KIRMIZI KAR

6. Bölüm - Portrelerin Acımasızlığı

🎶 Perdenin Ardındakiler - Bul Bütün Denizleri 🎶

" Kan dolu bahçesine siyah bir boya daldırdı ve karanlığı sembolü yaptı."

Genç kadın, yüzündeki gerginliği yok etmek istercesine Alkan'a tebessüm etmeye çalıştı. "Bu kadar güzel resim yaptığını tahmin edememiştim. Özellikle İstanbulla ilgili olan resimlerine bayıldım."

Genç adam şüpheyle, Berfu'nun arkasındaki İstanbul temalı resimleri inceledi. Genç kadının yüzündeki gerginliği o da farketmişti. Ani bir hareketle sorusunu sordu.

" Gerilmiş gibi duruyorsun..Seni gerecek bir şey olmadığını düşünüyorum."

Kısa bir sessizlik oldu. Berfu tekrardan eski gülümsemesini yüzüne yerleştirmişti ve gerginlik yüzündeki ifadeyi terk etmişti.

" Aniden gelişin ve bakışların beni korkuttu, Alkan." genç kadın adamdan cevap beklercesine ellerini karnında birleştirdi.

" Evime sessizce girdiğin için ani bir tedirginliğe kapılmış olamaz mıyım? Boya kokusu rahatsız ettiği için kapıyı araladım, başkaları atölyemi karıştırsın diye değil. "

" Yıllarca arasında bulunduğun insanlardan başkaları diye bahsettiğin bir yerde fazla rahatsın o zaman. " kendini ondan uzaklaştırıp kapıya doğru yöneldi." Yürüyüş yapıyordum ve arabayı evin önünde görünce merak ettim. Kapın aralık olunca da içerdesindir diye düşündüm, kusura bakma senin kadar şüpheci yaklaşamadığım için."

Berfu hızlı adımlarla dışarıya çıktığı zaman esen rüzgarın şiddetiyle olduğu yerde kalakalmıştı. Bu sırada Alkan, ani bir hareketle babası ile ilgili olan tüm bu resimlerin düzenine baktı. Hepsi aynı düzende, onun bıraktığı gibiydi. Ancak Berfu'nun gözlerindeki gerginlik onu şüpheden bir an olsun ayırmıyordu. Resimleri eski yerine koyduktan sonra galata kulesini çizdiği resmini inceledi. Bir kadın, başını yanındaki adamın omzuna koymuştu. Manzarayı izliyorlardı gece vaktinde. Kendinde bulamadığı huzuru hayalleri ve resimlerinin arasındaki o ince çizgide bulmuştu genç adam... Berfu'ya gereksiz bir şekilde sinirlendiğini düşündüğünde, hayatındaki kafaya taktığı tek şeyin bu olabilmesini dilemişti. Kan dolu bir geçmişi, kar dolu bir gelecekle kapatmayan çalışan adamın yolculuğu rüzgarın ortasında takılı kalmıştı.

***
Berfu'dan

Hızlı adımlarla kasabanın başka bir sokağına yöneldiğimde gerginlik, sinir ve endişenin vücut bulmuş hali gibiydim. Alkan'ın şüphelerinin artmasına müsaade edemezdim, ayrıca bana karşı olan tavırlarıda böyle olmaya devam ederse istediğimi alamadan bu kasabadan ayrılmam gerekecekti. Binaya girer girmez derin derin nefes aldım. Merdivenlerden yukarı doğru çıktığımda daire 6'dan çıkan kadınla göz göze gelmiştim. Öncesinde birbirimizi incelemiştik ancak bu kısa sürmüştü. Tekrardan göz göze gelmemizle yüzüme sevecen bir ifade takınmıştım.

" Merhaba."

Önce ne olduğunu anlamamış gibi bakıyordu bana. Eminim ki yaşadığı kasabada işlenen cinayet sonrasında, ilk defa gördüğü birini o da merak etmişti. - Çoğu kişinin de öyle yaptığı gibi. -

" Ah pardon, merhaba. Siz yeni üst komşumuz olmalısınız. Ben Mehtap." elini bana doğru uzatırken yüzünde meraklı ve sıcak bir ifade vardı.

" Merhaba, ben de Berfu." elini sıktıktan sonra tekrardan eski duruşumu aldım ve devam ettim. "Evet ben üst komşunuzum. Tanıştığımıza memnun oldum."

" Ne güzel ismin varmış senin öyle. Neyse güle güle otur Berfucum. Gerçi, bu kasabada gülebilir misin, onu da bilmiyorum ya."

" Cinayet olayından dolayı mı?"