The Other Side

hoofdstuk 17

Malaika pov.

Ik word wakker en ik lig tegen Makena aan en zij heeft een arm om mij heen geslagen. Ik zie dat Ilse en Bart nog slapen. Ik staar naar het plafond en merk dat Makena wakker begint te worden. Ik denk aan gisteravond en krijg een glimlach op mijn gezicht. Dan hoor ik naast me: 'Waarom zat je te lachen?' 'Ik dacht aan mama die haar teen tegen het bed aanstootte.' 'Dat was grappig.' We beginnen zacht te lachen. 'Makena zullen we opstaan?' 'Ja is goed.' We staan op en kleden ons aan en doen meteen ons haar. 'Goedemorgen meiden.' 'Goedemorgen Nas.' 'Wat zien jullie er leuk uit.' 'Dankjewel.' 'Zijn Ilse en Bart nog aan het slapen?' 'Ja. Nas wat gaan we vandaag doen.' 'Ik moet gewoon aan het werk hier. En als mama een minder goede dag heeft moeten jullie waarschijnlijk ook gewoon meedoen, sorry meiden maar ik kan het niet voorkomen.' Ik kijk verschrikt op. 'Wat is er Malaika?' 'Ik moest in Nederland ook altijd werken en werd mishandeld.' 'Rustig maar. Ik zorg ervoor dat jullie rustig aan doen. Jullie zijn nog jong.' Ik denk terug aan Rosalie en Celeste en hoor hun stemmen met wat ik allemaal fout deed en leg mijn handen of mijn oren. Het geluid wordt oorverdovend. 'Malaika?' Nas wil haar hand op mijn been leggen maar ik trek me terug. 'Malaika? Makena blijf hier oké, ik ga Ilse wakker maken.' 'Ja.'

Ilse pov.

