My Basket Ball Love Story (boyxboy) COMPLETED

Twenty-6: Kumapit ka Lang!

Author's Note:

Eto na guys mabibigyan ko na ng justice ang pagkatao ni Alfred. Hehehe

Nahirapan akong isulat ang Chapter na ito. Nag iisip ako kung isusulat ko na ba o hindi pa pero kailangan. Ayoko ng masaktan pa si Alfred at ayoko na din makitang malungkot si Anton.

Goodluck na lang sa mood ko kung happy Ending ba o Hindi...

Hehehe, mahaba haba ang Chapter na ito kaya sulit naman siya....

Pakinggan nyo po yung kanta maganda siya!

"Kumapit Ka Lang"
by Noemi Ocio
Interpreted by Mela

JuanDer25

-----------------------

Kitang kita ni Alfred ang saglit nitong pangiti subalit ng makita nitong nandoon siya ay nagbago ang aura nito at tila may masamng hangin ang umihip dito at muling nawala ang ngiti nito.

Kaya naman nalungkot bigla si Alfred ng magdecide ang binata na umalis na at hindi man lang siya pinansin ng binata.

-----------------------------

Eto na guys...
I hope masatisfy kayo sa totoong nangyari.

-----------------

7 years ago...

"Ma, Pa,... What happen bakit kayo nandito..."

"What's the problem kung umuwi kami this is our home Bakit bawal na ba kami umuwi. Ng Pilipinas... Anak! "

"No, hindi naman po. Di lang po ako sanay na nandito kayo...
... Anyways, anong meron at umuwi kayo unexpectedly, Ma!..."

"We came here to ask about the thing na dinecline mo..."" medyo nag iba na ang tone ng sagot ng parents ni Alfred, rinig nito ang diin sa mga sinasabi.

"Alin po yun!" gulat na gulat si Alfred ng biglang magtaas na ng boses ang parents niya.

"Alfred, Anak.. what are you doing!!!... Ilan taon mong pinaghandaan ang Entrance Exam for Harvard tapos idedecline mo lang for some unknown reason... What are you thinking.. Anak!"

"Tell me your reason para naman maintindihan namin ng Mama mo!"

"Ma, Pa! Hindi ko naman talaga gusto mag aral abroad or kahit sa Harvard. Sumusunod labg ako sa gusto niyo..... And i decided na AYOKO NG TUMULOY, that's all... And that is FINAL! "

"Stop kidding Alfred... Seryoso kami ng papa mo. Tigilan mo kami sa childish attitude mo. bata ka palang nakaplano ka na sa gusto, kilalang kilala kita anak.  Kaya hindi mo ako maloloko diyan sa sinasabi mo!!!"

"Ma, Pa, i don't want to go. Ayokong umalis kung ano man ang reason ko alam kong valid yun at...." hindi na natapos ni Alfred sasabihin niya ng magsalita ang Mama nito

"DON'T YOU DARE TELL ME NA ANG REAL REASON MO is because of that Guy, Anton! right???..., dahil hinding hindi kami makakapayag ng papa mo!, your future is what matter most from us. Kaya hindin kami makakapayag ng dahil lang sa ganoong bagay sisirain mo ang future mo!"

"Ma, how..." halos di alam ni Alfred ang sasabihin kaya naman kahit ayaw niyang aminin ay parang umamin n din siya... "Paano niyo nalama...!"

"Anak, kahit malayo kami ng Mama mo alam namin lahat ng ginagawa mo. Isa sa reason kaya kami umuwi is becuase of that matters hinding hindi ako makakapayag sa gusto mo,  i know for sure na naglalaro ka lang!"