[Zawgyi Version]မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္စူးစူးေလးကမ်က္နွာျပင္ထက္
ရိုက္ခတ္လာသည္မို႔မိုးလင္းေနပီဟုေသာ္အသိက
ေခါင္းထဲဝင္လာသည္ရင္ခြင္ထဲကပိုးတုန္းလံုးေလးကေတာ့အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ
အိပ္ေမာက်ေနစဲပင္ျဖစ္သည္ကိုကို႔ညီေလးကအိပ္ေနရင္အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ
မ်က္နွာဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔နွာတံသြယ္ပီးရယ္လိုက္ရင္
ပါးနွစ္ဖက္စီမွာပါးခ်ိဳင့္ေလးကထင္းလို႔အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ေက်ာင္းတက္လို႔ရေနပီျဖစ္
ေသာ္လည္းေမြးရာပါဦးေနွာက္ခြၽတ္ယြင္းမႈကဆိုးဝါးလြန္း
တာေၾကာင့္ညီေလးကိုေက်ာင္းမထားပဲအိမ္မွာပဲအရုပ္
ကေလးေတြနဲ႔ကစားေနေစခဲ့သည္အခုခ်ိန္ထိညီေလးကကြၽန္ေတာ့္ကိုကိုကိုလို႔ပီေအာင္
မေခၚတတ္ေသးပဲတိုတိုဟုမပီကလာေခၚဆိုတတ္ေသး
သည္ညီေလးကတိုတိုဟုေခၚလိုက္တိုင္းကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ
ပူပင္စရာေတြခနတာေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့တယ္ညီေလးကိုအေစာႀကီးမနိႈးခ်င္ေပမဲ့
ဒီေန႔ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ရွာထြက္ရမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္
မနိႈးခ်င္လဲနိႈးရေပဦးမည္"ညီေလးေရ..ကိုကို႔ညီေလးေရ...ထေတာ့ေနာ္"
ပါးေလးကိုညင္သာစြာတို႔ထိပီးနိႈးလိုက္သည္"အြင္း..ဝါး..အင္း..တိုတို..အေစာႀကီးနိုးေနတာလား"
"Taeေလးကအိပ္ပုပ္ေလးပဲကိုကိုကနိုးေနတာၾကာပီ"
ဟုတ္ဝူး!!!
"တိုတိုမနိုးခင္အခ်ိန္ထဲကTaeေလးနိုးေနတာရယ္""အမယ္..လူလည္ေလး..ကိုကို႔..ကို..ညာတယ္ေပါ့"
"တိုတိုအညာမိသြားပီ...ခ္...ခ္"
"ဟုတ္ေပါ့"
"Taeေလးကိုကိုဒီေန႔အလုပ္သြားရွာဦးမယ္ေနာ္"ဟြန္႔!!!
"တိုတိုကTaeကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ျပန္မွာလား"
"Taeလဲတိုတိုနဲ႔အတူလိုက္မယ္ေနာ္"