Twenty

1.2K 46 3

ni iiSTARiiRAii

ni iiSTARiiRAii

"We still have 4 more hours before our flight. Pwede bang magpahinga muna tayo, please?" singit ni Kyungsoo kay Jongin na nagaayos ng bagahe. Pagkatapos magkamalay ni Kyungsoo kanina ay umuwi muna sila dito sa condo unit ni Jongin para makapag impake. Buti na lang at hindi pa nanggugulo yung mga alagad ng tatay niya.

"Okay. Nap time, gigisingin na lang kita pag aalis na tayo." sagot naman ni Jongin. Nakasimangot na humiga si Kyungsoo sa kama. He's upset because he thought Jongin would cuddle with him. Medyo humihikbi hikbi na si Kyungsoo nang tinabihan siya ni Jongin. "Tampururut naman 'tong baby ko. Pahug nga!" nakangiting sabi ni Jongin at niyakap si Kyungsoo. Naaamoy ni naman ni Soo ang napakabangong perfume ni Jongin kaya napangiti na ito.

"Anong gagawin natin sa Seoul? What if...we won't make it?" tanong ni Kyungsoo. "I'd do anything to protect you. Kung sakali mang mawala ako, be strong for me. Okay?" sagot ni Jongin. Bigla namang humikbi ulit si Kyungsoo. What does Jongin meant by that? "W-What do you mean? Mawawala ka? B-Bakit?" at tuluyan nang umiyak si Kyungsoo. Tumawa ng mahina si Jongin bago niya pinunasan ang mga luhang kumawala sa mumunting mga mata ni Kyungsoo. Mumunti eh no?

"Shh, don't cry. We'll get through this together, I promise. So for now, sleep." sabi ni Jongin kay Kyungsoo bago niya ito halikan sa noo. Kyungsoo smiled at him before closing his eyes.

"Damn these freaks!" Jongin cursed as his dad's men were chasing down the streets. Nagmamaneho na kasi sila papuntang airport nang biglang may bumangga sa kotse nila. Alam na agad ni Jongin kung sino iyon kaya parang lumilipad na sila sa bilis dahil sa pagmamaneho niya. Nakahawak naman si Kyungsoo sa seatbelt niya habang nakapikit, praying that they will arrive at the airport safely.

"Jongin, what if we wouldn't make it?!" sigaw ni Kyungsoo. Hindi na sila magkarinigan dahil mayroong sampung kotseng humahabol sa kanina. Let's just hope na sana hindi sila macorner ng mga ito. "We will make it. Makakarating tayo ng Seoul, safe and sound." determinadong sagot ni Jongin at binalibag ang manibela para lumiko sa isang daan na madilim.

"Shit!" he cursed and smashed the steering wheel. Tinignan niya si Kyungsoo. "Dead end." he muttered as he ran his fingers through his blonde locks. Kyungsoo's eyes widen as those men in black surrounded their car. Nilock naman agad ni Jongin ang kotse at tinignan si Kyungsoo. "Baby, promise me one thing." sabi nito at hinawakan ang kamay ni Kyungsoo. "Promise that you'll be strong for me." saad nito. Umiiyak na tumango si Kyungsoo, "I-I promise..." at pagkatapos nun ay hinalikan siya ni Jongin sa labi bago lumabas ng kotse. "I'll be back, soon." sabi nito at sumama sa mga alagad ng tatay niya.

Trembling because of fear, Kyungsoo managed to drive back to Jongin's unit. Kahit hindi siya marunong mag drive ay pinilit niya ang sarili niya. Hindi na siya tumuloy sa flight nila papuntang Seoul because he has his mind set on one thing.

He must bring Jongin back.

Mag dadalawang linggo na pero hindi pa rin bumabalik si Jongin. Sobrang nag aalala na si Kyungsoo para sa kanya dahil baka kung ano na ang ginawa ng tatay nito sa kanya. Hindi niya maiwasang maiyak sa tuwing inaalala niya si Jongin. Nakauwi na sina Chanyeol at Baekhyun sa Seoul. Depression and anxiety is eating Kyungsoo up right now. Too many things has filled up his thoughts.

"What to do?" Kyungsoo muttered to himself while watching his beloved Monggu sleep beside him. He's fed up with all these nonsense. He got up at umakyat sa rooftop ng condo building. What the hell is Kyungsoo thinking right now? Is he going to commit.../le gasps/...suicide? Oh noes!

Umakyat siya railings at nag ala Rose ng Titanic at nang akmang tatalon na siya, biglang may sumigaw.

"Huuuwaaaag!" dinig niyang sigaw sa kanya mula sa likod. Agad niya naman itong nilingon kaya muntik na siyang malaglag pero buti na lang ay nakakapit siya sa railings. "Bwisit, panira ng moment." bulong ni Kyungsoo sa sarili at hinarap ang sumira ng moment niya. Isang lalaking kahawig daw ni Lee Minho at nung lumapit sa kanya ito ay nakita niyang may dimples ito. Kyungsoo straightened his face and asked what does he needed.

"You no jump there. It's a no no." muntik nang matawa si Kyungsoo dahil sa accent ng kausap niya. Halata naman kasing hindi ito Amerikano dahil mukha itong koreanong chinese. Ano daw? Umalis siya mula sa pagkakabitin sa railings at lumapit sa kausap niya.

"You're a korean, I suppose?" tanong nito sa lalaki. Ngumiti lang ito at kasing lalim ng balon ang dimples niya. "I'm chinese but I speak korean." sagot nito. (Korean=Tagalog) /le cries

"Anong pangalan mo at bakit mo ako pinigilan sa pagtalon?" tanong ni Kyungsoo sa kanya. The guy scratched his head, "I'm Lay. Alam mo bang hindi lahat ng problema ay nasosolusyunan gamit ang pagsusuicide?" sagot nito at ,ay inilabas na parang calling card sa bulsa. "If you need help, you can always visit us here." dagdag nito bago may lumabas na unicorn na may pakpak mula sa likod niya. Sumakay ito doon at lumipad kung saan. Nakangangang naiwan naman si Kyungsoo sa kinatatayuan. "Nalipasan yata ako ng gutom." bulong ni Kyungsoo sa sarili at bumalik sa unit niya.

No choice si Kyungsoo kundi puntahan ang address nung calling card sa kanya. Calling card tapos address? lol. He's desperate enough to do almost everything just to take back his Jongin. Dalawang bouncer ang humarang sa kanya sa labas ng isang napakalaking mansion. Madilim ang aura nito at kung anong uwak ang lumilipad sa taas.

"What do you need?" tanong ng isang bouncer. Kyungsoo was taken aback dahil dumadagundong ang boses nito. "I am s-seeking for h-help..." sagot niya at buti naman ay pinapasok siya. "4th floor. First door with the skull logo." sabi naman ng isa. Dali daling tumango si Kyungsoo at hinanap iyon. Nang makarating siya ay kinatok niya ang pinto. Agad naman itong bumukas at tumambad sa kanya ang mahigit isang daang lalaking nakaitim na suits. Isang malaking swivel chair ang nasa gitna at inaasahan niyang doon nakaupo ang pinaka pinuno nila.

"What are you here for?" tanong ng lalaking nakaupo sa swivel chair. Hindi makita ni Kyungsoo ang itsura nito dahil nakatalikod ang swivel chair. "I'm here to ask for some h-help." sagot niya. Bigla namang humarap sa kanya ang swivel chair.

"Ikaw?!" gulat na sigaw sa kanya ng nakaupo sa swivel chair. Mas lumaki ang mata ni Kyungsoo at inisip kung may atraso ba siya dito. "Ikaw 'yung nagbigay sa akin ng limang siopao!" sagot nung lalaki at niyakap si Kyungsoo. T-Teka...

"Ahh!" singhal ni Kyungsoo nang maalala niya yung lalaking binigyan niya ng siopao. Umiiyak ito habang tinuturo ang siopao na nahulog sa sahig and he wonders how did that kid is the same person as this mafia boss?

"Maraming salamat sa tulong mo, this time, ako naman ang tutulong sayo. What's your problem?" tanong sa nito sa kanya. "M-My boyfriend was taken away by his father, I want to take him back." determinadong sagot ni Kyungsoo. Tumango tango naman ang siopao boss.

"Jongdae!" tawag nito sa kanang kamay niya. Agad namang lumapit sa kanya si Jongdae na may dalang laptop. "Yes, Minseok hyung." Nilapitan ni Jongdae si Kyungsoo. "Now, tell me. Who is this father you're talking about? Tell me all the details." tanong sa kanya ni Jongdae. Agad namang sinabi ni Kyungsoo lahat. He didn't hesitate to tell them everything.

"Ahh! That Kim!" galit na galit na sambit Minseok at malapit na itong umiyak. "Siya ang nakatapon ng siopao ko that time! Magbabayad siya." sabi nito. Hindi alam ni Kyungsoo kung matutuwa ba siya o ano. Kinuha ang number ni Kyungsoo at sinabihan na tatawagan na lang daw siya para sabihin kung kailan sila aatake.

Nasa loob na ulit si Kyungsoo ng unit ni Jongin nang bigla siyang may naisip na isang napakagandang ideya. Isang ideya na magbabago sa buhay nilang dalawa.

I can smell the ending~

Guys, try niyo basahin 'yung My Tiny Singer (ChanBaek), baka magustuhan niyo ♥