72

167 7 3
                                    

Drown is out now!!!

Martijn

"Papa! Mama! WAAR IS MAMA!" Hoor ik iemand in paniek schreeuwen en gillen. Ik open moe m'n ogen en gaap even. Als ik vaag Lilly voor me zie flippen ben ik gelijk wakker. "Lieverd," fluister ik en trek haar in een knuffel. Ze heeft nachtmerries van die crash. Waarom deze lieve kleine meid? "Mama!" Roept ze weer en spartelt wild met haar benen. "Lilly Sst, papa is hier," fluister ik en probeer haar te sussen. "Papa?" Zegt ze met tranen in haar ogen. "Sst ik ben er. Maak je geen zorgen," zeg ik zacht en wrijf over haar rug. Ik druk een kus op haar haar en zucht lichtjes. Ze verdient dit niet. Heel simpel. "Ga maar weer slapen. Het is laat," zeg ik en ze gaat weer liggen. "Papa niet weg gaan," zegt ze bang. "Nee ik blijf hier, ik blijf bij jou," fluister ik en dan doet ze haar oogjes weer dicht. Even wacht ik met zelf in slaap vallen als ze weer een paniekaanval heeft, kan ik haar direct helpen. Als ze na tien minuten haar ademhaling vrij rustig is geef ik het op en val ik langzaam in slaap.

"Meneer?" Vraagt iemand en schud mij heen en weer. "Papa!" Hoor ik weer, "er zijn hier mensen." Ik open m'n ogen en ik word staande gehouden. "Meneer Garritsen wilt u meekomen?" Vraagt een man. "Wie bent u?" Vraag ik en wrijf over m'n hoofd. Heb niet zo goed geslapen. "Ik ben recherche, Jan Groenen en m'n collega Rita Dijsen," zegt Jan en ik kijk hun aan. "Ja en?" Mompel ik onverschillig. "We willen u een paar vragen stellen over uw vrouw," zegt Dijsen. "Naja ik heb geen tijd nu," mompel ik. "Dan gaat maar tijd maken," zegt Groenen lichtelijk geïrriteerd en duwt me tegen een muur, houd m'n handen achter m'n rug. "Word ik gearresteerd ofzo? Wat heb ik hier mee te maken?" Vraag ik verward. "Vragen meneer," maakt die Dijsen duidelijk. "Papa?" Zegt Lilly niet begrijpend. "Papa komt straks terug," zeg ik om haar gerust te stellen. Ik wordt meegenomen naar de gang. "U praat maar bij ons op het bureau," zegt Dijsen streng. "Ik heb niks gedaan. Wat the fuck willen jullie van me. Ja jullie moeten m'n vrouw zoeken, ze is nu al vijf dagen vermist," zeg ik boos.

Ik wordt in een verhoorkamer geduwd en ik kijk hun geïrriteerd aan. "Waar gaat dit over. Als ik ergens van beschuldigd word wil ik graag weten waarvan," mompel ik en die twee gaan nu voor me zitten.

"Martijn Garritsen, hoe oud is uw vrouw?" Vraagt Dijsen, hij heeft een boekje in z'n handen.

"26, hoezo?" Vraag ik gelijk terug.

"Hoe heet uw vrouw? Hele naam graag," vraagt Groenen.

"Yana de steen/Garritsen. Waar gaat dit over?" Vraag ik.

Opnieuw negeren ze m'n vraag, ik heb toch recht op antwoorden?

"Waar was u op de nacht van 28 Februari?" Vraagt Groenen.

"In Thailand, Phuket, ik had shows daaro. Daarom ben ik ook niet meegegaan," zeg ik simpel en kijk hun aan.

"Dat is uw alibi?" Vraagt Dijsen.

"Ja?!" Ik snap ze echt niet hoor.

"Waar gaat dit over? Ik heb het recht om te weten wat er gaande is," zeg ik en kijk hun doordringend aan.

