Jane The Killer

İki Psikopat

Uyandığımda her sabahtan farklı olarak bu sabahki alarmımın siren sesi olmasından kaynaklanan şaşkınlığım, yanımda iki tane katille aynı odada bulunduğum gerçeğini hatırlamamla aniden söndü. Nina' nın kulağımın dibinde bas bas bağırması ile durumun ciddiyetini kabullenip hızla ayağa kalktım. Nina' nın çabaları sonucu, Jeff de kalkarken kapımızın tıklanması bana dün gece Jeff' in söylediklerini hatırlattı.

 ''Polisler gelirse diye haber verecek ve en azından kurban edecek birinin bulunması iyi olur diye düşündüm.''

 Evet kapıyı çalan kişi buranın sahibiydi fakat onun bir suçu yoktu. Bu psikopatların masum birini öldürmesine izin vermeyecektim. Jeff' e fırsat bırakmadan, kapıyı kendim açtım.

 Adamı kolundan çektiğim gibi onu tehdit eden ses tonumla şunları sıraladım:

''Buraya biz gelmedik, sen bizi görmedin ve eğer bu söylediklerimi dinlemezsen maalesef öleceksin.''

Bana şaşkınlıkla dönen gözleriyle sordu:

''Kimsiniz siz on beş yaşlarında birer katil mi?''

Belki az sonra hayatını kurtarmış olacağım kişiye tekrar yüzümü dönerek:

'' Henüz değil ama şu görmüş olduğun iki psikopat birer katil ve maalesef hala ikisine birden  karşı koyabilecek kadar güçlü değilim.''

Bunu söylerken pencereden, polislere ateş eden Nina ve Jeff' i göstermiştim.

       *                  *                  *

Polisler hala peşimizdeydi ve Nina hala bana saydırmakla meşguldü. Galiba ilk cinayetim, bunun için değmeyecek bir insan uğruna olacaktı. Jeff artık dayanamamış olacak ki hiddetle Nina' ya artık susması gerektiğini haykırdı. Nina bu kez Jeff' e öfkeyle hüzün karışımı bir bakışla bana söylediği şeylerin benzerini söylemeye başladı. Her ne kadar Jeff' e söyledikleri, bana söylediklerine kıyasla daha nazik olsa da Jeff' in derin nefesleri arasında kıkırdamaktan kendimi alamadım.

         

  *                    *                   *