can we kiss forever

16

Yana

Ik wordt wakker gemaakt door iemand. "Yana," zegt een stem. "Hmm?" Mompel ik en diegene zegt weer mijn naam. Ik open mijn ogen en dan zie ik Tijn daar staan. Ik knuffel hem en automatisch komen er tranen tevoorschijn. "Sstt," sust hij. Ik blaas trillerig mijn adem uit. "Het is goed," fluistert hij en wrijft over mijn rug. Ik hou hem zo stevig vast, ik wil hem niet kwijt. "Yaan, het komt goed," zegt hij zachtjes. Ik schud mijn hoofd en er rollen nog meer tranen over mijn wangen. "Nee het komt goed, ik ga ook gewoon dood," zeg ik en dan zie ik tranen in zijn ogen. "Alsjeblieft zeg dat niet," zegt hij zacht met tranen in zijn ogen. "Je bent sterk, echt waar. Ik geloof in je," zegt hij. "Hou toch op met dit schijnheilige gedoe. Het boeit me geen Flikker me. De vorige chemokuren sloegen niet aan alsof deze dan wel aanslaan. Martijn accepteer het gewoon, ik ga dood klaar. Zoek maar alvast een ander, ga lekker door met touren en muziek maken want ik ga toch dood. Niemand boeit het dat ik dood ga," ratel ik. Ik wordt onderbroken door zijn lippen die ik voel op de mijne. Met mijn hand wrijf ik over zijn wang waar ik natigheid voel, tranen. Ik trek terug en hij huilt. Ik heb hem nog nooit zo huilend gezien. "Yaan, "mompelt hij en tranen stromen over zijn wangen. Hij legt zijn voorhoofd tegen de mijne en ik kijk hem aan. Waarom moet ik weer zo kut tegen hem doen? Waarom moet ik hem zoveel pijn doen? "Het spijt me zo," zeg ik zacht. Hij schud zijn hoofd, "het geeft niet." Hij is nu gewoon verdrietig omdat ik boos ben. Boos op alles. "Je komt er echt bovenop," fluistert hij en ik druk een kus op zijn lippen. Hij blaast trillerig zijn adem uit voor mijn lippen. Ik heb hem nog nooit zo gezien. "Sorry," zeg ik en er komen again weer tranen. Kan ik nooit stoppen met huilen? Het lijkt wel alsof mijn lichaam alleen maar nieuwe tranen kan maken en niet kan vechten tegen deze ziekte.

Hij kijkt me aan en zijn ogen zijn altijd helder, mooi blauwgrijs. Maar nu zijn ze dof en zijn ze grijs. Hij lijkt zo verdrietig en ik gun het hem niet. Hij verdient zoveel beter. "Waarom is het uit gegaan met Charelle?" Vraag ik. Hij knuffelt me en negeert m'n vraag. "Waarom Martijn?" Vraag ik nu met een strenger toon. "Ze ging vreemd," mompelt hij en kijkt me aan. Ik zie dat het hem nog steeds pijn doet. Hij verdient niet zo'n iemand. "Waarom ging ze vreemd en met wie?" Vraag ik nu. "Doe er niet toe," mompelt hij. Ik duw zijn hoofd omhoog en kijk hem doordringend aan. "Alsjeblieft vertel het me," zeg ik en hij haalt zijn schouders. Hij zucht maar begint dan met z'n verhaal. "Ze ging vreemd met toen een goeie vriend van me, Giel de winter. Die gozers die stuktv maakt. Weetje wel. Nou ze ging vreemd met hem voor de passie en ze kon het niet stoppen maar als nog zei ze tegen mij dat ze van me hield enzo. Ik snap niet waarom ik dat geloofde. Ze kreeg een ongeluk en overleed. Na haar dood kwam ik erachter dat ze vreemd was gegaan wat me nog meer pijn deed en nu zeg jij dingen dat je dood wilt en dat mensen het niks boeit. Alsjeblieft je moet daarmee stoppen. Ik hou heel veel van je en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Je maakt me zo blij en ik wil nog heel mijn leven delen met jou. Trouwen en kinderen, als tachtigjarige in een huisje ergens in Nederland samen met jou. Je bent m'n alles voor me en ik kan je niet missen. Fenne houd van je. Team Garrix is zo geliefd aan je en je ouders. Mijn ouders vinden je echt een heel leuk meisje en ze zijn blij voor me. Ik ben gelukkig met jou en ik wil dat geluk niet kwijtraken," zegt hij en al die tijd heb ik zitten luisteren met tranen in mijn ogen. Hij is zo lief. Hij is de beste. Hij is alles wat ik nu even nodig had. "Dnakje," fluister ik en knuffel hem weer. Hij glimlacht en drukt een kus op mijn wang.

