O kanlı gece hiç bitmemeliydi .
O kanlı geceye sabah olmamalıydı. Ve o karanlık geceden kimse sağ çıkmamlaydı. Herşey olmasından daha ters olup, dünya cehenemin inine düştü. Hayır hayır dünya cehenneme düşmedi: iblis meleği şeytana dönüştü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eflah ,atalay,oğuz ve safir.
Afara e frig.
9. Bölüm "Mahzen"
Işıklar karanlığı sancılar eşliğinde huzura bıraktığı vakit kan hayatta tutmayı bırakacak ve acı şahlanacaktı...
Sevgilim,satırlar biraz bulanık. Gözlerini kapat ve karanlığın içindeki tutsak ışığı yakala. Bir ölüm çiçeği ektim kabrine,kanatlarım yapraklarında can bulsun diye.
Zihnimden dökülen mektup sahibine ulaşamayan bir şiiri taşırken yüreğimdeki yangının büyüklüğü herşeyi yakıp yok etmeye başlamıştı.
Ruhuma ölümün prangaları dolanmıştı sanki, nefes almak zor bir imtihan gibiydi.
Heryersoğuk , heryer karanlıktı. Kötü bir kitabın içindeki bir karakterden daha acınası bir hayatı yaşıyordum. Şairin parmak uçlarından akan mürekkep sardunyayı karanlığa kapatmıştı.
Karanlığa inat karşımda öfkeyle duran küçük safir bana parmak sallayıp sen hak ettin diyordu. Ihanet eden ihanete uğrar. Ne demişti sevgili geçmiş: ' kırlangıç baktığı kadar yaşar. ' Gerçekler bir tokat gibi sertçe yüzüme çarparken dudaklarımdan şah bir hıçkırık firar etti.
Kırlangıç bakmış, adam sırt koymuştu. Adam bakmış, kırlangıç ölmüştü...
Bir yetimin bedduası,bir eşin çığlığı sardı dört duvarı. Öylesine sessiz,öylesine görünmezdi. Tutamadım ellerimden kayan umutları .
Atalay'ın canı benimkinden daha çok yanıyordu lakin dudaklarında eksik olmayan tebessüm bir pınar misaliydi.
Başımı çaresizce dizime koyup onu anımsadım. Onunla ilgili her anı saniyelerce zihnime kazımıştım. Ellerinibırakan ellerim tam anlamıyla yalnızlığa mahkumdu.
Dizlerimi ıslatan gözyaşlarım hiçbir acıyı almıyordu benden. Başımı okşayan parmaklarının izi en dipten sızlıyordu.
"Kocacığım, kocacığım sensiz ben bir hırçın okyanusum. Dalgalarım beni boğuyor. "
Karanlıkla tekrar bütünleşen gözlerimi sıkıca kapattım. Eflah merhamet etmezdi lakin beni burada ölüme bırakacak kadar aptal değildi. Katiller bilirdi ki masumları öldürmek insanın gücünü emerdi.
Kendine kötülük etmeyecek kadar akıllı,hakimiyetini bırakmayacak kadar güçlü adamın adıydı eflah duman zemahşeri...
♧♧♧
Ardı ardına temkinli yaklaşan adım sesleri. Seslice gürleyen gökyüzü beniuykudan uyandırırken adım seslerini umursamadım.
