DURAN KALP

10.BÖLÜM

Sabah sabah yûzüme dökülen soğuk su ile bağırmaya başladım.Ben bağırdıkça suyu döken kişi keyifle gülüyordu.Yüzümde ki suları elimle itelerken bana bakan kişiye baktım.Ada elinde su bardağı ile bana bakıyordu.Kahkaha atması ile sinirle ona baktım.Kim su dökülerek uyandırılmak isterdi ki ?Ada ayağa kalkarak kapıya doğru koştu .Bende tam kalkacaktım ki o zaten odadan çıkmıştı .Ama bende bunun intikamını en iyi şekilde alacaktım !

Gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım.Isıttığım ve sıcacık yatağım ile vedalaşarak kalktım.Ayaklarım soğuk zemine değince buz gibi oldu ve titredim.

Telefonumu aramaya başladım.Yatmadan önce yanıma koyardım ama nasıl olursa olsun hep başka yerlerde çıkardı.En sonunda kırmızı kılıfımı yatağımın altında gördûm.Eğilerek düşen telefonu elime aldım .Açarak saat'e baktım.Yaklaşık 1 saatim vardı.Telefonum ile beraber koşar adım banyoya girdim.Sıcak suyu küvete doldurmaya başladım.Üzerimde ki kıyafetleri çıkardıktan sonra telefonumdan en sevdiğim müziği açtım.Daha sonra sıcak su dolu küvete defne kokusunu bıraktım ve içine girdim.

Saçlarımı ıslattıktan sonra defneli şampuanımı sürdüm ve köpüklemeye başladım.Köpükledikten sonra defneli jelimi de alarak vücuduma sürdüm.İşlemlerim bittikten sonra durulandım ve küvetten çıktım.

Saçlarımı saç kurutma makinesiyle kuruttuktan sonra siyah bornozumu giydim ve banyodan çıktım.

Boy aynasının önüne gelerek kendimi inceledim.Kaç haftadır doğru düzgün yemek bile yiyememiştim.Çöken bedenim ve yüzüm elmacık kemiklerimi ön plana çıkarmıştı.Solgun yüzüm ve daima vişne kadar kırmızı olan dolgun dudaklarım kendimi bana hatırlattı.

Esra'nın ölümünden sonra kendime bakmayı unutmuştum.Hiçbir şey canım istemiyordu.Sanki sol yanımın birşeyi hep eksik kalıyor gibiydi .Birşeylere ihtiyacım vardı ,ama neye ?

İçimden hiçbir zaman canlı çıkamayacağız bu dünyadan diye geçirdim.

Ölüm anı çaresizleşir insan .Ne yapacağını bilemez .Benim meleğim terk etti beni .Onu bir daha hiç göremeyecektim bu dünyada .Aklıma geldikçe boğulur oldum.Ölümün hüznü çeker üzerime hep.Kalbim sıkışır.Düşüncelerim silinir.Dudaklarım kurur ,tenim beyazlaşır,gözlerim irileşir.Kabullenmek istemezsin öldüğünü ama gerçekler elbet seni bulur.

Onu kurtaramadığım için kendime hep kızar oldum ama elimden de birşey gelmemesi canımı yakıyordu.

Düşüncelerimi zorla unutmaya çalışırken aynanın karşısından çekildim ve giysi dolabımın önüne geldim.Ne giyeceğime bakmaya başladım ama istediğimi bulamamıştım.Zayıfladığım için ya herşey çok büyük ,ya da çok bol gelmişti.

En son dolabın arka kısmında dikkatimi çeken elbiseyi elime aldım.Direkt bornozumu çıkardım ve giydim.Laciver ve kareli bir giysiydi.Göğüs kısmı soluk beyaz ve kalındı.Karın bölgesi ve göğüs kısmı birbirine karışmadan birleşmişti ve dizimin ûzerinde bir giysiydi.Sevinç ile aynaya baktım.

(IŞIL )

Ayna da ki görüntüm ile saçlarımı düzleştirmemeye karar verdim.Hafif taradıktan sonra salınık bıraktım.Makyaj masamdan siyah göz kalemi ,far ve rimelimi alıp sürdüm.Nemlendirici ve parlatıcımı sürdükten sonra prada çantamı aldım.Beyaz supergalarımı da giydikten sonra odamdan çıktım.

Merdivenlerden inerken mutfaktan gelen leziz kokular ile gözlerim kalp şeklini aldı .Çantamdan telefonumu çıkardım.Vaktim olmadığını görünce üzüldüm.Mutfağa girince Ada ,Ceren ve Berna'yı mutfak önlükleri ile görmeyi beklemiyordum.Büyük bir kahkaha attım.Onlar da benim halime güldüler.Daha sonra Ada fırından çıkardığı böreği masaya koydu.Ben iştahla bakarken Ceren ;
"Otur hadi Işıl "dedi.Ona bakarak"Benim gitmem lazım geç kaldım.Hastane de yerim birşeyler ,"dedim.