[Zawgyi Version]
"ေျမးေလးရယ္"
"အဖြား...ပိုက္ဆံေတြ...ကူေကာက္ေပးပါဦးကြယ္"
"ဟင္....ငါ...ငါ"
"ကြၽန္ေတာ္...ဘယ္လိုလုပ္ပီး...အမယ္အိုအဖြားရဲ႕...
အနားေရာက္သြားလဲ...ေသခ်ာမသိေတာ့"
"ျပန္သတိဝင္လာခိုက္...ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက...
ပိုက္ဆံေတြကို...ဆုပ္ကိုင္မိလ်က္သားျဖစ္ေနသည္"
"တုန္ရီေနေသာ...လက္နွစ္ဖက္နဲ႔...ပိုက္ဆံေတြကို...
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ...သိမ္းက်ံဳးအျမန္ေကာက္ထည့္ကာ..
ထိုေနရာကေန...ေျပးထြက္ခဲ့လိုက္သည္"
ေျမး....ေျမးေလး!!!!
"အဖြားပိုက္ဆံေတြကိုျပန္ေပးခဲ့ပါကြယ္"
"အဖြားေျမးေလး..ေနာင္ေရးအတြက္စုေဆာင္းထား...
တာေလးေတြကိုယူမသြားပါနဲ႔"
"အဖြားရဲ႕သနားသဖြယ္ေျပာဆိုေနေသာစကားေတြက
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္...နာက်င္ေပမဲ့လဲရင္ထဲကတပ္မက္
စိတ္ကႀကီးစိုးေနတာမို႔...ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ပဲ...
ေက်ာခိုင္းေျပးထြက္လာခဲ့သည္"
"Wow....ဒီေန႔ရာသီဥတု...သာယာလိုက္တာ"
"သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ....ေနာက္ကလိုက္မလာလို႔....
ေတာ္ေသးတယ္"
"သူတို႔ပါလာရင္...ဟိုဟာမစားရ"
"အဲ့ဟာ...မကိုင္နဲ႔...ဆိုကာ...ပြားေနဦးမွာ"
"ေဘးနား...လူကပ္ပါလာရင္...ပိုဆိုးပီသာမွတ္...
မက်ိဳးရံုတမယ္...ဝိုင္းထုရိုက္ၾကတာ"
"ကြၽန္ေတာ္...လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါပီဆိုလဲ...
လက္မခံ..အေဖ့စကားတစ္ခြန္းကလြဲရင္...က်န္တာ..
အကုန္ျငင္းပီးသားပဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္မွာလူမွားရိုက္မိတိုင္းျပန္ေတာင္းပန္ရတာ...
အႀကိမ္ေပါင္းမေရနိုင္"
"သူတို႔ကေတာ့ပါးစပ္ကေန...ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမွားသြား
ပါတယ္...အဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ပီးသြားတယ္"
"တာဝန္ကိုအမိန္႔တစ္ခုလို႔ခံယူေနသူတို႔အဖို႔စာနာစိတ္
ဆိုတာဘယ္ေနရာမွရွာလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး"
![VILLAIN [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/199183060-64-k296543.jpg)