your voice, chanlix [düzenlendi.]

18

İki hafta geçmişti. Günler hep aynı geçiyordu. Felix odasından çıkmıyor, ya ağlıyor ya da boş boş duvara bakıyordu. Onun bu hali arkadaşlarını üzse de, onu rahat bırakıyorlardı.

Hyunjin, onu çok iyi anlıyordu. Çünkü o da bunu yaşamıştı. Bu yüzden diğerlerinide o yönlendiriyordu.

"Onu her gün böyle görmeye dayanamıyorum, gerçekten Chan ortadan kaybolunca parçalandı." Seungmin yorgun çıkan sesiyle söyledi.

"Sebebi çok açık değil mi? Onu s-" Hyunjin'in sözü Jisung'un çalan telefonuyla yarıda kesildi. Jisung odadan çıktı ve mutfağa doğru yürürken aramayı cevapladı.

Herkes sessizleşmişti, odada sadece Felix'in boğuk hıçkırık sesleri yankılanıyordu. Jeongin gelen seslere dayanamayıp yüzünü Seungmin'in boynuna gömerek sessizce gözlerini kapattı. Seungmin onun saçlarını okşuyor, rahatlamasına yardım ediyordu. Hyunjin yanında oturan Minho'ya döndü.

"O... Geri gelebilecek mi?"

"Bilmiyorum. Gelememe ihtimali var." Hyunjin, Minho'nun cevabı karşısında sıkıntıyla iç çekti. O sırada içeri Jisung girmişti.

"Felix'in annesi aradı. Telefonu kapalı olduğu için ulaşamamış ve onun için endişelenmiş. Felix'in iyi olduğuna ikna ettim. Ağlama sesleri geliyordu ama onu da hallettim."

"Ne dedin?"

"Jeongin duvara kafa attı, dedim."

Normalde buna gülerlerdi, ama gülecek durumda değillerdi.

Aniden Felix'in ağlama sesleri kesildi. Jeongin aniden gözlerini açtı, Hyunjin'in gözleri şokla büyüdü.

"Bunu yapmış o-olamaz, değil mi?"

Ayaklanarak Felix'in odasına doğru koştular. Kapıyı açıp içeri girdiklerinde, yatağında yatan bir Felix buldular.

Rahatlama hissiyle derin bir nefes aldılar. Minho, yatağın boş tarafına oturdu ve Felix'in sırtını sıvazlamaya başladı.

"İyi misin?" Yumuşak bir sesle sordu.

Felix yatakta doğruldu ve çökmüş yüzünü ona çevirip şişmiş ve kızarmış gözlerini Minho'ya çevirip gülümsedi.

Uzun zamandan sonra ilk defa gülümsüyordu. Tebessüm etmiyordu, gülümsüyordu.

"İçimde iyi bir his var, hyung. O geliyor."

Belki de içindeki son umut tanesi onu yanıltıyordu, bunu bilemezdi.

Minho cevap vermek için dudaklarını araladığı sırada kapı zili çaldı. Felix ayaklandı ve ince bacaklarıyla kapıya koşmaya başladı.

Belki de içindeki son umut tanesi onu yanıltmamıştı.