MY CHEMICAL ROMANCE (Z+U)

what happened to you

<<<Zaw Gyi>>>

"ဟာ ဒီတစ္ခါက္ ငါတို႔ပြတာဘဲ"
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြထုတ္ၾကည့္ပီး ေျပာလိုက္တဲ့ one
"zero မင္း ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ ငါေျပာတာေကာ ၾကားရဲ႕လား"
"ဟင္ မင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
"မင္းဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ"
"one ငါထင္တာ ငါအခု ခါးပိုက္ႏွိုက္ခဲ့တဲ့လူက ငါ့ကို သိတယ္ထင္တယ္ "
"ဘာလို႔ ထင္တာတုန္း"
"ဒီလူ ငါ့ကို နာမည္တစ္ခု ေခၚလိုက္တယ္ထင္တယ္"
"မင္း နားၾကားမွားတာ ေနမွာေပါ့ ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္လို႔ လိုက္ေအာ္တာဘဲ ျဖစ္မွာ"
"ေအးေနာ္ ငါ အထင္မွားတာဘဲ ေနမွာ သြားၾကစို႔ ငါတို႔
လုပ္စရာရွိတာေလးသြားလုပ္ရေအာင္"
one သူ႔ပုခုံးကို ဖက္ကာ တူတူ ေလွ်ာက္ေနေသာ သူကို တိတ္တိတ္ေလး ခိုးၾကည့္လိုက္သည္
ဟိုလူက အာဒန္ လို႔ ေခၚလိုက္တာ သူလည္း ၾကားလိုက္သည္
တစ္ကယ္ ဟိုလူက zero ကို သိေနရင္ေကာ
သူ zero ကို ျပန္ေပးလိုက္ႏိုင္လား??? ဟင့္အင္း
ျပန္မေပးႏိုင္တာေသခ်ာတယ္
သူတို႔ေလွ်ာက္လာရင္းတိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္လာစဥ္
"zero မင္း အရင္ ဝင္ႏွင့္လိုက္ က်ားႀကီး  ငါ့က္ို ေခၚေနလို႔ သြားေတြ႕လိုက္ဦးမယ္ အကယ္လို႔ မင္း ေခါင္းကိုက္လာရင္ ေသတၱာေအာက္မွာ ရွိတယ္"
"အင္း သတိထားသြားဦး  "
"ေအး မင္းလည္း ဂ႐ုစိုက္ အျပင္သိပ္မထြက္နဲ႔"
"ေအးပါကြာ"
zero သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားေသာ one ကို ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္
လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လက one နဲ႔ စေတြ႕ခဲ့တာ ေတြးမိေတာ့ ျပဳံးလိုက္မိသည္
သူတု႔ိစေတြ႕ခ်ိန္မွာ သူ ထြက္ေျပးရင္း one နဲ႔ ဝင္တိုက္မိေတာ့ one က ပုန္းစရာေပးကာ သူ႔ကိူကယ္ခဲ့ပီး ဘန္ေကာက္ကို သူနဲ႔အတူ ေခၚလာခဲ့ကာ သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္
သူတစ္ကယ္ one ကို ေက်းဇူးတင္မိသည္ သူလို ဘယ္သူမွန္း ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚပီး ေစာင့္ေရွာက္ထားေပးတယ္
နာမည္ကိုေတာင္မမွတ္မိတဲ့ သူ႔ကို zero ဆိုတဲ့ နာမည္ ေပးခဲ့ေသးသည္
အမွန္တစ္ကယ္ဆို သူတစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္
သူ ညဆို အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္တတ္တာေၾကာင့္  တစ္ေယာက္တညး္ ေနရတာမ်ိဳးကို သူေၾကာက္သည္
one ရွိေနလွ်င္ အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္း one က သူ႔လက္ကို ကိုင္ေပးတတ္တာေၾကာင့္ သူစ္ိတ္သက္သာရာရေပမယ့္ one က မၾကာခဏဆို သလို အိမ္ျပန္မလာဘဲေနတတ္ေတာ့ သူအၿမဲ တစ္ေယာက္တည္း လိုလို ပင္
