75

176 5 1
                                    

Martijn

Waar ben ik? Ik zie een witte kamer. Ik sta op en wrijf over m'n hoofd. Huh. Er gaat een deur open. "Hey je bent wakker," zegt een vrouw glimlachend. Ze komt dichterbij en ik zet een stap achteruit. Ze kijkt me verbaasd aan. "Ik hoef niks met je. Anders krijg ik ruzie met Yana dus je zoent me niet of nog erger." "Wat? Je hebt het verkeerd Martijn," zegt ze en houd haar hand voor haar. "Ik ben Julia. Ik ben je therapeut," zegt ze rustig. "Wie zegt dat? Watse heeft niks gezegd tegen me," mompel ik boos en loop langs haar. Ik moet hier weg. "Martijn je kunt niet weg," zegt Julia. Ik kijk haar aan en ze schud har hand met de mijne. "Waarom zit ik hier? Wat is dit ook? Waar ben ik?" Vraag ik nieuwsgierig. "Je zit in een instelling. Ik ben je therapeut en ik help je geheugen terug te krijgen," vertelt ze. "Maar waarom dan?" Vraag ik nu en trek een wenkbrauw omhoog. "Ik kan dat niet vertellen," zegt ze. "Nou ga dan maar. Dan kun je me niet helpen," mompel ik zacht. "Oke, ga zitten," zegt ze en ik doe wat ze vraagt.

Ik zucht even en kijk haar aan. "Hoe voel je je?" Vraagt ze. "Naja prima. Goed," glimlach ik en ze knikt. Ze schrijft het op in een boekje en ik kijk rond in de witte kamer. "Weet je nog waarom je hier zit?" Vraagt ze en kijkt me aan. Ik haal m'n schouders op en ze knikt. "Oke. Heb je last van hoofdpijn of iets in die richting?" Vraagt ze. Ik schud m'n hoofd en ze knikt. "Nu de vraag waarom?" Vraag ik meteen terug en ze zucht even. "Ik denk dat ik maar ga," zegt ze en staat op. "Wat?" Mompel ik niet begrijpend en ze glimlacht even. "Wat the fuck is er aan de hand? Ik wil het gewoon weten wat er aan de hand is," mompel ik boos.

"Martijn, je bent hier gekomen omdat je buiten bewustzijn was," zegt Julia en knikt kort. "Ik kom donderdag nog eens langs. Je moeder met een vriend van je komen vanmiddag langs," zegt ze en zwaait naar me. Het enige wat ik doe is haar aankijken en glimlach klein. Dan sluit de deur zich zelf en ik zucht. Jippie ik zit weer alleen. Er komt een zuster langs en ik wordt meegenomen naar de eetzaal. Ik zucht als ik andere gekken zie. "HALLOOOO TJESSS!" schreeuwt iemand. "Hou je kop dicht zot," roep ik.

-

De middag in de eetzaal zie ik mam en Menno binnen komen. "Hey," zegt Menno en ik glimlach. "Hoe gaat het met?" Vraagt hij. M'n moeder haalt wat eten bij de kantine vrouw. "Goed," zeg ik zacht en hij knikt tevreden. "Mooizo," zegt hij zacht en ik knik kort. Het is nogal een beetje ongemakkelijk. Mijn moeder komt terug met eten voor ons alle .

Ze glimlacht en geeft me een knuffel, ze drukt nog een kus op m'n wang en ik glimlacht lichtjes. "Hoe voel je je?" Vraagt ze en wrijft over m'n wang. Alsof ik een kind ben van een jaar of tien. "Goed mam," zeg ik en ze gaat tegenover me zitten. "Vertel hoe zit je kamer eruit?" Vraagt mama. Serieus, is dit de enige vraag die ze kan bedenken? "Ja prima. Gewoon een bed met een bureau, that's it," zeg ik en ze knikt. "Wat weet je nog?" Vraagt mam. "Waarvan?" Mompel ik en ze kijken me verbaasd aan. "Weet je echt niks meer?" Vraagt Menno verbaasd en ik knik kort.

