[Zawgyi Version]
"ကိုကို...ယုန္အကိုႀကီး...မလာေသးဘူးလားဟင္"
"လာေတာ့မွာပါ...Taeေလးရယ္"
"ေအာ္...ဟိုမွာ...လာေနပီ"ယုန္အကိုႀကီး!!!!
"Taeေလးကစားလို႔ရပီလားဟင္""ရပါပီတဲ့ဗ်ာ"
"ဟီး..အာဆို..Taeေလးသြားကစားေတာ့မယ္ေနာ္...
ကိုကို""အနာမရေအာင္ကစားေနာ္"
"Taeေလးေနာက္ပီးအျမင့္ေတြတက္မေဆာ့ရဘူးေနာ္""ဟုတ္ကဲ့ပါ...ကိုကို"
Taeေလးကကြၽန္ေတာ့္ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ကစားကြင္း
ထဲသို႔ေျပးဝင္သြားေလသည္"ကိုယ္မင္းကိုေမးစရာရွိတယ္"
"အင္း...ေမးေလ"
"Taeေလးကေက်ာင္းထားလို႔ရပီမလား"
"အင္း..ကြၽန္ေတာ့္Taeေလးက..ေက်ာင္းတက္တဲ့...
အ႐ြယ္ထက္ေတာင္..ေက်ာ္လြန္ေနပီ"
"ကြၽန္ေတာ့္နဲ႔Taeေလးကိုမိဘေတြကလူမွန္းသိတတ္စ
အ႐ြယ္တဲကစြန္႔ပစ္သြားခဲ့တယ္..အဲ့လိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔..
Taeေလးစြန္႔ပစ္ခံဘဝနဲ႔ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္""ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လက္မဲ့ဘဝထပ္ႀကံဳရပီးTaeေလး
ကိုလဲေက်ာင္းမထားနိုင္ခဲ့ဘူး"
"အဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုထဲေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူးJeon""ဟင္...ထပ္ပီး...ရွိေနေသးတာလား"
"Taeေလးကေမြးရာပါဦးေနွာက္ခြၽတ္ယြင္းေနသူ
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ""ဟာ...ဘ...ဘဘယ္လို...ျဖစ္ရတာလဲကြာ"
"ကံတရားကရက္စက္လိုက္တာ"
"ဘာ..ဘာလို႔..မင္းတို႔မိသားစုမွျဖစ္ရတာလဲကြာ""ကြၽန္ေတာ္..ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္..Taeေလးတစ္ခုခု..
ျဖစ္သြားမွာ...အရမ္းေၾကာက္မိတယ္...Jeon""Vကိုယ့္ကိုၾကည့္"
ကြၽန္ေတာ္အဲ့လိုေျပာေတာ့Vကညိႈးငယ္စြာနဲ႔မ်က္နွာကို
ေမာ့ၾကည့္လာသည္ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးကအျပင္မွာစိတ္ဓာတ္မာသလို
ဟန္ေဆာင္ေနေပမဲ့သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့အားငယ္စိတ္
ေတြျပည့္နွပ္လို႔ေနသည္