"ဟူး ဒီေန႔လည္း တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရမွာေပါ့ "
သူ သက္ျပင္းခ်ကာ အိပ္ယာထဲ ဝင္ပီး အိပ္လိုက္ေတာ့သည္
"မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုကို ကိုကို က်ေတာ့ကို ကယ္ပါဦး ကိုကို ကိုကို အား"
သူ ေၾကာက္လန္႔တၾကားပင္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္လိူက္ပီး
အခန္းမ်က္ႏွာက်က္ကို ျမင္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္
"ငါ ဒီအိမ္မက္ဘဲ မက္ျပန္ပီ"
သူစိတ္႐ွဳပ္စြာ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ စီးကရက္ဘူးထဲက စီးကရက္ကို ထုတ္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့
"ကၽြတ္ စီးကရက္ ဝယ္ခဲ့ဖို႔ ေမ့သြားတာဘဲ"
သူ စီးကရက္မေသာက္ဘဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္
အေပၚအက်ႌ ေကာက္ဝတ္ကာ စီးကရက္ဝယ္ရန္ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနပီ
သူ seven eleven မွာ စီးကရက္ႏွင့္ စားစရာအခ်ိဳ႕ ဝယ္ပီးအိမ္ျပန္လာစဥ္
အေနာက္က သူ႔လက္ကို ကိုင္ကာ လွည့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားကာ ေနာက္ကလူကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့
ထိုလူက သူ႔ကို တင္းတင္းဖက္ထားေလသည္
႐ုတ္တရတ္သူေၾကာင္သြားတာေၾကာင့္ ၿငိမ္သြားေပမယ့္ သူအသ္ိဝင္လာေတာ့ ထို လူကို တြန္းထုတ္လိူက္သည္
ထိုလူက မေရြ႕သြားဘဲ တစ္ေျဖးေျဖး သူ႔အေပၚ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး အိက်လာေတာ့ သူမထိန္းႏိုင္ဘဲ သူပါ လွဲသြားေတာ့သည္
"ခင္ဗ်ား ဟင္ ဒါဘာလဲ ေသြး  ေသြးေတြဘဲ "
ထိုလူက္ိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သတိလစ္ေနေလပီ
"ဟိတ္လူ ဟိတ္လူ ေသပီလား ဒုကၡဘဲ ငါဘာလုပ္ရမလဲ
ငါဘာလုပ္ရမလဲ
ေဆး႐ုံကား ေဆး႐ုံကားေခၚရမယ္"
သူ ဖုန္းကို ထုတ္ကာ ေဆး႐ုံကားေခၚမယ္ျပင္ေတာ့
ထိုလူ႔လက္က ဖုန္းကို ပုတ္ခ်လိုက္ကာ
"ေဆး႐ုံသြားလို႔မရဖူး"
ေျပာပီး သတိ လစ္သြားျပန္သည္
"အာ့တာဆို က်ေတာ္ ဘယ္ကို ဆက္သြယ္ေပးရမလဲ
ဟိတ္လူ ေျဖဦးေလ  ကၽြတ္"
သူ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစဥ္းစားပီးေတာ့
"မျဖစ္ေသးပါဖူး ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ရင္ ဒီလူ ေသမွာဘဲ ကၽြတ္"
သူ ထိုလူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို မႏိုင္မနင္း ေပြ႕လိူက္ပီး သူ႔ အခန္းထဲ ေခၚလာလိုက္ကာ အိပ္ယာမွာ တင္ထားလိုက္သည္
"ဟူး ေလးလို႔ ေသေတာ့မယ္ "
သူ ခဏေလာက္ အေမာေျဖလိုက္ပီးမွပင္ ထိုလူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သတိလစ္ေနတုန္းပင္
