"How weird and crazy?"
"Out of this world" she's serious. Naupo ulit ako kahit hawak pa niya ang kamay ko
"Okay go, makikinig ako" Hinintay ko siyang mag salita pero ilang minutes na ang lumipas ay naka tingin lang sya
"Nyx go on. Kahit ano payan" Sabi ko ulit pero ngumiti lang siya at binitawan na ang kamay ko
"Do you know that i used to be a banker?" Huh?
"Oww? What happened next?"
"I lost interest" she said seriously
Ten
Extremely
Annoying
Seconds
Later
"Sleep" Sabi ko at tinakpan na siya ng kumot bago lumabas ng kwarto. Matalino lang makaka gets ng sinabi niya
Dumiretso ako sa office at nagpahinga na. Nakaka pagod sa utak ang araw na ito.
Dalawang araw na hindi lumabas ng kwarto si Nyx kaya ang ilang mga bata na ang bumisita sa kanya.
At ngayon nga nandito sila sa kwarto niya. Nung una nag iyakan pa sila pero kalaunan nag batuhan na ulit sila ng pangit na puns. Oo na, ngayon nasa labas lang ako ng kwarto at nakikinig sa kanila
Nag tago lang ako ng isa isa na silang umalis. Pag silip ko sa kanya ay naka higa padin siya at naka tingin lang sa labas ng bintana
Aalis na sana ako ng bigla siyang lumingon banda sakin. Ngumiti lang siya, hays hindi na sana ako papasok pero sige na. Nakita naman na niya ako
"Naka inom ka naba ng gamot?" Tanong ko at naupo sa isang upuan tabi ng kama niya
"Yup, kanina pa po. Ahm so ano yung kahap--"
"Next week nalang natin ituloy ang pag asikaso sa Bakit list mo. Just take a rest for now" Ayoko nalang pag usapan ang nangyari kahapon, ayokong kausapin siya sa isang seryosong bagay
"Can we do it tonight? Yung pag kanta ko. Kaya ko naman na, lagi namang nang yayari sakin to eh. I wanted to finish it all as soon as possible" umayos siya ng upo at sumandal sa headboard ng kama
"Why? You're not gonna die yet. Kinausap ko ang doctor mo. Yung 2 months na sinabi niya sayo pwede pang ma extend. You're gonna live for half a year or more" Malakas padaw kasi siya para sa isang stage 4 cancer patient.
^_^"You'll never know. 48 days, may 48 days nalang ako. Please, para nadin hindi mo na pilitin ang sarili mo sakin" masyado naman niyang sineryoso ang 2 months nayon
"Okay, but tomorrow nalang. Mag pahinga ka muna ngayon" mag sasalita pa sana siya ng ulitin ko ang sinabi ko. When i said tomorrow, it's gonna be tomorrow
"F-fine but ahm Doc c-can you leave now?" Napa tingin ako sa kanya. Pinapa alis niya ba ako? Eh lagi nga siyang dikit ng dikit sakin dati
"Wala akong gagawin, pa tambay muna dito" That's not true, titignan ko ang assignments ng mga intern
"Ahm sabi mo magpahi--"
"Edi mag pahinga ka, hindi ako mag sasalita. Just don't mind me"
"Pano ko naman gagawin yon" bulong niya pero narinig ko naman. Napa buntong hininga lang siya at nahiga na ulit.
Nakaka panibago. Hindi siya maingay at hindi niya ako kinukulit. Hindi din siya kumakanta at nag jo joke. Urgh nakaka inis na hinahanap hanap ko mga mais niyang puns
BINABASA MO ANG
Red Spider Lily
RomanceHer eyes were so dark like a bottomless well. I see nothing but a never ending darkness, sadness and pain. But when she looks at me, I see light, happiness and hope Cold, apathetic, heartless and insensitive doctor, that's how they describe me today...