Quick! Get inside of the car!!!"- utos na sigaw ni Papa kila mama at Jacob na nasa labas ng kotse at naghihintay samin. Narating na namin ang kotse at agad naman akong pinagbuksan ng pintuan ni papa sa may back seat kasama si Jacob.
Nang makapasok na kameng lahat, agad namang nagmaneho si papa papunta sa- ahmm actually, hindi ko alam.
"Pa, hindi po dito ang daan pauwi ng bahay."-magalang na ani ni Jacob. Hindi naman siya pinansin ni papa at binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan.
Oo nga, hindi nga dito ang daan. Tsk. ngayon ko lang napansin. At kung tama ako, daan to palabas ng city. Kaya pala marami na akong nakikitang mga puno sa gilid ng highway na dinadaanan namin.
"Hon, slowdown! Maaaksidente tayo sa bilis ng takbo mo!"- sigaw ni mama kay papa.
"We need to hurry up hon, if not, the rain will kill us"-papa said.
"What do you mean pa?"- tanong ko. The rain? Will kill us? Is he joking?
"Shit! Damn this traffic!!"-papa.
Napatingin naman ako sa harapan at napakahaba nga ng traffic. It's friday today kaya siguro mahaba ang pila ng mga sasakyan para mag out of town. Kelangan naming dumaan sa boundary gate ng city namin papunta sa kabilang siyudad.
Napaigtad naman kame sa lakas ng kulog at kidlat na nagmumula sa kalangitan, and it's a sign that its going to rain- a heavy rain to be exact. Nakita ko namang may kinalikot si papa sa phone niya habang si mama ay kinakausap si papa pero hindi siya pinapansin nito.
"Look ate fie, maganda ang kapatagan bandang doon ohh"-sabi ni Jacob sabay turo sa bintana kung saan siya naka upo.
Agad namang bumaling ang atensyon ni papa kay Jacob tsaka tiningnan kung saan siya nakaturo.
"Thank goodness Jacob! You saw the way!"- papa exclaimed.
"The way? What way are you talking about Pa?"-tanong ko.
Huminga muna siya para siguro kumalma at tsaka kami tinitigan isa-isa.
"Ok... We should hurry up and go to a bunker, because if we don't, the rain will kill us 'cause it has a virus formulated b-by that bastard!"- nanggigil na sabi ni papa, halata sa itsura niya na pinipigalan niyang sumabog dahil sa galet at inis.
"Is this the result of that contract you signed 3 years ago Isaac?"- mama ask.
"Sorry hon, Hindi ko naman alam na ganito ang kinalalabasan ehh, nangako siya hon, nangako siyang walang civilian ang madadamay. He even blackmailed me."- papa.
"I already told you that don't trust him!! Kilala ko na siya simula pa noon, at hindi ko alam na ganon pala ang takbo ng utak niya...He's not a human hon, he's a psychopath."-mama.
"Well actually, I just discovered that earlier when he punched me."-papa.
"Alam ko po na masama ang sumabat sa usapan niyo pero paano po mamatay ang tao sa ulan? Is it possible?-sabat na tanong ni Jacob.
Napatingin naman ako sa kapatid ko..Hmm... Good question. Paano nga ba?
"As what I've said earlier, the rain is carrying a virus. Parang isang liquid poison na kapag madidikit sa balat mo, it will immediately enter into a human's 3 layer of skin and-"papa
"And if the virus will reach the human's blood stream, it'll be carried by the blood together with the nutrients and oxygen. Our nutrients and oxygen will be delivered to our designated organs para mag function ang katawan natin. And in this case, pag naulanan ang isang tao at mapapasama sa bloodstream niya ang virus at mapapasama sa oxygen at nutrients natin, ibig sabihin ay maaaring hindi magfa-fuction ang organs, ng isang tao at yun ang ikakamatay niya? Am I right pa?"-sabat ko sa kalagitnaan ng pagpapaliwanag ni papa. Habang ang paningin ko ay nakatulala sa harapan kung saan ay may mahaba paring traffic.
"Exactly fie."- papa.
"Pero-" ako
"Mamaya ka na mag tanong Fie, we should go to that bunker as what your papa said."- mama.
