your voice, chanlix [düzenlendi.]

06

Felix sonunda olayı kavrayınca gözlerini büyütüp çığlık atarak dolabı açıp eline gelen bir şeyi ona fırlattı. Tabii fırlattığı şeyin onun içinden geçmesini beklemiyordu.

Tekrar çığlık atarak kapıya doğru koştu ama hızını alamayıp kapıya çarpmıştı. Çarptığı an kapıdan uzaklaşarak açtı ve kendini lavabodan dışarı attı. O kadar hızlı çıkmıştı ki, yere düşmüştü.

Etrafına bakıp onun olmadığına kanaat getirince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Ve gözlerini açtığı anda yüzünün hemen önünde onun yüzünün olduğunu gördü.

Felix bunları yaşarken arkadaşları uyanmış, birbirlerinin yüzlerine değişik değişik bakıyorlardı. Onların garip bakışmalarını bozan şey ise Felix'in odaya bağırarak ve sürünerek girip, kapıyı kilitlemesi olmuştu. Kilitledikten sonra sırtını ve başını kapıya yaslayıp, gözlerini kapatıp soluklanmaya çalıştı.

İki dakika sonra gözlerini açtığında arkadaşlarının garip bakışlarını görmüştü.

"Neler oluyor? Ne bağırıp duruyorsun gerizekalı?" Seungmin gözlerini ovuştururken kızgın ve çatlamış sesiyle söyledi.

Felix dudaklarını yalayıp cevap verdi. "B-bir şey gördüm. Attığım şey i-içinden geçti."

Sonunda dörtlünün dikkatini çektiğinde biraz önce yaşadığı şeyleri anlattı. Hemen yanında onu dinleyen fazladan bir kişinin olduğunu bilmeden.

Anlatmayı bitirdiğinde arkadaşları istiflerini bozmamışlardı. Özellikle Hyunjin'in onu dinlediğinden bile şüpheliydi.

Kafasını sola döndürdüğünde yine onu gördü ama bu sefer bağırmak yerine olduğu yerde sıçradı ve yana doğru kaydı.

"Sakinsen konuşmaya başlıyorum?" Yanındaki konuştuğunda Felix ona uzaylı görmüş gibi bakmaya devam ediyordu. Felix'in bu hareketini bir onay olarak almış olacak ki konuşmaya başlamıştı.

"Ben Chan veya Chris hangisiyle seslenmek istersen. Ve evet, aynana yazılar yazan o kişi benim."

Chris, Hyunjin'in arkasındaki bir yere bakarak gülümsedi.

"Nasıl yani?" Felix anlamaz bakışlarla yanındaki kıvırcık ve sarı saçlı çocuğa bakıyordu. "Evime nasıl giriyordun?"

Chris güldü. "Duvarların içinden geçiyordum-"

"O zaman nasıl aynanın içinden geçmiyorsun?"

"Aynanın içinden geçmek için farklı şeyler yapman lazım çünkü ayna, paralel evrenlerin kapısı gibi bir şeydir."

Felix yutkundu. "Anladım. Şimdi gidebilir misin? Sanırım sana alışmam gerekiyor ve bunun için zamana ihtiyacım var.."

Chan'ın gülen yüzü düşerken dudaklarını büzdü ve Felix'in gözlerine bakarak üzgünce gülümsedi. "Peki.." dedi ve sonra aniden kayboldu.

Felix, şaşkın gözlerle yatağına geçerken, üçlü ise Felix'in delirdiğini düşünüyordu çünkü Felix'in bakarak konuştuğu yerde hiçbir şey yoktu.