The Other Side

hoofstuk 19

Ilse pov.

Ik word wakker en merk dat we op de bank liggen. Ik grinnik zacht en probeer overeind te komen. 'Waar dacht mevrouw heen te gaan.' 'Naar weet ik niet eigenlijk.' 'Heel goed bedacht Ils.' Ik begin te lachen. 'De bank lag niet heel comfortabel.' 'Ik heb anders nergens last van.' 'Ils.' 'Wat, jij lag lekker?' 'Je bent raar.' 'Dankje jij ook. Ik ga even een was aanzetten en boven kijken.' 'Is goed.' Ik sta op en loop naar de koffer met was en sorteer een was en stop het in de wasmachine en loop vervolgens door naar boven. Ik open de kamerdeur van de meiden. Ze liggen tegen elkaar aan en houden hun handen vast. Ik maak een foto van de twee. 'Lieverds?' 'Hmmpf.' 'Is dat zo Laika.' 'Ndiyo.' 'Wakker worden Makena.' 'Hapana.' 'Ndiyo lieverd.' Ik open het gordijn. 'Mama.' 'Ndiyo' 'Niet lief.' Ik glimlach. 'Worden jullie maar rustig wakker dekken wij ondertussen de tafel.' 'Asante.' 'Hakuna tatizo lieverds.' Ik sluit de deur en loop naar beneden. 'Ze zijn wakker en ik heb gezegd dat we tafel gingen dekken.' 'Is goed.' We dekken de tafel en Bart schuift broodjes in de oven. Ik loop naar de trap. 'Meiden eten.' 'Ndiyo.' Laika en Makena komen de trap afgelopen. 'Jullie lijken echt veel op elkaar.' 'Kan je dan ons uit elkaar halen?' 'Ndiyo Laika, ik herken jullie natuurlijk, jullie zijn mijn dochters. Jullie zijn allebei anders als individu.' Ze beginnen te lachen. 'Wat gaan we vandaag doen?' 'Niks bijzonders ja de was uitzoeken dat doe ik en voor de rest nee.' We gaan aan tafel zitten en we beginnen met eten.

Ik sorteer alle was en stop ze een voor een in de wasmachine, de meiden kijken een film en Bart slaapt aangezien hij niet zo goed geslapen had vannacht. 'Mama?' 'Ndiyo lieverds.' Ik loop de woonkamer in. 'We willen de stad in.' 'De winkels zijn dicht maar we gaan zo wel even wandelen is dat goed?' 'Ndiyo.' 'Is goed ik maak me dan even klaar en stop nog een was in de machine en dan gaan we.' Ik loop naar boven en doe mijn make up op en trek mijn schoenen aan. 'Bart?' 'Ja schat.' 'De meiden wouden even wandelen.' 'Is goed tot zo.' 'Tot zo.' Ik druk een kus op zijn lippen en hij wrijft even over mijn wang. 'Tot zo.' 'Tot zo schat.' Ik loop naar beneden. 'Zijn jullie klaar?' 'Ndiyo.' 'Oké, is goed wacht nog heel even.' Ik wissel de was nog even en hang hem nog snel op en loop naar buiten waar de meiden ongeduldig wachten. 'Ik ben er.' 'Ja.' 'Waar willen jullie heen?' 'Maar we kunnen toch door de stad wandelen?' 'Ja tuurlijk en Makena moet nog een fiets.' 'Oh ja tuurlijk.' 'Een fiets?' 'Daar rijden we op in Nederland maar dat doen we een keer als de winkels open zijn maar kom in de auto zitten.' Ik ga voorin zitten en wacht totdat de meiden zitten en rij naar Hilversum en parkeer de auto. Ik doe mijn zonnebril op, zodat we rustig kunnen wandelen. 'We kunnen.' Ik pak allebei de handen van mijn meiden. 'Laika jij mag de weg bepalen met Makena maar we moeten wel de weg terug vinden.' Ze beginnen te lachen waardoor ik mee lach. 'Is goed mama.' 'Nee dan is het goed.' We lopen door Hilversum en hebben de grootste lol. 'Iemand een ijsje?' 'Ndiyo.' We lopen de winkel binnen. 'Hallo wat kan het voor jullie zijn.' 'Een hoorntje. Laika wat wil je?' 'Chocola.' 'Met een bolletje chocola. Een hoorntje met. Makena?' 'Vanille.' 'Vanille en een hoorntje met mango.' 'Dat was het?' 'Ja.'

We lopen naar buiten met onze ijsjes. 'Ilse mag ik je handtekening?' 'Ja tuurlijk. Laika wil jij mijn ijsje vast houden?' 'Tuurlijk.' 'Dankje lieverd.' Ik zet mijn handtekening en ga nog op de foto. 'Dankjewel.' 'Alsjeblieft.' Laika geeft mijn ijsje weer en we lopen door. 'Ilse, Ilse.' 'Makena luister blijf dicht bij mij en je hoeft niks te antwoorden als je niet wilt.' 'Ndiyo.' Ik pak Laika's hand vast en die van Makena. 'Ilse mag ik je een paar vraagjes stellen.' 'Sorry een andere keer graag ik ben nu met deze twee meiden en ik wil hun middag niet verpesten.' 'Wie zijn zij.' 'De ene ken je als goed is he Laika?' 'Ndiyo dat hoop ik in ieder geval wel.' Ik begin te lachen. 'En dit is Makena.' 'Wie is Makena.' 'Iemand die wij heel goed kennen he Laika?' 'Ndiyo.' 'Maar wij gaan nu verder tot ziens.' Laika zwaait nog even en ik schiet in de lach. 'Gek.' 'Ilse.' 'Mijn antwoord was duidelijk.' We lopen door. 'Mama.' 'Ja lieverd?' 'Gaat het?' 'Ndiyo zullen we naar huis gaan?' 'Ndiyo.' We lopen naar de auto en gaan zitten. 'Op naar huis.' Ik glimlach maar voel me toch vervelend waarom laten ze ons even geen twee tellen met rust. Ik kijk in de achteruitkijkspiegel en zie dat ze slapen. Ik bel naar Bart.