"ဒီလူကို ရင္းနီးေနသလိုဘဲ..... ကၽြတ္ ဒါ ငါမနက္က ခါးပိုက္ႏွိုက္ခဲ့တဲ့လူဘဲ "
သူ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ ဒီအတိုင္းႀကီး ရပ္ေနမိကာ
"မျဖစ္ေသးပါဖူး ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါ ေစ်း ဘဲ  ေသသြားမွ အမႈ့ပတ္ေနဦးမယ္ "
သူျမန္ျမန္ ေဆးေသတၱာကို ထုတ္ကာ ထို လူ႔ဒဏ္ရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ကို ဓါးထိုးခံထားရတာဘဲ
ၾကည့္ရတာ အလစ္ဝင္ထိုးတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ေတာ္ေသးတယ္ ေသႏိုင္တဲ့ ေနရာမဟုတ္လို႔
ဒီလူ ဘာလုပ္တာမို႔လို႔မ်ား ဓားထိုးခံရပါလိမ့္
"ကၽြတ္ zero မင္း လူအရင္ကယ္ပါ ဒါနဲ႔ ေသေတာ့မယ္ ပီးမွ ေမးလည္းရတာဘဲကို" သူ႔ဟာသူ ေျပာလိုက္ပီး ျမန္ျမန္ ထိုလူ အက်ႌကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့
"wow မိုက္လိုက္တဲ့ ေဘာ္ဒီ"
ထိုလူ႔ ေဘာ္ဒီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပီး သူ႔ကိုယ္သူပင္ အားငယ္လာသလို ခံစားရသည္
သူေခါင္းကိူ ခါထုတ္လိုက္ပီး ဒဏ္ရာကို ေဆးေပးေတာ့ထိုလူက လူးလြန္႔လာေတာ့
"ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ မနာေတာ့ဖူးေနာ္ မနာေတာ့ဖူး" ဆိုမွ ၿငိမ္က်သြားေလသည္
*ဟင္ ငါက ဘာလို႔ ကေလးေခ်ာ့သလို ေခ်ာ့ေနရတာတုန္း*
သူ ေဆးေသတၱာထဲက အပ္ကို ယူကာ ဒဏ္ရာကို ခ်ဳပ္လိုက္ပီး ေဆးထည့္ကာ ပတ္တီး စည္းေပးလိူက္သည္
ေတာ္ေသးတယ္ one က ဒဏ္ရာမၾကာခဏ ရလာတတ္ေတာ့ သူ ဘဲ အၿမဲေဆးထည့္ေပးရတာေၾကာင့္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လုပ္တတ္ေနတာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေသးသည္
ဒဏ္ရာက္ို အကုန္လုပ္ပီးေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ေခၽြးျပန္ေနေလပီ
ပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြ စင္းလာကာ သူစားပြဲေပၚမွာဘဲ ေမွာက္ရက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္
~~~~~
႐ိုင္ယန္ မ်က္လုံးေတြ ပြင့္လာေတာ့ သူမရင္းႏွီးတဲ့ ေနရာ တစ္ခုကို ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ လန္႔ကာ လႈပ္ရွားရန္ျပင္လိုက္ေတာ့
"အ"  သူ႔ဗိုက္က စူးခနဲ႔ နာက်င္မႈ့ေၾကာင့္ ဗိုက္ကို ဖိထားရင္း ေဘးကိုၾကည့္မိေတာ့
သူ႔ေဘးမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္ေလး
သူ႔လက္ေတြ တုန္ယင္လာကာ မ်က္ႏွာေလးကို ထိမိေတာ့
လူးလြန္႔သြားေသာ မ်က္ႏွာေလး
သူ႔မ်က္ဝန္းက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာေပမယ့္ သူမသုတ္မိ
ထိုအခ်ိန္ လူးလြန္႔ကာ မ်က္စိပြင့္လာေသာ ေကာင္ေလး
သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနပီးမွ
"အား းးးးးး  "  ေအာ္ကာ ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်သြားေသာ သူ