Agad naman kami tumalima ni Jacob at kinuha ang mga gamit namin. Habang inaayos namin ang mga dadalhin na gamit, hindi ko maiwasang tumingin sa bintana ng kotse, konti nalang ang liwanag na nagmumula sa araw, at mas nangingibabaw ang madilim na kalangitan na nagpapahayag na uulan ng napakalakas, isama pa ang kulog at kidlat na nagmumula sa kalangitan.
Paglabas namin ng sasakyan ay agad na sumalubong ang malakas na hangin kaya hindi agad ako nakapagbalanse sa pagkakatayo ko mula sa kinauupan ng sasakyan.
Hindi pa rin umuusad ang mga sasakyan kaya karamihan sa mga tao ay lumalabas ng kani-kanilang sasakyan para tignan kung anong nangyayari sa unahan.
Habang inaantay sila mama at papa na maka baba ng sasakyan, Napansin ko ang isang mataba at medyo matandang lalake na bumaba mula sa sasakyan niyang medyo may kalumaan na, na nasa likod lang ng sasakyan namin.
Tumingin muna siya sa harapan tsaka binaling ang atensiyon niya sa akin at kay Jacob na kakalabas lang mula sa kotse. Kapansin-pansin sa mukha niya ang pagtataka kung bakit kami may dalang mga gamit ni Jacob.
"Fie, Come on! We need to hurry up! Hindi tayo pedeng abutan ng ulan dito!"- pasigaw na sabi ni mama, dahil sa lakas ng hangin, kinailangan niya pang sumigaw para marinig ko.
Hindi ko napansin na nasa may gilid na silang tatlo ng highway. Agad naman akong nagmadali at patakbong tinungo ang kinaroroonan nila.
Sa huling pagkakataon, nilingon ko muli ang kinaroroonan ng matandang lalaki na nasa kinatatayuan parin niya kanina at nandon pa rin ang pag tataka sa mukha niya, binalik ko na lamang ang paningin ko kila mama at sabay na lakad-takbo ang ginawa namin para marating ang dulo ng malawak na bermudang grass na ito- ang kagubatan.
Patuloy pa rin ang ihip ng malakas na hangin nang pumasok kami sa kagubatan, isabay mo pa ang malakas na kulog at kidlat.
"Malayo pa po ba tayo pa? Kanina pa po kase tayo lakad takbo dito pero parang malayo pa yung pupuntahan natin. Natatakot po kase ako sa lakas kulog ehhh"- ani ni Jacob.
"Malapit na tayo Jacob, don't worry, andito lang- there! The bunker is over there!"- sabi ni papa sabay turo sa may bandang kanan kung saan ang kinaroroonan namin.
Agad naman namin nilapitan iyon at hinawi ang mga nagkakapalang mga damo na nasa ibabaw nito.
Nang mahawi na namin ang mga damo ay agad pumunta sa may gilid ng bunker si papa at hinawi ang natitirang damo na nakasabit sa handprint scanner tsaka niya hinawakan iyon gamit ang right hand niya.
Pag katapos ma-scan ang kamay ni papa ay medyo napaatras kame dahil sa pataas na pag bukas ng steel door ng bunker.
"Hurry! Pumasok na kayo!"-papa
Agad kameng pumasok tsaka bumaba sa hagdan na naroon. Pagpasok namin ay agad na sinara ni papa ang pintuan gamit parin ang hand print scanner, na nasa right side nitong bunker dito sa loob, agad namang dahan-dahang sumara ang pintuan.
Nang nasa kalagitnaan na ang pintuan ng pagsara, ay nakita kong malakas na bumagsak ang ulan na dala ng makulimlim na ulap kanina.
Mabuti na lang ay hindi kame naabutan ng ulan.
Pero ano na ang susunod na mangyayari?
Magiging maayos pa ba ang lahat?
BINABASA MO ANG
The VIRUS (On Going)
خيال علميFie's father experimentented nature together with the headquarter where he's working at. After years of study, their experimentation was a success without realizing that it will effect thousands of people's lives. Jacob, Fie's younger brother has a...
