Bir Eylül akşamı yeniden açıldı yarım kalan, acı, intikam, hırsla dolu o soğuk defter. Ve o akşam anladım ki, ne ben, ne de o yeni bir hikaye yazabilmişti kendine. İkimiz de geçmişte takılıp kalmıştık, hapsolmuştuk bir umut arayan virane hayatlara...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben bir gün her şeyin, herkese eşit miktarda olacağını düşünenlerdenim.. Yani size acı çektiren birisinin, sizi arkadan vuranların, ve siz mutsuzken, sizi mutsuzluğa itip aynı dakikalarda başkaları ile mutluluk naraları atmalarını çok fazla önemsemeyin. Sizi aldatanları, sizi kandıranları, sizi paramparça edenleri, arkanızdan iş çevirenleri önemsemeyin. Çünkü bir gün sizden daha da beter olacaklar.. Daha da paramparça olacaklar. Siz nasıl gecelerce uyuyamadıysanız, siz nasıl paramparça olduysanız, siz nasıl ben olsaydım asla böyle yapmazdım diyerek binlerce soru sorup kendi kendinize çare bulmaya çalıştıysanız,onlar da yapacaklar. Bir gece "ben bunları hak edecek ne yaptım?" diye sorduklarında, aklına ilk siz geleceksiniz.. İşte bu, hayatın sana beraberlik golü hakkı vermesi demek..
Yıllarca sessiz kalarak, herkesten uzaklaşarak mağlup olmuş ve de bu mağlubiyeti kabullenmiş gibi gözüküyor olabilirdim. Ama şu dakikadan itibaren ben kazanmaya başlamıştım.. Tabii ki bu süreçte kazanmak için kendimden çok şey vermem gerekiyordu.. Beraberlik golünü atacak hamleyi yaptıktan sonra gecenin bir yarısı Kaya'nın evine gittim. Tişörtümü sıyırarak kolumdaki yaraya pansuman yapmaya başladı.
"Hiç değişmemişsin. Başını bir gün belaya sokmadan duramıyorsun değil mi?"
"Ne yapayım.. Benim olayım bu. Ben başımı sokacağım, sen de beni kurtaracaksın. Bunun için yok musun sen?" diyerek güldüm.
"Öyle olsun bakalım.. Nasıl oldu bu?"
"Çiviye takıldım. Görmedim, ne yapayım?"
"Tamam tamam, bir şey dediğim yok. Tetanoz aşısı yapacağım, sen uzan şöyle."
"Ne? Aşı mı?"
"Ne, aşı mı?" diye gözlerini kocaman açıp beni taklit etti. "Hem yaramazlık yapacak kadar cesursun, hem de aşıdan korkuyorsun.."
"Korktuğum falan yok benim ya, hazırlıksız yakalandım sadece." aşıyı yaptıktan biraz sonra kalkıp üstümü giyindim. "Kaya.. Teşekkür ederim."
"Öyle kuru kuru teşekkürle olmaz.. Bir karşılığı olmalı elbet." dedi yanağını uzatarak.
"Sen de hiç değişmemişsin.." dedim ve güldüm. "Hadi görüşürüz.. Başım sıkışırsa uğrarım yine." gülerek kapıya doğru ilerledim.
"Ne demek ya, görevimiz.. Görüşürüz.. Ama sen yine de bir yerlerini yaralamamaya dikkat et."
"Denerim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