"bae" သူစိုးရိမ္တႀကီး ေခၚကာ ထထူရန္ျပင္ေတာ့
"အား "သူဗိုက္က နာက်င္မႈ့ေၾကာင့္ ေအာ္လိုက္မိသည္
"ဟင္ ခင္ဗ်ား ဒဏ္ရာရွ္ိတယ္ေလ ဘာလို႔ ထတာလဲ"
"bae " သူ႔ကိူေခၚကာ ရီေဝေဝနဲ႔ ၾကည့္ေနေသာ သူေၾကာင့္ zero ေနရခက္လာကာ
"ခင္ဗ်ား လူမွားေနတယ္ထင္တယ္ ခင္ဗ်ား ဘယ္သူနဲ႔ မွားလဲမသိေပမယ့္ က်ေတာ္က ခင္ဗ်ားရွာေနတဲ့ သူမဟုတ္ဖူး"
"လူမွားတယ္??" ႐ိုင္ယန္ သူ႔ေရွ႕က သူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိမ္ေျပာေနတဲ့ ဟန္မေပါက္
"ဒါဆို မင္းက ဘယ္သူလဲ"
"က်ေတာ္က zero "
"zero??? မင္း ဒီမွာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲေနတာလား"
"မဟုတ္ဖူး က်ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနတာ "
"ငါ့ကို ကယ္ခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္းအေၾကာင္း ငါ သိလို႔ရမလား မင္းက ငါသိတဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔အရမ္း တူေနတယ္ မင္း ဒီမွာအရင္ကတည္းကေနတာလား"
"ဟင့္အင္း က်ေတာ္ သိတာ က်ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္ကတည္းက ဒီမွာေနတာ"
"အရင္ကေကာ "
"က်ေတာ္...... က်ေတာ္ မသိဖူး က်ေတာ္ အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို "
*သူက တစ္ကယ္ အာဒန္ဘဲ*
"ငါ ဒီမွာ ခဏေလာက္ ေနလို႔ရမလား ငါ ဒဏ္ရာရထားေတာ့ အျပင္မွာဆို ငါ့အတြက္ မလုံျခံဳလို႔"
"အင္း ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား ဒဏ္ရာသက္သာမွ သြားေပါ့"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"ေျပာပီး သူ႔က္ို ရီေဝစြာၾကည့္ေနေသာ သူကို သူျပန္ၾကည့္ေနမိသည္
*သူ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ဘာလို႔ ရင္းႏွီးသလ္ိုခံစားေနရတာလဲ *
သူ one ကိုေတာင္ ဘယ္တုန္းကမွ ဒီလို ရင္းရင္းနီးနီး မခံစားခဲ့ဖူး
သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေရာ ဘာလို႔ သူဒီလူ႔ကို ေျပာျပခ်င္ေနရတာလဲ
ဒါ ထူးဆန္းလြန္းတယ္
"က်ေတာ္အျပင္ခဏသြားမယ္ ခင္ဗ်ား မွာခ်င္တာရွိလား"
"ဟင့္အင္း မရွ္ိဖူး မင္း အႏၲာရာယ္ကင္းဖို႔ဘဲ မွာခ်င္တယ္
ငါေစာင့္ေနမယ္ မင္းျပန္လာတဲ့ထိ"
zero မ်က္ခုံးပင့္သြားကာ
"အိုေက ခင္ဗ်ား နားလိုက္ဦး"
ေျပာပီး ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ေတြက ထိုလူဆီမွာသာ
one က သူတို႔ဆီကို တစ္စိမ္းတစ္ေယာက္ေခၚထားတာ ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဖူးဆိုတာ သိေနတာေတာင္ သူဘာလို႔ ဒီလူကို ေခၚထားခ်င္ေနတာလဲ
သူ႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ထိုလူ႔ မ်က္ဝန္းေတြက ဝမ္းနည္းမႈ့ေတြ ပါေနတယ္လို႔ေကာ သူက ဘာလို႔ခံစားေနရတာလဲ
"ကၽြတ္ မသိဖူးကြာ စိတ္႐ွဳပ္တယ္"
~~~~~~~