Μπαίνουμε στο σπίτι του Δημήτρη και αφήνουμε τα πράγματα μας πάνω στον καναπέ. Ο Δημήτρης αρχίζει να μας ξεναγεί στο σπίτι. Ρίχνω μια πιο προσεκτική μάτια στο χώρο. Το σπίτι είναι πολύ ωραία δουλεμένο με ωραία διακόσμηση. Το σαλόνι είναι βαμμένο στο χρώματα του μπεζ-ζαχαρί. Ο καναπές είναι και αυτός μπεζ-κρεμ με μπλε μαξιλάρια. Στο βάθος του δωματίου βρίσκεται η κουζίνα και η τραπεζαρία.
"Θες να ανέβουμε πάνω να σου δείξω το υπόλοιπο σπίτι;" Με ρώτησε γλυκά και εγώ απλά ένεψα καταφατικά.
Ανεβήκαμε την ξύλινη σκάλα και βρεθήκαμε σε ένα διάδρομο.
"Αυτό εδώ είναι το δωμάτιο μου" είπε καθώς άνοιγε την πρώτη πόρτα στα δεξιά του.Το δωμάτιο του είναι και αυτό πολύ ωραία διακοσμημένο.
Αφού μας δείχνει και τα υπόλοιπα δωμάτια, καθώς επίσης και το δωμάτιο μας, κατεβαίνουμε στο σαλόνι.
"Λοιπόν τι θες να παραγγείλουμε να φάμε;" με ρωτάει αφού έχουμε καθίσει και οι δυο στον καναπέ.
"Θα μαγειρέψω εγώ, για να σε ευχαριστήσω για άλλη μια φορά" λέω και του σκάω ενα χαμόγελο. Μπορώ να πω ότι είναι η πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό που χαμογελάω και το εννοώ.Έτσι λοιπόν κατευθύνομαι στην κουζίνα και ανοίγω το ψυγείο και τα ντουλάπια για να δω τι έχουν μεσα. Αποφασίζω να φτιάξω λαζάνια και συνοδευτική σαλάτα. Ο Δημήτρης έρθετε και στέκεται δίπλα μου στον πάγκο της κουζίνας, καθώς με παρακολουθεί να κόβω τα λαχανικά.
"Θέλεις βοήθεια;" ρώτησε χαμογελώντας και σκύβοντας προς το μέρος μου.
"Ξέρεις να κόβεις λαχανικά;;" λέω μεσα στα γέλια μου.
"Όχι αλλά θα μάθω" λεει και παίρνει ένα μαχαίρι και προσπαθεί να κόψει το αγγούρι.Μετά από πολλή προσπάθεια και αφού έχει καταφέρει να κόψει στραβά το αγγούρι, του δείχνω πως να το κάνει σωστά.
"Πρώτο μάθημα μαγειρικής και τα πηγές πολύ καλά βλέπω" λέω και του κλείνω το μάτι.
"Είδες ποσό γρηγορα μαθαίνω. Λοιπόν έλα να στρώσουμε τραπέζι γιατί πεθαίνω της πείνας"Αφού στρώνουμε το τραπέζι, τοποθετούμε και τα πιάτα πάνω και καθόμαστε να φάμε.
"Πρώτο δείπνο μαζί και σε έβαλα να μαγειρέψεις" Ένα πλατύ χαμόγελο κάνει την εμφάνιση του.
"Την επόμενη φορά θα μαγειρέψεις εσύ" λέω και αρχίζουμε να γελάμε και οι δυο.
"Λοιπόν, θέλω να μου εξηγήσεις κάποια πράγματα" λέει και παίρνει ένα σοβαρό ύφος.
"Ξέρω τι θέλεις να συζητήσουμε, αλλά άσε με να σου πω όλη την ιστορια"
YOU ARE READING
Επιβίωση
Teen FictionΗ Άννα Παπαδάκη είναι ένα συνηθισμένο 17χρονο κορίτσι. Έχει μακριά κάστανα μαλλιά και υπέροχα καστανά μάτια. Ζει με τον 5χρονο αδερφό της και με τον πατριό της, Θάνο, απο τότε που πέθανε η μητέρα της όταν ήταν 15. Όλα φαίνονται να ειναι συνηθισμένα...