DURAN KALP

9.BÖLÜM

Ameliyathaneden çıktıktan sonra hızla odama yürüdüm.Önlüğümü çıkarmadan önce göğüs cebinden telefonumu çıkardım daha sonra önlüğümü asarak köşedeki siyah kanepeye oturdum. Sandalyeme oturmayı pek tercih etmiyordum.Eğer otursaydım rahat edemezdim

Bu yüzden şuan oturduğum yerde kıvranarak kendime rahat bir yer olmasını sağladım.Ayakkabılarımı çıkarıp kanepenin sol koluna uzattım.Şimdi evdeki yatağım kadar rahat değildi ama beni idare ederdi.

Uyumak istiyordum ama düşüncelerim buna izin vermiyordu.

Koltuğa daha fazla yayıldım.Çok stresli ve yorucu bir ameliyattı .Bu durumlara alışıktım ama konu bir annenin hayatıydı.Eğer orada ölseydi kendimi asla affetmezdim.Kendimi sorunlu tutardım çünkü Betül'e annesinin hayatta kalacağına söz vermiştim.Belki bir annem yoktu ama annesizlik nasıl bir acı duygu'ydu en iyi ben bilirdim .Onca acı ve tatsızlığa katlanmak çok zordu.

Betül'ün annesini ne kadar çok sevdiğini biliyordum.Değer veriyordu annesine.Kim değer vermezdi ki ?

Bir an şöyle düşündüm .Bende annemi en az onun kadar sever miydim ?Ya da sevebilir miydim ?Bunca acıyı bana yaşattıktan sonra onu affedip sevebilir miydim ?Hiçbir fikrim yoktu .

Gözlerim ansızın kapanmak istedi .Yorgun düşen göz kapaklarımı tam kapatırken kapı hızlıca açıldı.

Içime korku tohumları serpilmişti .Korkudan bir an ne yapacağımı şaşırmıştım ve o an duyduğum sinir patlamasıyla kafamı kapıya çevirdim.Karşımda gördüğüm kişilere şok içerisinde bakıyordum.Gelen kişi berna ,ada ve ceren'di.Gözlerim kısık ve sevinçli bir şekilde onlara bakarken Ceren'in gelmesi beni şaşırtmıştı.Onun geleceğinden haberim yoktu .Ceren Esra'ya çok benzediğinden onun yanı benim için ayrıydı.Sevinçle bana bakarken yerimden kalkıp hepsine sarıldım onlarda bana bakarak sıkıca sarıldılar .En son nefes alamadığımı hissedince geri çekildim.Hepimiz kahkaha atmaya başladık.

Hep bir anda "Çok özledim "dedik .Ve akmaya hazır olan göz yaşlarımı serbest bıraktım.Içimde sanki ağlayınca geçecek olan duygu patlaması yaşıyordum . Ada bana bakınca "Işıl ,beni bu kadar özlediğini bilmiyordum kanka.Daha üç ay oldu ."
Alayla söylediği cümleyle gözlerimi devirdim ve akan yaşlarımı sildim.

Berna hepimize dönerek"Ee kızlar ?Gelmenizin şerefini nasıl kutlayalım ?"dedi.

Ada ve Ceren birbirlerine bakarak sırıtmaya başladı.

^^^^^^^^^^^

Daha sonra tabi ki pijama partisi ve oyun ile konuşmaya başlamışlardı.Ben isyan ederek hepsine surat yapıyordum.Ama yapacak birşey yoktu.

Eve geldiğimizde daha doğrusu Berna'nın evine gelmiştik.Elimizde ki valizleri içeriye taşıdık .Toplam 11 tane valiz vardı ve iki arabaya zor sığmıştı.Bu kadar valizi ne yapacaklardı ki ?

Berna ile kızların odasını hazırlamaya başladık.Ama ikisi bize çok zorluk çıkarmışlardı.Ada ve ceren tutturmuş havuza bakan odayı ben alacağım diye .En sonunda yazı tura yaptık .Havuza bakan tarafı ada ,diğer odayı yani benim odamın çaprazını da Ceren' e verdik.Ilk biraz itiraz etsede kırmadı ve odasına yerleşti.Biz de onlara yardım ettik.