Zijn ogen vallen bijna in dicht, ik kijk op de klok en het is nog maar vijf uur, oja hij komt uit een tijdzone van 8 acht uur verschil. Hij kwam uit China met zo'n tijdverschil van 8 á 9 uur. Daar is het natuurlijk al nacht. "Kom maar," zeg ik en schuif een beetje op. "Hmm?" Zegt hij kijkt mij moe aan. Hij kruipt het bed op en hij zucht even vermoeid. "Heb je het warm?" Vraag ik. Hij knikt en trekt zijn hoodie uit. Hij heeft er een shirt onder aan. Ik stap uit bed en leg de hoodie weg, beter ik trek hem gewoon aan. "Babe, kom terug," hoor ik hem zeggen. Ik glimlach en kom weer terug. Ik ga tegen hem aanliggen en hij kijkt me aan. "Slaap maar, je bent moe. Ik merk het," zeg ik en hij knikt zachtjes. Hij pakt mijn hand vast en dan is alleen zijn ademhaling nog te horen. Zijn ogen gesloten en ik druk een kus op zijn haar. Hij is zoo moe. Dan komt Lotte nog langs met Karin en ik glimlach. "Hij ligt te slapen zeker?" Vraagt Karin. "Ja, hij was heel moe. Eigenlijk hoort hij nu in China te zitten," zeg ik. "Weet ik lieverd," zegt Karin, "hij had me gebeld. Hij zei dat je helemaal overstuur was. Ik wou nog langs je gaan om hem tot rust te maken maar jou ook natuurlijk. Toen had hij al besloten om terug te komen." Ik glimlach en kriebel door zijn haar. "Morgen heb je je chemo he," zegt Lotte en ik knik. "Slaap optijd," zegt ze. Dan loopt ze weg en Karin pakt een stoel en komt bij me zitten. "Hij heeft zijn vorige vriendin ook al verloren en ze heeft hem ook bedrogen. Het heeft hem kapot gemaakt," zegt ze. Ik knik, "hij heeft het me vertelt." "Hij houd heel veel van je Yana," zegt ze. Ik kijk haar aan en glimlach. "Hij had me gebeld in paniek, je was helemaal overstuur en hij zei dat hij weer terug kwam for jou. Ik moest bij je kijken of het goed ging met je of niet. Ik was dat moment heel druk en nu had ik tijd maar is hij er al," zegt ze en ik blijf glimlachen.

"Onthoud, je bent zijn alles voor hem. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien," zegt ze. Het feit dat Karin dat zegt maakt me gelukkig. Ik ben zijn alles, het klinkt geweldig. "Dankje," zeg ik zacht. "Yana blijf sterk, Martijn wilt je heel graag helpen en hij wil dat je met hem praat als je je klote voelt, hij is verliefd op je Yana," zegt ze. "Ik zei dat hij me moest beloven altijd te blijven lachen maar het lijkt nu alleen maar slechter met me te gaan," zeg ik en dat maakt me weer verdrietig. "Als je wilt, je kunt altijd met me praten als het met Martijn of je ouders niet lukt," zegt ze en ik knik. Ze geeft me een knuffel en ik glimlach. "Dankje Karin," zeg ik. Ze glimlacht vriendelijk. Ze staat op en zet de stoel weg. Ze wrijft over Martijns arm en drukt als een moeder een kus op zijn haar. Ik glimlach en druk ook een kus op zijn haar. Zijn twee favorite vrouwen in een ruimte, hij heeft niks door maar hij houd van zijn moeder. Dat weet ik. "Karin," zeg ik en kijkt me aan terwijl ze in de deuropening staat. "Hij houd heel veel van zijn lieve moeder," zeg ik en ze glimlacht. "Slaap lekker Yana," zegt ze. "Slaap lekker, de groetjes van mij naar Gerard," zeg ik en ze knikt. "Doe ik lieverd, ga maar slapen. Morgen word het een zware dag voor je," zegt ze en loopt dan de kamer uit. "I love you tijntje," mompel ik en druk een kus op zijn wang. Mijn ogen vallen dicht en val in een diepe slaap. Ik zie hem nog het glimlachen en ik glimlach nu ook. Stiekemerd, hij heeft alles gehoord.