Payapa kaming kumain ng umagahan. Hindi naman na sila nagtanong kung ano ang relasyon namin ni Icelyn.
Habang nasa kwarto siya ay eto na naman ako at naka tingin si isang painting. Hindi ko mapigilan ang sarili na hindi humanga dito. Malamang mag aaway na naman kami ni Mama Corn pag nakita niya ako ngayon.
"Tell me how Happy we are before. I want to remember you. I want to know our story. Please let me remember everything"
"Let's go" medyo nagulat ako sa boses ni Icelyn. She heard me, stupid Soul.
"Yeah let's go" hahawakan ko sana ang kamay niya pero agad siyang umiwas at nauna ng maglakad.
Dumaan ang ilang araw na ilap kami sa isa't isa. Hindi niya ako kinakausap. Pag nag sasalita ako ay two to three words lang ang sagot niya at madalas pa nga dedma lang. Hindi niya din ako hinahayaang matulog katabi niya. Lagi siyang umiiwas sa akin
It's been a week at hindi padin maayos ang relasyon namin. Nauubusan na ako ng pasensya. I miss her so much
"Icelyn let's talk"
"May trabaho pa ako" tipid na sabi niya at aalis na sana pero pinigilan ko siya.
"Not now. May gagawin pa ako" Hindi ko siya pinansin at pilit na hinila papunta sa office niya. Walang makaka rinig at istorbo samin dito
"Ano bang nangyayari satin!? Kung may problema ka sabihin mo naman oh. Wag mo akong dedmahin, wag kang umarte na parang okay lang lahat! Talk to me"
"Wala! I'm okay, madami lang talagang ginagawa sa hospital ngayon" hindi ko alam kung bakit natawa ako sa sinabi niya
"Kelan kapa naging workaholic eh hindi mo naman gusto itong trabaho mo?"
"Enough. Pwede ba wala akong oras makipag away sayo. I'm leaving" aalis na sana siya ng pilit ko siyang hinalikan. I miss her. This is not like our kisses before. Not the passionate, sweet and full of love. All I can feel is sadness and pain.
"S-soul. Not now p-please" sabi niya sa pagitan ng mga halik namin. Hindi ako nakinig at pinag patuloy ko lang ang ginagawa. I kiss her lips, neck and everything.
"G-get off. Ughh fu** it! Soul!" O.O para akong binuhusan ng malamig na tubig ng itulak niya ako ng malakas. W-what am I doing.
"What's happening to you?" Alam kong paiyak na siya kaya hahawakan ko sana ang pisngi niya pero agad siyang umiwas.
"I. . . . Im sorry. I just miss you so much"
"And I miss you asking for my consent. Ugh let's not talk today"
"No, let's talk now. Ano bang nangyayari satin? Ano bang nangayari sayo? Dahil ba nasa katawan ako ni Ronan? Is this all about him!? Sinabi ko na diba, wala siyang pakialam sayo! Hindi niya deserve ang concern mo sa kanya coz he's weak na mas piniling magpakama--"
*Slap!"
Pfft napatawa ako bigla. Ilang beses niya naba ako nasampal lately.
"He's my friend. And this is not about him. At wag kang mag tanong kung anong nangyayari sakin dahil ako dapat ang nagtatanong niyan sayo!"
"You're really not her. Hindi ako kayang sampalin ni Eira, hindi din siya nagagalit sakin. She's sweet and understanding" Napangiti ako bigla, yeah. My sweet little Snow
"Edi nasabi mo din kung ano ang problema. You can't see me anymore. Siya nalang ang nakikita mo kahit hindi mo pa naman siya na aalala ng lubos" and now she's crying again because of me.
"I'm so jealous do you know that? Tuwing binabanggit mo ang pangalan niya habang natutulog ka. Tuwing napapa ngiti ka habang naka tingin dyan sa picture ng painting niya sa phone mo. Tuwing pag nag uusap tayo tapos ma kwekwento mo ang na aalala mo about sa kanya. At sa tuwing Eira ang natatawag mo sakin sa halip na Icelyn"
BINABASA MO ANG
Red Spider Lily
RomanceHer eyes were so dark like a bottomless well. I see nothing but a never ending darkness, sadness and pain. But when she looks at me, I see light, happiness and hope Cold, apathetic, heartless and insensitive doctor, that's how they describe me today...