Ik word wakker doordat iemand mij wekt. 'Nas wat is er?' 'Malaika.' 'Ik kleed me even om.' 'Is goed.' Ik sta op en kleed me om. We lopen naar de kamer en ik zie Laika zitten naast Makena. Ik ga op het bed zitten en steek mijn hand rustig uit maar zie dat ze terug trekt, ik leg een hand op haar schouder en ze blijft zitten. Ik trek haar heel rustig naar me toe en begin haar te troosten. Ze leunt tegen me aan en ik leg mijn hand tegen haar hoofd aan en blijf zo zitten. 'Mama.' 'Ja?' Ik kijk haar vragend aan. 'Asante.' 'Geeft niet.' 'Pole.' Dan slaat ze haar armen om me heen en ik leg rustig mijn kin op haar hoofd. 'Sorry dat jullie dit moesten zien.' Nas vertaalt het voor Makena die knikt. 'Geeft niet Ils, als ze al bang werd van mij.' 'Maar hoe kwam ze zo overstuur?' En Nas vertelt het verhaal. 'Nas, mag ik vragen waarom Laika ook zou moeten helpen.' 'Ja tuurlijk elke zoon en dochter helpt mee thuis dus ook de jongste en mama ziet haar nog steeds als haar dochter.' Ik knik en vraag aan Laika: 'Lieverd gaat het weer?' 'Ndiyo.' 'Is goed ga ik even bij Bart kijken en zie ik jullie zo weer.' 'Is goed.' Makena zwaait naar me en ik zwaai terug. Ik loop naar onze kamer en zie dat Bart al aangekleed is. 'Daar ben je.' 'Ja Laika had een probleempje.' 'Opgelost?' 'Weet het niet, Makena had dus gevraagd wat ze gingen doen en toen zei Nas dus dat ze moesten werken maar dat is heel zwaar en daar schrok Laika heel erg van.' Bart kijkt me begrijpend aan en drukt een kus op mijn lippen en ik sla mijn armen om hem heen. 'Kom schat dan gaan we naar beneden.' 'Is goed.' Ik maak me los uit onze greep en loop de gang op en kom een zus tegen van Laika die ik begroet. 'Mama.' 'Ndiyo.' Ik hurk en Laika springt op mijn rug. 'Makena vraagt of jullie dit altijd doen.' 'Ndiyo.' En loop voorzichtig het trappetje af. 'Habari Safara an Rufaro.' 'Habari Ilse an Bart.' De meiden begroeten ze ook en we gaan aan tafel zitten. 'Malaika.' 'Ndiyo mama.' Ze staat op en loopt naar Safara toe en ze moet blijkbaar de tafel gereed maken Makena helpt haar. 'Hou Malaika in de gaten.' Bart en ik kijken op van ons gesprek. 'Want?' 'Mama heeft niet zo'n goede dag.' 'Zullen we doen.' 'Hoe vinden jullie het?' 'We hadden voor Laika gehoopt dat ze iets rustiger zou worden en dat ze weer blij zou zijn om haar moeder weer te zien.' Ik knik van ja. 'Snap ik het spijt me.' 'Nee geeft niet.' 'Kan jij ook niks aan doen Nas. Ze is blij om haar moeder te zien echt waar dat zie ik aan haar alleen ik had gehoopt dat het iets soepeler zou gaan. Dan komen er mensen druk discussiërend de trap af. Ze begroeten ons en gaan zitten. Nas begint een gesprek met hun. 'Ils.' 'Ja Bart, denk je dat we het goed hebben gedaan.' 'Ik begin heel erg te twijfelen of dit goed was geweest voor Laika.' 'Ja ik ook.' 'Papa en mama ik ben blij om hier te zijn.' 'Laika echt?' 'Ja.' 'Nee dan is het goed.' Ik geef haar een glimlach en dan wordt het eten op tafel gezet en gaan we zitten. Dan komt er een jongen wat later naar binnen gelopen en die kijkt een beetje schuldig en krijgt dan een oorvijg. Ik kijk net op tijd weg en slik. 'Schat gaat het goed.' 'Ja, ik schrok.' 'Ik ook.' 'Mama het is alweer over.' 'Dankje lieverd.' 'Waar hadden jij en papa het over?' 'Over veel.' 'Ja dat snap ik maar wat?' 'Over of jij het leuk vond om hier te zijn en of het wel een juiste beslissing was geweest om dit te doen.' 'Misschien lijkt het niet zo leuk ik ben zo blij om hier weer te zijn en mama was altijd al zo en om mijn broers en zussen weer te zien.' 'Oké het is al goed.' Laika vraagt aan haar broer of hij iets wil aangegeven en praat weer vrolijk verder met Asya. Ik heb met Bart en Nas hele gesprekken. Safara ruimt na het eten af en wij blijven zitten kletsen. Dan klapt Safara in haar handen en zegt wat. Iedereen staat zuchtend op en vertrekt. Ze zegt wat tegen Laika en Makena. 'Mama hapana.' 'Naserian ndiyo.' Dan begint ze een heel verhaal te ratelen. 'Naserian, ndiyo.' 'Rufaro hapana tafadhali.' 'Nas wil je voor mij vertalen?' 'Natuurlijk.' 'Bart en ik nemen Laika, Makena en Asya mee.' En ze begint tegen Safara te praten. Die kijkt ons verschrikt aan en dan zie ik hoe moeilijk ze het er mee heeft, ik knik zacht van het is goed. 'Sawa.' 'Bart na gisteravond...' 'Ils wij redden het wees niet bang het is goed we helpen er Malaika er ook heel erg mee.' 'Ja.' 'Ja.' Ik geef Bart een knuffel en hij houdt me even vast. 'Mama jullie zijn toch niet serieus.' 'Ja engeltje.' 'Nas kan je het verstandig zeggen dat we haar willen adopteren.' 'Natuurlijk dank jullie wel ik ben jullie eeuwig dankbaar.' Nas begint tegen Safara te praten en ze nemen plaats. Safara kijkt ons moeilijk aan en schud haar hoofd. Nas praat tegen haar. 'Ze zegt dat het verstandig is voor Makena en dat ze een beter leven krijgt in Nederland.' 'Dankje lieverd.' 'Mama wil het niet want dan is haar reden weg om geld te vragen.' 'Ze vindt het goed maar wel voor een bedrag.' Ik kijk naar Nas en knik.