My Kind Of Lawyer

CHAPTER 1

14 years later

ERIN is standing in the front of the mirror looking in her own reflection ang laki ng kanyang ipinayat dahil sa puyat at sa laki ng eyebag niya di na siya magtataka kung may matakot dahil sa itsura niya. Ang kanyang dating mapupulang labi ngayon ay halos nangingitim na.

She heard a loud knock in her door

"Sandali!" Sigaw niya pagkatapos agad na tinakbo ang direksyon ng kanyang puntuan at pag bukas niya bumungad agad sa kanyang harapan ang naiinis na itsura ng kanyang tito Edu.

"Lintik ka namang bata ka! Bakit ang tagal mo akong pag buksan! Ano ba kasing milagro ang ginagawa mo 'dyan sa loob!?" Anito

"Pasensya na po tito" naka yukong sagot niya.

"Oh 'sya! Pirmahan mo 'tong chekeng 'to bilis! At hinihintay na ako ng mga kaibigan ko" At iniabot nito sakanya ang isang kakarampot na papel ngunit ganon na lamang ang manglalaki ng kanyang mga mata nang makita niya na ang laman ng cheke.

"Sampung milyon para ngayong araw!? Tito naman sa laki ng perang 'to baka maubos na yung pera ko sa banko"

Tumalim ang mga mata nitong tumingin sakanya

"Sa dami ng ipapamana sa'yo ng ganid mong mga magulang sa tingin mo ba mauubos yun kaagad? Kahit siguro bilhin mo itong buong barangay di pa yun mauubos istupida! Kaya bilis pirmahan mo na yan! "At iniabot nito sakanya ang isang ballpen.

Napipilitan man ngunit nanginginig na inabot ng mga kamay niya at  pinirmahan ang chekeng inaabot nito at  iniisip niya na sa laki ng perang hinihihingi nito maaari na siyang maka tulong sa mga taong lubos na nangangailangan ng tulong pinansyal.

Hindi lingid sa kanyang kaalaman na lulong ang kanyang tito sa sugal at gumagamit din ito ng ipinagbabawal na gamot at kung hindi ito nag susugal naglulustay naman ito ng perang hindi nito pinag hirapan kung minsan nga ang mismong asawa nitong si Imelda ang nanghihingi sakanya ng pera na siyang ibinibili naman nito ng mga luho pati na ng anak nito na si Trixia.

"Maraming salamat sa uulitin" anito habang naka paskil sa mga labi nito ang mapag asar na ngiti.

Nang maka alis ito dumausdos siya pababa sa sahig. Iniisip niya na pera lang ba ang habol nito sakanya? Magmula nang mamatay ang kanyang mga magulang ay naiwan na siya sa pangangalaga ng kaniyang tito edu dahil siguro sa hindi sila tunay na magka dugo kaya kung tratuhin siya nito daig pa niya ang isang bagay na dadaan daanan lang nito pag walang kailangan at kung meron man saka lang ito bumabait sakanya nang kaunti.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo at dumeretcho sa kanyang silid. Silid na saksi sa lahat ng kanyang luha, pag hihinagpis, galit at kahinaan. Matamang napa tingin siya sa naka sabit na larawan ng kaniyang mga magulang. Kuha ito noong ika anim na kaarawan niya kung saan makikita ang ningning ng mga mata nito sa tuwa. Her tears run down to her cheeks iniisip niya na ano kaya ang buhay niya kung sakaling kasama pa niya ang mga ito.

Humiga siya sa kanyang kama at niyakap ng mahigpit ang kanyang unan. Kung maibabalik lang niya ang panahon sisiguruhin niyang kasama na siya ng mga ito kung nasan man ito ngayon. Humihikbi niyang ibinaon ang kanyang mukha sa kanyang unan. Nasa ganong posisyon siya ng nang tumunog ang kanyang cellphone. Nagtatakang tiningnan niya ito dahil wala naman siyang inaasang tawag,  nagtataka man pero tumayo niya sa pagkaka higa she sigh heavily and answer the call.

"Hello? This is Erin Xander Who is this?

"This is Louie Cole your father's trusted lawyer I call you because we need to talk regarding your parent's last will" anito ng may malamig na boses.

Natahimik siya sa lamig ng boses nito.

"Ok-ey" nauutal na sagot niya

"Good. Meet me at the heaven's coffeeshop tomorrow 9 am sharp" and the call end

Napa pikit siya.

"Relax erin kaya mo yan! Para sa mga magulang mo kayanin mo!"  Sulsol niya sa kanyang sarili.