The VIRUS (On Going)

CHAPTER TWENTY ONE

"Hoy!" I was came back from my reverie when Vince startle me. "Pft. Bat nakatulala ka jan? ano yang iniisip mo ha. Ako ba yan ha, ako ba yan?" ayan na naman ang pagkaligalig niya.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Asa!" tsaka inilayo ko ang mukha niyang mukhang engot sa akin gamit ang hintuturo ko.

"Halaka. Ayaw pa nga umamin! Nako Fie ahh baka kung ano na yan tapos hindi mo maamin sa akin tas sa huli masasaktan ka ng bongga dahil sa akin tapos iiyak ka at mahihirapan kang mag move-on..." napahinto siya sa paglalakad, kaya napahinto din ako, nilagay ang index and thumb niya sa baba niya at umaktong nag-iisip. "Hmmm. Ganito na lang Fie, ayoko sana tong gawin pero kung para naman sayo, ayos lang." Napakunot noo ako sa kung ano man pinagsasabi niya. He clicked his tongue before he continued to talk. "Para maiwasan natin ang pwedeng mangyari..." huminga siya ng malalim. "Sige payag na ako!"

"Payag saan?" I asked, clueless on what he's blabbering about.

"Payag na akong maging more than friends tayong dalawa." he said in a sing-song voice.

Agad ko siyang nabatukan nang wala sa oras. "Aray! Ano bayan, battered boyfriend na kaagad ako."

"Ang lakas mo naman talaga mag imagine!" sabi ko at nauna nang maglakad sa kanya.

"Hoy! Teka lang naman."

Mas binilisan ko pa ang paglalakad para hindi kaagad siya makasabay sa akin. Kainis na lalaking iyon! Grabe kung mag-imagine. "Tch. Ang kapal talaga ng lalaking iyon. More than friends daw? Feelingero. amp!" I whispered to myself.

"More than friends? With whom?" someone asked nung taong nakasalubong ko sa corridor and the owner's voice made me stop from walking. Hindi ko agad siya napansin dahil sa iniisip ko. When I turned around to confirm it, made me froze from where am standing. He's wearing white shirt tucked in his maong pants. His hair were in a mess and was holding some papers. "C-Captain." I couldn't even face him properly.

Kani-kanina lang nasa isip kita ehh tas ngayon bigla ka na lang sumulpot.

"May nangyari ba?" he asked in his normal voice.

"Fie sandali!" I bit my lower lip nang papalapit na siya sa amin. "Uy ano ka ba. Ang bilis mo namang maglakad." He exaggeratedly act like he got tire from catching up with me. Nasa bewang pa ang dalawa niyang mga kamay para mas mag mukhang convincing. "Uy Karma – este Cap! Anjan ka pala? Hehe." nakangisi niyang sabi.

Karma who was look confuse and clueless were now surveying what was going on.

Vince face me. "Ano Fie. Once in a life time offer lang yun."hinawakan na niya ang braso ko para makumbinsi pa ako lalo at mukha siyang bata sa ginagawa niya. My face couldn't paint anymore.

Bigla akong nahiya sa mga pinagsasabi niya lalo pa at nasa gilid lang namin si Karma. "Mangilabot ko nga sa mga pinagsasabi mo!" I irritatedly said. He even ruffles my hair para inisin pa ako lalo. Inis na inilayo ko ang kamay niya sa akin tsaka humarap na ako kay Karma para makapagpaalam. "M-mauuna na ako Cap." When he nodded, mabilis akong umalis kaagad nang hindi lumilingon kay Vince.

-

-

-

VINCE'S

"Pag-isipan mong mabuti Fie ahh!" sigaw ko sa papalayo niyang bulto. I let out a laugh while watching her to walk even faster.

"Asa!" she counter back before she vanishes.

"Haay. Ang cute niya talaga pag-naasar."

"She really look annoyed by you."

"Yeah indeed." I turn to that person. "Woy!" napaatras ako bigla and my eyes grew bigger in shock. "Ginagawa mo dito?"