"Martijn weet je echt niks meer?" Vraagt mama en ik schud mijn hoofd. "Frij weinig maar ik weet dat ik kinderen heb, genaamd Lilly en Jesse. Een vrouw genaamd Yana. En ik ben dj," antwoord ik en mijn moeder legt haar hand op mijn hand die op de tafel ligt. "Waarom zit ik hier? Wat heb ik gedaan?" Vraag ik aan haar en ze zucht. "Ik kan het je niet vertellen," zegt ze en kijkt me aan met waterige ogen. "Waarom niet?" Vraag ik weer tikkeltje geïrriteerd. "We hebben een contract getekend." Zegt mam. Ik trek een wenkbrauw op en schud m'n hoofd. Ik kijk haar verontwaardigd aan, "wat the fuck? Waarom niet!" Roep ik uit en schop de stoel weg. "Martijn lieverd, ga zitten," zegt mama en ik schud mijn hoofd. "Martijn zitten," roept een verpleegster door de eetzaal. "Godver nee hou je kop allemaal! Waarom zit ik hier?" Vraag ik nu wat dreigend. "Martijn je gaat nu zitten," zegt mm moeder nu ook streng. Ik schuif m'n stoel weer aan en ga weer zitten.

"Ik was bang," zegt mam. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. "Waarvoor?" Voor mij ofzo? Ik heb toch niks misdaan?" Vraag ik. "Nee je hebt niks misdaan lieverd," zegt ze en ik glimlach. Ik ben niet gek, ik ben niet raar. Ik ben normaal. "Je-e," begint ze en zoekt naar woorden die haar verder helpen. "Je hebt gedronken, er waren lege flessen whisky gevonden," begint m'n moeder en ik zie tranen. Ik leg m'n hand op de hare en wrijf er zacht overheen. Hopelijk stelt het haar gerust. "Je appte me dat je het niet aan kon, mentaal en fysiek. Je kon het gemist niet elke dag langer voelen. Het breekt je, het maakte je kapot," vertelt ze. "Verder?" Vraag ik. "Je miste Yana zoveel," zegt mama en ik kijk haar aan, "wat was er met haar?" "Ze had een vliegtuigcrash samen met Lilly en Jesse. Je was kapot toen je dat hoorde. Een vader die ineens z'n gezin kwijt zou kunnen raken," zegt mama en ik krijg ook tranen in mijn ogen. Het doet nog steeds pijn. "En toen?" Vraag ik. Menno komt intussen bij ons zitten en kucht even. "Wat is er?" Mompelt Menno. "Ik vertel het hem Menno, hij heeft het recht te weten hoe het zit," zegt mama. "Karin dat kun je niet doen, we hebben een contract getekend. Hij mag niks te weten komen over alles hiervoor en ook geen muziek maken," zegt Menno. "War?" Roep ik uit. Dat ene zinnetje van geen muziek maken. Iets wat me gek maakt. "Je zorgt ermaar voor," mompel ik dreigend. "Menno kap!" Roept Karin en Menno duwt me naar achteren. "Wat the fuck moet je?" Roep ik boos. "Ik moet niks, jij, je bent zo gestoord in je kop," zegt hij en ik geef hem een klap. "Fcking klootzak, had je nooit moeten doen!" Zegt Menno en geeft me een grote klap terug. "Jongens stoppen," zegt m'n moeder maar ik geef hem een klap terug. "Wat moet je?" Schreeuwt Menno. "Waarom? Waarom zit ik hier?" Roep ik. "JE HEBT REN FCKING OVERDOSIS GENOMEN!" Roept Menno nu ook door de hele eetzaal. Ik zie m'n moeder vol tranen in haar ogen staan. "Wat?" Vraag ik nu zacht. "Je hebt een overdosis slaap pillen in geslikt, nu goed? Je lag buiten bewustzijn op de badkamer vloer. Met opengemaakte dozen waar slaappillen in zaten, flessen drank overal in het huis. Wat moest ik doen? Je had een overdosis pillen in geslikt onder invloed van alcohol," zegt Menno en ik laat hem los. "Serieus?" Vraag ik. "Denk je serieus dat ik lieg? Daarom zit je in een instelling, ze wouden je eerst naar een kliniek brengen," zegt Menno en iedereen kijkt ons aan. "Fack!" Schreeuw ik en laat hem los. Kut kut kut kut. "En-n de kinderen?" Vraag ik. "Die slapen bij mij," zegt mama ineens en ik knik. "Yana?" Vraag ik weer en ze kijken elkaar eerst aan. "Met haar gaat het ook goed, ze is gevonden nadat je een overdosis had genomen," zegt Menno en ik knik kort. Ik ben zo'n slechte vader en echtgenoot.

can we kiss forever Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu