Kalp Ortağım: GÖNÜLÇELEN

✶13.BÖLÜM✶

İyi akşamlar, bu bölüm bence Yaman'a olan siniriniz geçecek ve hep birlikte rahatlayacağız... (Bu hafta final haftam, bilgilerinize sunulur canlar...;)

Umarım beğenirsiniz...:)

Desteklerinizi bekliyorum oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin:) Ailemizin büyümesini istiyorsanız tavsiye edin.

Bölüm tüm okurlarıma ithaf edilmiştir...

Medya: Elis

★Keyifli Okumalar Dilerim Canlarım★

"Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir. Ve sevecekse sevilen; O hayat her şeye bedeldir."

Özdemir Asaf

{Elis Demir}

Direk salona geçtikleri için oturduğum yerden kalkmadım bile, genel hoş geldin faslından sonra sabırla kızı tanıtmalarını bekledim. Annem aklımdaki soruyu yöneltti, "Fulyacığım, hanım kızımız kim?"

"Ah, şey Yaman, sürpriz yapmak istemiş, gerçekten de öyle oldu. Yaman'ın kız arkadaşı Ceylan," diyerek tanıttı kızı.

Kıza döndüm bariz bir şekilde gözlerimi diktim, kahverengi saçları ve belirgin mavi gözleriyle bana, beni andırdı... İşin ilginç yanı kızın gerçekten hanımefendi ve saygılı olması... Bu kız Yaman'ın çıktığı hiç bir kıza benzemiyor bu ilişki gerçek sanki...

Belki bundan 11 ay önce bu haberi almak ve kızı görmek, ölmek istememe bile sebep olabilirdi ama neden bilmiyorum artık hiç bir şey hissetmiyorum. Belki de daha fazla kalbim kırılmayacağı içindir...

Annemle olan konuşmamızın üzerine bu olayın yaşanması aydınlanmama sebep oldu fark ettim ki Yaman diye diretmeye devam edersem hep bu manzarayla karşılaşacağım. Bana çöp kadar değer vermeyen biri yüzünden, üzülüp durmayacağım! Artık kesin kararımı verdim, Yaman gibi aşkına sahip çıkamayan biri için daha fazla zaman vermeyeceğim bitti! Bitmesi gerekiyor... Bugün Yaman Çetinoğlu'nun bende bittiği gün olacak, olmalı...

Annemin ve babamın bana kaçamak bakışlar attığını gördüm, ikisi de hislerimi bildiği için üzülmemden korkuyorlar biliyorum. Ankara'dan Düzce'ye üzülmeyim diye gittikleri için geldikten bir ay sonra karşılaşılan manzara onları da gerdi! Ama bilmedikleri bir şey var bu sefer gerçekten bitti... En azından bitmeli daha ne kadar bu manzarayı görmeye dayanabilirim bilmiyorum.

★

Ben tam beynimde Yaman'a olan hislerimi bitirme kararı almışken Yaman, bir anda benimle göz kontağı kurdu...

"Anne," dedi doğrudan bana bakarken ve devam etti konuşmasına, "Neden lafı çarpıtıyorsun, Ceylan, benim okuldan arkadaşım, sadece arkadaşım, sunum çalışmamız için geldi! Yanlış anlaşılmasını istemem... Bir de sürpriz yaptı diyorsun, duyan da sevgilim sanır..." dedi manidar bir tavırla.

"Aaa üstüme iyilik sağlık oğlum, ben Yaman'ın sevgilisi demedim ki, kız arkadaşı dedim. Ne yani cinsiyet belirttim diye suçlu mu oldum şimdi..." dedi bir yandan da yan gözlerle bana bakarken. Ah şimdi anladım! Böyle bir durumda ne tepki vereceğimi görmek için bile isteye yanlış anlamamı sağladı! Ah Fulya teyze alacağın olsun, sen ne fenasın? İki dakika içinde bin kere Yaman'dan vazgeçtim, aklımdan neler geçirdim?

Of! Resmen saçma bir ikilemde kaldım! Yaman gitsin aşkım bitsin, diyen beynimle, Yaman'a mutlu olmak isteyen kalbim arasında kaldım! Yemin ederim yeter artık. Ne yapacağımı şaşırdım... Kabul etmem gerekirse Yaman'ın özellikle bana bakarak sadece arkadaş olduklarını söylemesi kalbimi rahatlattı ama beynim hala arkama bakmadan kaçmam gerektiğini söylüyor...