Dördümüz de pijamalarımızı giymiş yerde daire olarak oturuyorduk.Ben çok sıkılmıştım ama belli etmemeye çalışıyordum.Daha doğrusu uykum vardı.Ama aklıma soracağım sorular gelince bir an canlandım.

Berna bize bakarak "Hadi başlayalım" dedi ve elindeki şişeyi çevirmeye başladı.Şişe sanki yüzyıllardır kadar dönüyor gibi hissettirmişti.Ama en sonunda durdu.Şişe Berna ve Ada'ya gelmişti.

Şişenin ağzı soru ,aşağısı ise cevap olmak şekildeydi.Berna soruyor ,Ada ise cevap verecekti.Berna Ada'ya sırıtarak bakıyordu .Doğruluk mu ,cesaret mi ,dedi.Doğruluk diye yanıtlamıştı sorusunu.

Ada ise dudaklarını kemiriyordu.Berna biraz düşündükten sonra beklediğim soruyu sordu.

-Şimdi Adacım ,Yağız ile öpüştün mü ?

Adaya bakarak ne diyeceğine baktım.Ama yüzüne hüzün çökmüştü.Biraz duraksadıktan sonra"Yağız ile aramda birşey yok .Öpmedim ."Dedi dürüstçe.

Onun haline şimdi hepimiz üzülmüştük.Ikisi de birbirini çok seviyordu.Neden ayrılmışlardı ki.Merak edip sordum.

-Neden ayrıldınız ?

Ada bana kısa bir bakış attı.Ardından gergin ortamı bozdu.

-Ondan elektrik alamamışım ben Işıl.Beni sevdiğini söylesede içimin bir yanı buna inanmamamı söylüyordu.Bende kendimi deneyip ayrıldım.O da üzülmüştü ama söylediklerimi anlayınca kabul etti.

Duyduklarımı Berna ve ben şok içerisinde dinlemiştik.Berna elini Ada'nın omzuna koydu ve "Üzülme kardeşim sana kimse mi yok .Elbet karşına biri çıkar "dedi ve gülümsedi.Bende kafa sallayınca hep beraber güldük.

Şişeyi çevirdikten sonra sıra ben ve Ceren'e gelmişti.Ceren'e sırıtarak baktım ve soruyu sordum.Bana doğruluk deyince ne diyeceğimi düşündüm.

Sonra aklıma Ceren'in sevgilisi yapmak istemediği geldi .Nedenini merak ediyordum ve sordum.
-Neden sevgili yapmıyorsun ?dedim.

Ceren biraz sert kızdı.Sürekli bizi korurdu .Daha doğrusu ben hariç herkesi.Çünkü ben dövüşçüydüm.Kendimi koruyabilirdim ama kardeş desteğine de hayır demezdim.

Ceren büyük bir nefes aldı ve "Sevgili işleri bana ters .Istediğim kişi de piyasa da yok."

Cerenin söylediklerine hepimiz büyük bir kahkaha attık .Cerende katılıp"Sizi koruyorum ben .Ne işim var sevgili ile ?"

Yine kahkaha attık.

Oyun artık sıkıcılaşmaya başlamıştı.Daha sonra kalkıp koltuklara oturduk ve Teen Wolf izledik.

Saat gece yarısına geliyordu.Benimde uykum kaçmıştı ama sabah erken kalkmak zorundaydım.Pek uyuyacaklara benzemiyordu.Hepsinin yanaklarından makas aldım ve iyi geceler dileyip odama çıktım.

Yatağa girdikten sonra ışığı kapattım ve gece lambasını açtım.Aklıma gelmesinden usanmadığım kişi geldi.Mirza .Onu neden bu kadar düşünüyordum ki ?Bana kısacası hayatımdan "çık" demişti. Zaten bende onun hayatına girmeden çıktım.Sonuçta bir daha onu görmeyecektim.

Son sözlerimi de söyleyip gözlerimi hayallerimde ki mavi umut bulutlarına bıraktım...