"De politie daar wilt alleen wat informatie over uw vrouw, zodat als we haar vinden en ze is haar geheugen kwijt we haar nog kunnen vertellen over u en haar kinderen," legt Groenen uit.

Ik haal m'n schouder op en knik zachtjes. "Oke sure," mompel ik en kijk om me heen, het is zo'n typische verhoorkamer, die je ook in politieseries ziet. "Maar u hebt geen idee of ze nog leeft?" Vraag ik nu zachtjes met een trillerige adem. "Nee het spijt me," verontschuldigt Groenen zich. Ik knik en leg m'n handen op mijn schoot. Ik heb geen idee wat ik moet doen met deze hele situatie. "Misschien kun je naar een psycholoog of een therapeut praten over dit?" Stelt Dijsen voor. Ik schud mijn hoofd, "is niet nodig. Ik ben niet gek ofzo." "Oke, u kunt gaan. We laten nog wel iets weten," zegt hij en ik knik. "Hebben jullie dan ook geen belletje of voicemail gekregen van haar telefoon? Iets met aftappen ofzo?" Vraag ik en ze kijken elkaar kort aan. Zie je ze houden dingen voor me achter. "Er is iets," trek ik m'n conclusies.

"Kom mee," zegt hij en ik sta op. Ik loop achter Groenen aan en hij stopt bij z'n bureau. "Ga zitten. We kregen dit opgestuurd en het kan best heftig zijn," zegt hij. "Laat maar zien," zeg ik en bijt op mijn lip. "Ben je er echt klaar voor?" Vraagt hij voor de zekerheid. "Ja, tuurlijk, waarom niet," lieg ik. Integendeel helemaal niet, ik bereid me voor op een emotionele uitbarsting.

Ik doe de oortjes in en Groenen laat het afspelen. Ik hoor mensen schreeuwen. "Don't worry everyone! Everything is okay and gonna be Allright," zegt een steward denk ik. "Lilly bescherm je broer," hoor ik Yaan zeggen en ik krijg gelijk tranen in m'n ogen. "Mama ik ben bang," zegt Lilly. Nog meer tranen in mijn ogen vormen zich. Dit doet zoveel pijn. "Lieverd ik snap je. Ik hou van jullie," zegt ze zacht maar wel verstaanbaar. Ik hoor Jesse huilen en meerdere kinderen beginnen te huilen. Ik knijp mezelf in m'n arm. "Tijn als je dit hoort, ik hou superheld van je. Je bent de beste man die ik ook heb gehad. Het is zo kut dat zo moet lopen," zegt yana en dit breekt m'n hart nog meer. Er rollen nu tranen over mijn wangen. "Jongens zeg snel iets tegen papa," mompelt yana. "Papa, je bent lief," hoor ik Jesse zeggen. "Papa ik mis je," zegt Lilly en ik hoor Yana zwaar ademen. "Ik hou van Tijn. Word gelukkig," zegt ze en hoor ik gil. Er volgt een lange piep. De telefoon is uit, ze heeft m'n voicemail in gesproken maar ik heb het niet eens gezien of gehoord. "Gaat het?" Vraagt Dijsen. Ik schud mijn hoofd en ik val huilen in haar armen. Groenen Dijsen kijken elkaar zorgelijk aan. Ik haal m'n neus op en veeg m'n tranen weg. "Sorry, ik ga weer. Bedankt," zeg ik en loop het bureau uit. Hoe kunnen ze haar nog steeds niet vinden, dit breekt me hart om haar te horen dat ze van me houd en dat ik gelukkig moet worden. Ik ben gelukkig met haar, ik kan geen seconde zonder haar.

Ik kom terug bij het ziekenhuis en ik zucht vermoeid. "Ga slapen en maak u niet teveel druk om dingen," zegt de verpleegster van Lilly. "M'n vrouw is nog steeds spoorloos. Hoe kan ik me niet druk maken?" Mompel ik verontwaardigd. Waarom doet iedereen alsof het hartstikke simpel is? Yana is weg en is misschien wel dood.

can we kiss forever Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu