Başkası - Marichat (Tamamlandı)

Özel Bölüm-1

Not: Mutsuz sonla biten finalin özel bölümüdür.

Genç adam tıpkı saatlerdir yaptığı gibi tavana bakmaya devam ederken geçmişi aklından geçirmeden edemiyordu. Yanındaki dijital saate bakıp oflayarak yüzünü ovaladı.

05:46

Uyuyamıyordu. Geçmişin acılarının onu kovaladığı bu gecede her ne kadar kaçmaktan yorulmuş olsa da gözüne uyku girmiyordu.

Yatağından kalktı yavaşça. Işığı yaktı, birkaç saniye alışmaya çalıştıktan sonra banyoya yönelerek yüzünü yıkadı. İşini halleder halletmez odasına tekrar girdi ve yatağına yöneldi. Yatmanın iyi bir fikir olmadığını düşünerek yatağının altına yöneldi ve eline gelen kutuyu çıkardı. Her gün düzenli olarak çıkardığından tozlanmaya vakti olmayan kutuyu yine de eliyle temizledi. Açtı, açar açmaz yüzüne tokat gibi çarpan gerçekliklerden arta kalan kalp kırıklıklarıyla göz göze geldi.

İlk gözüne çarpan bir fotoğraftı. Marinette'in odasında çekilmiş olan, genç kızın güzelliğiyle büyülediği, genç erkeğin mutluluğunun yüzünden okunduğu bir fotoğraftı bu. Marinette, karnında yatan sevgilisinin saçlarıyla oynuyor; Kara Kedi huzurla gözlerini kapatmış, fotoğrafı çekiyordu.

O anı, sanki dünmüş gibi beyninde beliriverirken Adrien gülümsedi. Mutluluktan uzak, özlem ve acıyla harmanlanmış bu gülümsemeye gözlerinden akan bir damla yaş eşlik etti.

İkincisi bir fulardı. Genç kız işlerini halletmek için başka bir odaya geçtiğinde sırf kokusu onunla kalsın diye çaktırmadan aldığı bir fulardı bu. Maviydi, hem de öyle bir maviydi ki her baktığında genç kızın masmavi güzel gözlerini hatırlıyordu.

Hatırlamak? Unutmamıştı ki.

Fuları burnuna götürdüğü anda, hiçbir koku gelmemesi kalbini bin parçaya ayırmıştı. Güzel kokusuyla süslenmiş boynundan ayırmak istemezken burnunu, şimdi ondan geriye kalan birkaç parça eşyadaki kokuya muhtaçtı.

Yüzünde yol çizmeye başlamış gözyaşlarını fark etmeden, kutudaki eşyalardan birini aldı.

Eline gelen kağıt, sanki daha önce onlarca kez görmemiş gibi heyecanlandırmıştı onu. Kağıdı açtı, karşılaştığı şey kendi resmiydi. O sevgilisinin yatağı üzerinde uyurken, genç kız huzurun verdiği gülümsemeyls çizmişti yanındaki genci. Kalemiyle kağıda yaptığı her darbede, iyice ezberlemek, tüm hatlarına kadar çizmek için tekrar tekrar bakmıştı Marinette sevgilisine.

Kendi resimleri ve sevgilisinin birkaç parça eşyası kalmıştı kahverengi kutuda. Adrien hemen çıkardığı eşyaları koydu, yokluğuna dayanamadığı sevgilisinin eskiden olan varlığına dair kalıntıları, acısını daha da katlıyordu.

Kutuyu aldığı yere geri koydu, gözlerini sildikten sonra çalışma masasının başına geçti. Lambayı yaktı, aydınlanan masada önünde beliriveren boş bir kağıt parçası ona içini dökmesi için yalvarıyordu adeta. Hemen yanında duran kalemi aldı, ne yazacağını bilemezcesine birkaç dakika kağıda boş boş baktı.

Aslında aklı o kadar doluydu, yazacağı o kadar çok şey vardı ki... Ama bunları kelimelere dökerken her defasında kalbinin derinliklerinde hissettiği acıdan çok bıkmıştı, yazası gelmiyordu.

Oflayarak kollarını masanın üzerinde birleştirip kafasını koydu. Gözlerini kapatmasıyla siyah görüntünün önünde beliriveren kişi burukça gülümsemesine sebep olmuştu. Genç kız, uçuşan koyu renkte saçlarıyla, parıldayan masmavi gözleriyle ona bakıyordu. Kocaman gülümsedi. Öyle iç ısıtan bir gülümsemeyedi ki bu, genç erkek bir süreliğine unutmuştu sanki acılarını. Ancak birkaç saniyeden fazla değildi bu, bu gülümsemeyi ne kadar özlediğini fark ettiğinde biri kalbini eline almış, acımadan sıkmaya başlamıştı.