KIRMIZI KAR

5. Bölüm - Geçmişinden Kaçamayanlar

"Geçmiş kör bir delik ve buradan çıkamayanlar, geleceğini siyahlığın içinde buluyor."

Genç kadın gördüğü mesaj karşısında neye uğradığına şaşırmış gibiydi adeta. İlk başta bu durumu pek önemsemese de, mesajlar art arda gelince gerginlik bütün bedenine hakimiyetini kurmuştu.

Ani bir şekilde kimin mesajı attığına karar vermek istemiyordu. Belirsizliğin onda ne gibi sonuçlara yol açtığını acısıyla yaşamıştı. Başını ellerinin arasında birleştirip sessizce düşünmeye çalıştı ama kafasının içindeki sesler onu sessizliğe itmeye engel kılıyordu. "Çağla olabilir mi?" diye düşündü sakin olmaya çalışarak. İstanbul'dan ayrılırken ondan kendini gizlemeyi başarabilmişti. Ayrıca Çağla'nın kasabadaki insanların sorgusunda da olmadığını biliyordu. Sosyal medyadan Çağla'nın nerede olduğunu kontrol ettiğinde İstanbul'da olduğunu da öğrenmişti. Peki ya o değilse başka kim olacaktı ki?

                                        ***
09 Ocak 2018 - Salı

Mira'dan

Sabah güneşinin gözlerimin önüne düşmesiyle, göz kapaklarımı aralamıştım. Sanki üstümde tonla bir yük varmış gibiydi. Ağır hareketlerle yataktan kalkabildiğimde direkt saat ile göz göze gelmiştim.

08.03

Dünki gelen mesajın kimden olduğunu çözmekle uğraşayım derken yorgunlukla kendimi yatağa atmış ve ablamı aramayı unutmuştum. Asıl telefonumda sorun çıktığı için yeni numaramı ablama vermiştim ancak bu benim için çok tehlikeliydi. Ablamın durumu farketmemesi gerekiyordu. Eski numaramı hâlâ belli işler için kullanmamı da göz önünde bulundurduğumda ablamı bu numaradan aramaya karar verdim.

Telefonu açar açmaz enerjik bir sesle karşılaştığımda  "bu enerji de neyin nesi?" demiştim kendi kendime.

" Alo abla nasılsın? Dün akşam arayamadım kusura bakma. Bazı işlerimi halledeyim derken uyuyakalmışım o yüzden tekrardan sana dönemedim."

" Ah hayır birtanem sorun değil. Ben de yeni evine alışabildin mi diye soracaktım. "

Soruşturmasını araştırdığım kasabaya taşındığımı ona da söylememiştim. Çünkü buraya gelmesine, kendimi ifşa etmeme ve işlerin güme gitmesine çok büyük bir olasılıktı bu.

" Evet, alıştım. Yani bugün birkaç işim daha kaldı ama halloluyor. Ayrıca sormayı unuttum ama sabah sabah bu ne enerji?"

" Gökhan'la yürüyüşe çıkalım dedik. Annesi buradaydı, Eliz'i ona bırakıp kasabayı turladık güzelce."

" Bu havada mı?"

" Ay canım havada ne varmış. Alışkınız biz bu havalara. Ayrıca uzmanlar de öneriyor.. "

" İyi peki öyle olsun.. " dememin hemen ardından aklıma gelen şeyle diğer söyleyeceklerimi unutmuş gibiydim.

" Abla seni iki numaradan da arıyorum, biri iş telefonu diğeri normal telefon diye ama.. Şey, sen bundan sonra hep bu numaradan ara beni olur mu? Öbür numarayı da hemen sil, onda sorun çıktı."

" Tamam canım silerim ben bi ara o numarayı."

" Abla, hemen sil! Gökhan abi de aynı numara varsa ordan da sil! Buradan konuşmaya devam edeceğiz, öbür numarayı unut. "

Kısa bir sessizliğin ardından ablam sessizce," Tamam canım silerim hemen kızıyorsun..."demekle yetili kalmıştı. Ani hareketlerimin kalp kırdığını fark etmemle kendimi düzeltmiştim.