SEQUEL NOW AVAILABLE ON MY WORKS!! 🙌🏻
Top 2 in #Andrei (as of April 9)
Top 1 in #Tin (as of April 29)
Top 1 in #LaSalle (as of June 12)
November 2019 - April 2020
I was lying on my bed, when someone call me at my phone number. I was about to answer the call pero bigla niyang binaba.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I texted her number to make sure na okay siya.
Napaupo ako sa bed ko when I finally realized na baka she needs my help or there's something wrong.
"Shit." Pabulong kong sabi sa sarili ko.
Nagmamadali akong tinawagan siya to make sure na she's okay.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Anong problema, tin?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Just like the old times, I will be beside her every step of the way. And I promise na hindi ko siya iiwan kahit pa against ang lahat sa amin.
"Jay, sunduin ko lang si Tin." Kinuha ko yung susi ng sasakyan ko tapos tumakbo na ako papunta sa parking lot.
She needs me.
Kailangan niya ako.
Pagsakay ko ng sasakyan, tinatawagan ko lang siya pero hindi niya sinasagot until she texted me.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tumawag bigla tapos biglang sasabihin na okay lang siya? Okay ka lang ba talaga?
Natigilan ako sa susunod niyang reply sa akin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kaya naman agad akong nag-drive papunta sa subdivision nila. Kahit malaki yung possibility na makita ako ng mga kapatid niya dito, hindi ako nagdalawang isip na puntahan siya.
Pagdating ko sa park, I saw a girl sitting at the swing: alone.
I pull the handbreak and I turned off the engine of my car.
"Tin." Sabi ko sa kanya at nagtaka naman siya kung bakit bigla nalang akong napunta doon.
"Wait, how did you know our subdi?" She asked me.
Not today, drei.
"Your location is turned on and thanks to google maps, dinala nila ako sayo." Sabi ko sa kanya at umupo ako sa kabilang swing.
"And I thank god for your existence." Sabi niya.
Napatingin ako sa kanya pero nakatingin pa rin siya sa kawalan.
"Thank you for always having my back." Sabi niya sa akin at para bang may gusto siyang ipahiwatig.
"Lagi mo akong sinasalba sa nakakapagod na mundo." Sabi niya habang pinapakita niya sa akin ang magulong mundo through her hand gestures.
"And I thank god because you trust me." I said and I looked at her eyes.
"Nakakapagod sa bahay." Sabi niya habang hinahawi yung buhok niya sa mukha.
"Spill it? Labas mo na yan. I know na magiging relief sayo yan, kapag nailabas mo na." Napatingin siya sa akin.
"How did you know?" Napataas yung isa niyang kilay.
"Ganon naman lahat di ba? Ang gaan sa feeling kapag wala ka ng dinadala." Palusot ko sa kanya.
"Bakit ba? Anong problema? Tell me." Sabi ko sa kanya tapos I looked at her intently.
"Sila mama at ate kasi, feel ko may something silang tinatago sa akin. And i deserve to know that, ano man lang yung malaman ko yung nangyari sa akin 2 years ago." Sabi niya habang nagrereklamo pa rin siya.
"Bakit gusto mong malaman?" I asked her at napatingin siya sa akin.
"Hindi ba dapat?" Depensa niya sa akin.
"After 2 years, ngayon ka lang na-curious?" I asked her sincerely.
"Marami akong bagay na gustong malaman na sa tingin ko hindi ko pa na-discover." Sabi niya sa akin.
Ohh i see.
"2 years ago, I got my first ever self car accident." Sabi niya while unbuttoning her polo.
"I don't know pero up until today, sumasakit siya na parang kahapon lang nangyari 'to." Sabi niya at ipinakita niya sa akin yung sugat na meron siya sa dibdib.
Sinara niya yung polo niya tapos ngumiti sa akin.
"Eversince hindi ko nalaman ang reason kung paano at bakit ako na-aksidente." I feel so sad for her.
"Lagi nila sasabihin, wag mo na alalahanin. Not worth your time and attention. Or worst, sasabihin pa nila na nagkamali ako ng desisyon sa buhay ko." Nagtaka naman siya.
"My life is like a puzzle, hindi mo malalaman kung hindi ka magsisikap na i-explore." Sabi niya tapos ngumiti sa akin.
Hindi ko na alam yung sasabihin ko.
"Curious ako, drei. Alam mo kung bakit?" Sabi niya.
Kinabahan naman ako.
"Andrei?!" Sigaw ng isang pamilyar na boses.
Patay kang Andrei ka.
"Are you insane?!" Dugtong pa nila.
Lumakad sila papalapit sa akin at bahagyang hinigit ang braso ko.
