The Other Side

hoofdstuk 16

Malaika pov.

Ik word wakker door de vogels.  Ik sta op en loop naar de kledingkast die in onze kamer staat. Ik open de deuren en zie allemaal kleding en spullen. Ik herken het, het zijn mijn spulletjes. Ik trek een lap stof uit de kast en wikkel hem om op de traditionele manier en nu nog eentje om mijn haar. 'Wat ben je aan het doen?' 'Mijn kleding van vroeger.' 'Past dat dan gewoon nog?' 'Ja dat zijn gewoon lappen die je omknoopd en je koopt ze vaak heel ruim want dan kan je er heel lang mee doen. Maar ik heb ook gewoon shirtjes en broeken. En vast wel ergens een jurk of zo.' Mama kijkt me lachend aan. 'Het staat je mooi.' 'Asante sana. Jij ook?' 'Hapana asante.' 'Waarom niet?' 'Omdat, ik me eigen kleding heb.' 'Sawa.' 'Maar ik ga me wel omkleden.' 'Is goed dan ga ik naar beneden.' 'Prima.' 'Hapana, anders kan ik niet op je rug.' 'Dat is ook waar.'

Ilse pov.

Ik sta op en pak een luchtig zomerjurkje en kleed me om ik borstel mijn haar door en laat het los. 'Mama die is ook heel mooi.' 'Asante sana lieverd. Maar kom.' Ik hurk neer en Laika springt op mijn rug. Ik loop heel voorzichtig het gammele trappetje af. 'Habari.' 'Habari mama.' 'Habari Safara. Habari Naserian.' 'Habari Laika an Ilse.' Ik ga aan de keukentafel zitten en kijk naar Laika die druk in gesprek is. 'Mama wat is het plan voor vandaag?' 'Weten we nog niet eerst even kijken hoe papa is.' 'Goed hoor.' Ik draai me om en zie Bart staan. 'Goedemorgen schat.' 'Goedemorgen.' Hij drukt snel een kus op mijn lippen. 'Goedemorgen engeltje.' 'Goedemorgen papa.' Laika geeft hem een knuffel. 'Dus we kunnen wat gaan doen?' 'Ja hoor van mij wel.' 'Laika wat wil je dan doen?' 'Misschien kunnen we dan vanavond op safari want dan komen pas echt de beesten.' 'Is goed.' Ik draai me om en kijk Bart aan. 'Het komt goed.' 'Mama niet bang zijn je hebt rangers.' 'Oké, oké we gaan al.' 'Yes.' 'Nas ga jij nog naar Nairobi?' 'Ja Laika ik moet weer een keer gaan werken en Asya moet weer naar school.' 'Zouden we een paar dagen voordat we weer naar huis moeten kunnen zodat we ook in Nairobi zijn geweest?' 'Tuurlijk geen probleem alleen ik zou wel een hotel boeken als ik jullie was want bij ons worden jullie gewoon vroeg wakker.' 'Goed plan. Mama an papa?' 'Helemaal goed engeltje.' 'En voor de rest we kunnen nog ergens anders heen.' 'Laika, hoe wil je dat tegen mama zeggen?' 'Nas, ik ben hier op vakantie en ik kan niet meer twee weken in een dorpje leven waar niks gebeurd.' 'Je hebt gelijk je bent wijs genoeg om je eigen beslissing te maken.' 'Dankje Nas.' Ze geven elkaar een knuffel. 'Mama, gaan we dan over een paar dagen ergens anders heen?' 'Is goed, zeg maar tegen Safara.' 'Mama?' 'Ndio mpenzi wangu.' En Laika begint het uit te leggen.' 'Malaika hapana.' 'Ndiyo mama pole.' 'Malaika hapana.' Ik kijk Bart zuchtend aan hier waren we al bang voor. Dan rent Laika huilend langs ons heen. Ik kijk Bart aan en we lopen achter haar aan. 'Engeltje?' 'Laika?' Ik loop naar boven en zie onze kamerdeur open staan en loop naar binnen. 'Lieverd rustig maar.' Ik ga bij haar op bed zitten en Bart komt aan de andere kant zitten. 'Rustig maar lieverd jij mag je eigen beslissingen nemen en niet iemand anders jij kiest voor jou leven.' Ze leunt tegen Bart aan en hij trekt haar tegen zich aan. Dan wordt er op de deur geklopt. 'Ndiyo?' Makena komt heel voorzichtig en heel onzeker de kamer ingelopen. Ik wenk haar naar ons toe en maak ruimte zodat ze bij Laika kan komen. 'Malaika?' 'Ndiyo?' Ze zijn zo lief voor elkaar. Ik wenk Bart zodat ze even tijd met z'n tweeën hebben. We gaan op het bed zitten en ik pak mijn mobiel en maak een foto van Bart en mij. 'Ils.' 'Niks.' Hij kijkt me aan van ja tuurlijk. 'Mama?' 'Ndiyo?' 'Makena wou met ons spelen.' Makena kijkt Laika boos aan. 'Kom erbij.' Laika staat op en helpt Makena naar ons toe te komen ze is zo verlegen. 'Vraag maar welk liedje?' 'Ze wil eerst dat wij spelen.' 'Is goed Bart doe je mee?' 'Tuurlijk engeltjes.' 'Welk liedje?' 'Miracle.' 'Prima. Wacht even ik moet even zoeken en stemmen.' 'Gisteren ook al.' 'Hou op, ik ben nog moe van de reis.' Bart kijkt me niet gelovend aan wat mij doet lachen. 'Weet het weer. Een, twee, drie.' En ik zet in en Bart tikt mee.

Makena begint te klappen, ze zegt wat tegen Laika en die knikt. 'Ze wil ook dat liedje zingen.' 'Van mij mag het. Geef haar maar de songtekst zit in de koffer van mijn gitaar.' Laika stapt van het bed af en haalt het papier uit de koffer. 'Wacht als ik het nou vertaal dan kan ze stukjes ook makkelijker zingen.' 'Helemaal prima.' Laika begint met vertalen en ik tokkel wat. Dan gaat Makena heel rustig met haar hand naar een snaar van mijn gitaar en ze kijkt me onzeker aan en ik knik van het is goed. Ze gaat er langs en ze kijkt blij op als er een geluid uit komt en begint te lachen. 'Klaar.' Laika geeft het aan Makena die knikt en we beginnen weer te spelen. 'Wauw meiden dit was prachtig.' Ik zie aan Makena dat ze weet wat ik bedoel en ze knikt. 'Wauw.' En Naserian komt binnen gelopen. 'Komen jullie ontbijten.' 'Tuurlijk.' Ik berg mijn gitaar weer op en we lopen naar beneden en zien dat de rest al zit. 'Habari.', zeg ik en ik krijg wat terug gezegd. We nemen plaats en beginnen aan ons ontbijt.