The Other Side

hoofdstuk 2

Malaika pov.

Ik schrik wakker en kijk om me heen en zie dat ik niet in mijn kamer ben. Oh ja ik ben bij Ils. Waarom mam, waarom. Ik sta op en kijk uit het raam en zing zachtjes miracle van Ils, ja ik weet het dit is mijn lievelings liedje.

'Goedemorgen.' Hoor ik opeens achter me. 'Ils, sorry....' 'Hoeft niet Laika, dat was mooi.' 'Dankjewel.', zeg ik en kijk naar buiten. 'Ik meen het, het was prachtig.' Ze slaat haar arm om me heen. 'Ga je je omkleden Laika dan gaan we zo ontbijten.' 'Is goed Ils.' Ik trek de zelfde kleren van gisteren aan en ga met mijn handen door mijn haar. 

Ilse pov.

Ik loop naar beneden. 'Bart?' 'Ils ik ben in de keuken.' Ik loop naar de keuken en zie dat hij de tafel aan het dekken is. 'Zal ik je helpen?' 'Hoeft niet.' 'Zeker?' 'Zeker.' Ik pak mijn mobiel en check nog wat dingen. 'Mag ik een haarborstel lenen?' 'Natuurlijk mag dat, doen we dat na het eten?' We beginnen met ontbijten. 'Ils, ik moet zo wel naar huis want anders is Rosalie niet te genieten.' 'Tuurlijk meis.' Na het eten lopen Laika en ik naar boven. 'Mag ik je haar doen?' 'Ja tuurlijk.' We gaan op bed zitten en ik maak een vlecht in haar haar. 'Klaar.' 'Ils hij is prachtig, dankjewel. Maar ik moet nu echt gaan.' 'Kom je snel een keer langs?' 'Ja zal ik doen.' Ik geef haar nog een knuffel en we lopen naar beneden. 'Doei Malaika.' 'Doei Bart en jullie bedankt voor alles.' 'Graag gedaan meis.'

Malaika pov.

Ik loop door naar mijn huis en doe de deur open, oh ja ik woon bij Rosalie en haar dochter Celeste precies haar moeder en zelfs een tikkeltje erger. Rosalie is een beroemde modeontwerpster en ze gebruikt Celeste nog wel eens als model. 'Kind waar zat je?' krijg ik als eerste te horen als ik binnen kom. 'Ergens op straat.' 'Heb je daar ook geslapen?' 'Ja moeder.' 'Wat sta je daar nog ga het huis aan kant maken en kleed je eerst om.' 'Ja, moeder.' 'Mama.' 'Ja schatje ik kom eraan.' Ik zucht diep en kleed me om en begin het huis schoon te maken. 'Celeste gaan we shoppen?' 'Ja leuk.' 'Malaika.' 'Ja Celeste.' 'Ruim mijn kamer op.' 'Ja is goed.' Ik loop naar boven en ruim Celestes kamer wat twee uur gaat duren aangezien hij reusachtig is. Ik hoor de voordeur dichtslaan en zie dat ze weg lopen.

Dan gaat de deurbel. Ik kijk uit het raam en zie Ils staan. Ik ren naar beneden. 'Ils.' 'Habari.' 'Nzuri sana.' Ik geef haar een knuffel. 'Die ken ik nog niet.' 'Er goed betekent het.' 'Ik kwam vragen hoe de thuiskomst was gegaan.' 'Nzuri. Vind je het erg als ik Swahili tegen je praat?' 'Nee zeker niet, als je je daar bij fijn voelt is het goed.' 'Asante sana.' 'Graag gedaan.' 'Hakuna tatizo.' 'Wil je binnenkomen.' 'Is goed.' Ze loopt achter me aan naar binnen. 'Wil je wat drinken.' 'Wat is ja?' Ndiyo.' 'Ndiyo.' 'Wat wil je?' 'Thee graag.' Ik zet thee voor Ils en zet het voor haar neer en zeg: 'Tafadhali.' 'Asante, denk ik.' 'Ja dat is goed want ik zei alsjeblieft en jij zei dankje.' 'Spreek je Safara nog wel eens.' 'Ndiyo.' 'Doe je dat ook in het Swahili?' 'Ndiyo, want anders verstaat ze me niet.' Dan gaat mijn telefoon. 'Neem maar op misschien is het belangrijk.' 'Asante sana.' Ik had hem op tafel liggen zodat Ils het ook kon horen het is mama.

'Malaika waar zit je kind.' 'Ik ben in de keuken moeder en mevrouw de Lange is er.' 'Wat gezellig. Hallo Ilse.' 'Hallo Rosalie en Celeste.' 'Ilse let maar niet op Malaika.' 'Is goed.' Ze kijkt me moeilijk aan. 'Pole.' 'Hakuna tatizo. Malaika, je mag me Ilse noemen.' 'Geen Swahili.' 'Ja moeder.' 'Mag ik naar boven moeder?' 'Ja.' Ik loop snel naar boven naar mijn zolderkamertje en pak een doos onder mijn bed vandaan en open hem. Daar zie ik mijn jurk die ik in Kenia aan had, een foto van mijn ouders en broers en zussen en een pakje en er zit een doekje met daarom heen een armband in. Dit was mijn knuffeltje en mijn moeders armband waar ik altijd mee speelde.

Ilse pov.

'Rosalie, ik ga zo maar zou ik nog even Malaika gedag mogen zeggen' 'Ja ze is op zolder.' 'Oké, tot zo dan.' Ik sta op en loop naar boven en kom aan bij de zolder en klop op de deur 'Mag ik binnenkomen?' 'Ndiyo tuurlijk Ils.' Ik kom binnen en kijk rond en ga bij Laika op de grond zitten. 'Gaat het goed?' 'Ndiyo.' 'Pole.' 'Hakuna tatizo Ils, echt waar.' 'Je hebt gehuild.' Ze kijkt me verschrikt aan en zegt dan: 'Ils, niet zeggen tegen Rosalie.' En ze begint te huilen. 'Nee, rustig maar ik zeg niks, echt waar.' 'Nee, is hapana' Ik begin daarom zacht te lachen en sla mijn armen om haar heen en ze gaat tegen me aan liggen en begint zacht te huilen. 'Shhst, het komt goed.' 'Hapana.' 'Jawel ik geloof in je.' 'Maar het komt niet meer goed Ils, echt niet.' 'Waarom niet.' 'Want, ik ben een soort geadopteerd maar niet zoals het eigenlijk zou moeten.' 'Hoe dan?' 'Ik mag dat niet zeggen want anders als Rosalie er achter komt dan ben ik dood letterlijk.' 'En als ze er niet achter komt?' 'Komt ze wel.' 'Ik moet gaan maar je appt me maar oké als ik je kan helpen?' 'Asante dat is lief.'