Red Spider Lily

Chapter 48

This Chapter is inspired by the lyrics above hahahahaha hear it guys. "You're Cold" by Heize

Panoorin nyo nadin yung Drama if you want 😂 It's okay to not be okay

Feedbacks. . . .

~HermesTheTrickster
__________________________

Dumaan pa ang ilang araw. Hindi ko padin pinapahalata kay Icelyn na nakikita ko siya. Pero mukang sa huling sinabi ko nahalata na niya.

"Doc Snow? Pfft ngayon mo lang ata ako tinawag na ganyan"

Pfft see? Pero hindi ko padin siya pinansin magdamag.

Medyo umayos na ang lagay ko kaya napa payag ko si Eira na mag camping kami. Hindi nga lang ganon ka taas. Nag pupunta din kami dito lagi noon kaya okay nadin.

Last day. Pag hindi pa nainom ni Eira ang bigay ni Rohana mamayang 12 midnight, mawawala na si Icelyn. And it's 11:30 pm already.

Naka upo lang ako habang naka tingin sa langit. Si Eira naman nag papahinga muna sa tent or let just say, binibigyan niya kami ng oras ni Icelyn para mag usap. Nandito kasi siya sa tabi ko.

"You're a coward do you know that?" Ngumiti lang ako

"And hey, anong feeling na nalaman mong hindi talaga ako si Eira? Pfft fu** na aalala mo ba kung pano mo ipilit sakin na ako si Eira? It's fu***** annoying you know. And here you are parang wala nalang sayo. Alam mo ba kung gano kasakit yon para sakin?"

Hindi ko padin siya pinansin at sa taas lang ako naka tingin.

"Minsan napapa isip ako bigla. What if hindi kana bumalik once na mamatay ka sa isang katawan. Just like noong kay Echo, heck pinuntahan pa kita kahit delikado. I'm just so scared Nyx, takot na takot akong iwan mo. Takot na takot akong gumising isang araw na wala kana"

"If you're choosing her just say it and I'll go. Ayoko ng maghintay ng mag hintay dito at makita kayong masaya na wala na ko. Because Nyx, you don't know how hurt it is to see the soul you love with someone else. Pagod na pagod na ko. Please say something. Nyx look at me"

"Do you know that I hate darkness or the night sky?" And then I looked straight to her beautiful brown eyes.

"And Why is that?" She asked smiling

"Nung bata pa ako sobrang hirap ng pamilya namin. Madalas wala kaming ilaw sa bahay. Sobrang dilim lang, I can't see anything. I don't have any hope. But my siblings? Pfft nasa tabi lang sila ng bintana at naka tingin sa buwan at mga bituin. Kahit ang bulag kong kuya nakaka kita ng konting liwanag. They're smiling and genuinely happy. But why can't I see it?"

"Hindi ko magawang maka kita kahit konting liwanag sa mundo namin. I'm so jealous with my siblings. Nagagawa pa nilang maging masaya. But how about me?"

"I'm sorry" I laughed

"Don't be, pagod na pagod na akong marinig yan. And then one day may nakita akong konting liwanag"

"Eira?" She asked. Ngumiti lang ako at tumango.

"Do you want to hear a short story? Tungkol sa isang babaeng naka kita ng liwanag sa unang pagkakataon"

Story

15 years old ako noon. Nabubuhay sa awa ng iilan. Madalas na nabubugbog ng kung sino sino. Well napapatay ko naman silang nang aapi sakin kaya baliwala nalang. Pero isang gabi sa madilim na park. . . .