Oceans Love•|•Lukanette💜

|°11°|

-Sayfa 57 ve 58 ödeviniz çocuklar. Zilin çalmasına çok az var, çıkabilirsiniz.

Öğretmenin sözü ile sınıf yavaş yavaş boşalıyordu. Alya dahil herkes çıkıyordu. Öğle arasıydı çünkü. Herkes karnını doyurmak için kantine gidiyordu. Herkes çıkınca içimden atamadığım sinirimi bir şekilde nasıl atabilirim diye düşünüyordum. Aniden bütün sinirimi bağırma şeklinde dışarıya bırakmıştım. Umarım biri duymamıştır ama bunu yapmam gerekliydi. Bazen gerçekten-
Birden kapı açıldı
-Birine bişey mi oldu?
-...
Sınıfta sadece benim olduğunu fark ettiğinde biraz yaklaşıp
-İyi misin?
Diye sormuştu mavi saçlı çocuk.
-E-ev-
-?
-Bilmiyorum Luka... Sadece dün için çok üzgünüm öyle sö-
-Söylemek istemedin evet biliyorum. Bana şimdi kalbimi toplayacak ama eski haline getiremeyecek en iyi bahanen ve gönül alıcı sözünü söyle. Bakarsın işe yarar.
-B-ben... Bu bahenem veya gönlünü alabilecek bir sözüm yok ama lütfen affet beni Luka!
Şaşırmıştı
-Cidden yok mu?
-I-ıh
Gülümsedi
-Normaldr insanlar böyle dedikten sonra çok ikna edici olmaya çalışırlar. Ama sen... Bunu yapmadın. Kendini tamamen bana bıraktın. Bu, bu, çok garip ve güzel hissettirdi.
-Yani..?
-Tamam seni affediyorum okyanus gözlü.
Hiç düşünmeden boynuna atlatıp ona sarıldım. Çünkü düşünmeme gerek yoktu.
-Sen gerçekten çok iyi bir arkadaşsın Luka
-Sende Marinette.
-Ama bişey sorucam.
-?
-Adrien ile aranızda ne var?
-...Bunu boşver
-Peki o zaman, ona aşık olmam sorun olur mu?
-Tabii ki evet! Onun nasıl biri olduğunu bilmiyorsun. Neden başkası yokmuş gibi illa o ki? Sınıfında başka erkek yok muydu? Nathaniel falan?
-Luka, ondan öyle vazgeçemem. Ayrıca o nasıl biri ki?
-Öncelikle bir sürü maskesi var say say bitmez. İkincilikle neden?
-Çünk-
Kapı açıldı ve ikimizde oraya doğru döndük. Rose ve Juleka arkalarında ise Alya, Nino ve Adrien vardı.
-Neyse ben gidiyim artık.
-Adrien ile kavgalısınız diye arkadaşın ve kardeşinin sınıfında olamazsın diye bir okul kuralı olduğunu sanmıyorum...
-Olsun
Yanağımdan öptü.
-Görüşürüz Marinette.
-Gö-Görüşürüz.
Julrkanın yanağından bir makas aldı ve Adrien'a pis bir bakış attıktan sonra sınıftan çıktı. O çıkar çıkmaz Juleka yanıma geldi ve sorgu yağmuru şarıl şarıl yağdı.
-Ne konuştunuz? Barıştınız mı? Sana hala kızgın mı? Kavga mı ettiniz yoksa? Aca-
-Juleka!
-E-efendim?
-Yakıtın bitçek gaza bu kadar yüklenme. Yavaş, yavaş; ağır, ağır.

~•~•~•~•~•~•~•~•~

-Marinette.
-Eve doğru yürürken bir ses ile arkama döndüm.
-E-evet?
Adrien?
-Selam
-S-selam
-Bişey sorabilir miyim?
-T-t-tabii
-Luka denen o herif ile ne kadar yakınsınız?
Yine mi bu konu?!
-Neden?
-Söyle
-Arkadaşız. İyi arkadaşız.
-Senden bir şey rica edebilir miyim?
-?
-Ondan uzak dur. O tanıyabileceğin gibi biri değil.
-Peki hanginiz öyle?!
-Ne, anlamadım?
-Oda bana aynı şeyi söylüyor. Ne bu ya. Ben neden ikiniz arasında kalmak zorundayım? Neden nötrleşemiyorum? Neden artı ya da eksi kutba doğru iyon yükümü arttırmalıyım?!
-B-ben
-Yeter! Duymak istemiyorum. Vazgeçtim.
Önüme dönüp eve doğru giden yolu takip etmeye devam ettim...

Bölümü yayımlamamışım :d
Sorry
Lukanette ile kalın 💜