan ang labi ko. Sinampa ko ang katawan ko sakaniya, binuhat niya ako habang hawak-hawak ang pwet ko para alalayan ako, pinunta niya ako sa liblib na lugar.