Psychologist // ChanBaek

4.Bölüm

Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin, iyi okumalar ♥️

Tekrar odama döndüğümde hastalarıma odaklanmam daha zor oldu.

Aklımda hep çizdiği şeylere gidiyordu, acaba resimler nasıldı?

Bir geri zekalı gibi beni onun yarattığına ikna oluyorum.. Tanrım!!

Saate baktığımda 18.03ü gösteriyordu. Aceleyle ve sinirle toplandım. Zaten hastalarıma gereken ilgiyi verememiştim..

Odamdan çıktığımda bir süre bekledim, Baekhyun'un yanına gitmeli miydim? Onu deli gibi merak etsemde gitmeme kararı aldım. Asansöre ilerledim.

Asansör açıldığında bineceğim sırada beni karşımda acıyla kıvranan beden durdurdu. Baekhyun ağlıyordu ve beni görünce daha da şiddetlendi ağlaması. Hızla asansörden çıkıp boynuma sarıldı.

Hıçkırıklar arasında konuşmaya çalıştı."Bi-bir şe-şey yap Cha-ChanYeol"

Şaşkınlığımı üzerimden atmaya çalışarak boşta olan elimi beline sardım. "Ne oldu Baekhyun?"

Beli incecikti.

Elimin altındaki beden titremeye başlayınca çantamı yere bırakıp iki elimle sardım onu bu defa. "Annem.." dedi ve daha çok hıçkırıklara boğuldu.

"Pa-param var ama bi-bir şey yapmıyorlar!"

Kaşlarım sinirle çatıldı söylediği şeyle. Etrafıma bakındığımda hiç kimseyi göremedim ve bu dahada sinirlenmeme neden oldu.

Titreyen bedeni kucağıma alıp odama götürdüm hızla. Zorlansamda kapıyı açmayı başarıp içeride ki rahat koltuğa yatırdım zayıf bedeni. "Hemen geleceğim."

Asansöre doğru koşup çantamı bıraktığım yerden aldım. Odama gelince telefon açıp bir oda ayarlamalarını söyledim. Gözüm hep Baekhyun'da idi.

Telefonu kapattıktan sonra yanına gittim ve yavaşça oturdum. Şuan annesi için bir şey yapamıyor olsamda Baekhyun için yapabileceğim tek bir şey vardı; duymak istediği şeyleri söyleyebilirdim.

"Annen iyi olacak Baekhyun."

Yaşlı gözlerle bana baktı. Gözyaşları inci taneleri gibi bir bir yuvarlanıyordu. Elim istemsizce saçlarına gitti. Benim zihnimi işgal eden saçları.. yumuşaktı.

Yavaşça okşamaya başladım yumuşak kahverengi saçları. Titremesi azalmıştı ama yinede gözyaşları akıyordu tane tane.

"Ama önce sen iyi olmalısın. İyi ve güçlü ol ki, annen senden güç alabilsin ve iyileşsin."

Bana yavaşça kafa salladı. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Bende gözlerimi çekemiyordum bu yoğun bakışlardan. Aklıma gelen şeyle tereddütte kalsam da, Baekhyun'un iyiliği için yapmaya karar verdim.

"Sen ağladığında, ne yapardım Baekhyun?"

Gözleri tekrar doldu. Dudakları belli belirsiz yukarı kıvrıldı. Gözlerim bir anlığına dudaklarına takılsada hemen gözlerine diktim bakışlarımı.

"Ben sakinleşene kadar.." dedi yavaşça. "Sarılıp saçlarımı okşardın."

Saçlarındaki elim yavaşlasada okşamaya devam ettim. Ona cevap vermek yerine gözlerine bakmaya devam ettim.

Kapı çalınana dek.

Elimi çekerek doğruldum."Gel."

Ufak tefek bir hemşire süzüldü içeriye. "İstediğiniz oda hazır efendim."