My Kind Of Lawyer

CHAPTER 4

NASA lugar siya na animo'y paraiso. Luminga siya sa paligid at nakita niya ang mga bata na masasayang nagtatakbuhan at naglalaro sa kabilang banda naman ang mga nagulang mga ito na aliw aliw habang naka tingin sa mga ito. Nadako ang tingin niya sa dalawang taong naka tingin sakanya. "Mom! Dad!"  Sigaw ng utak niya.

She slowly walk towards their direction while she is crying. Finally she saw them.

"Darling!" Her mother said while hugging her.

"Hello there my beautiful darling" her dad said

She missed my parents so much. Kung kaya lang niyang ibalik ang mga panahong magkakasama pa sila ibabalik niya kahit gaano pa kahirap kung sakaling buhay pa ang mga ito sigurado siyang hindi nito hahayaan na pag malupitan siya ng kaniyang tuyuhin

"Mom! Dad!  Please isama niyo na ako hindi ko na kaya ang mga ginagawa nila tito sa'kin" nagmamakaawang sabi niya sa mga ito.

Tumingin siya sa mga mata nito at na aninag niya ang awa sa mga mata nito. She saw her mother cried and it's breaking her heart she hug her mother while her father do the same nang maka recover ito umupo na sila at at nag usap

"May mga bagay na hindi natin kayang controlin at diktahan princess. Ang mundo ay parang isang malawak na library na punong puno ng mga libro  habang tayo ay parang isang batang paslit na hindi marunong mag basa. May mga pagkakataon na binibigyan tayo ng isang mabigat na problema upang may matutunan tayo." Payo ng ama niya sakanya. 

"Kailangan bawat problema na ating kinakaharap dapat may pananalig pa rin sa diyos dahil siya ang totoong nag liligtas saatin"

"Being brave and strong at the same time is not bad princess as long as wala kang naaapakan at naaagrabyadong tao sa paligid mo"

"It's time darling. Mom and dad is always watching and guiding you. Just always be strong and fight for what's for you okey? Live your life happily don't waste the life that we sacrifice for you" She smiled

"And there is one person that you can trust in your fight. Just trust him just like what we did" dagdag ng ama niya

Isinapuso niya ang sinabi sakanya ng kaniyang magulang at buong puso niya itong susundin dahil alam niyang makaka buti ito sa kanya.

She sigh and nood. "Alright. But promise me that you will guide me huh? Mom? Dad?" She ask while looking at them

"We will princess" her dad said and tap her head while smiling

"It's time for you to go back darling. There is one person who's waiting for you."

Nagtatakang tumingin siya sa ina niya. There is one person who's waiting for me? Sino?  Nagtatawang tumingin sakanya ang ang mga ito.

"See for yourself princess. We love you always remember that" and after it her vision become blurred.

-------

PUTING kisame agad ang kaniyang nakita pag mulat pa lamang niya ng kaniyang mga mata. Nagpa linga linga siya sa paligid at napansin niya ang isang dextrose na naka tusok sa kaniyang kamay saka lamang niya napagtanto na nasa ospital siya. Akmang babangon siya ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang taong hindi niya inaasahang makikita niya sa sitwasyon niya ngayon.

"Hey! Don't move" sita nito sakanya ng akmang babangon siya.

"Pa'no ako naka punta dito? Sinong mag dala sa'kin dito"? " sunod sunod na tanong niya rito..

Tumitig ito sakanya na animo'y uniisip kung sasagotin ba siya o hindi
"Mamaya ka na magtanong kainin mo muna 'to" sabay abot nito sakanya ng binalatang orange

Kinain niya ang orage at uminom ng tubig akmang magtatanong na siya ng iniabot nito sakanya ang isang brown na folder ng tingnan niya ito isa itong demanda laban sa kaniyang tiyuhin.

"It's up to you if you pass it to the court." He said

Ibinalik niya ang folder dito at bumuntong hininga.

"Sa susunod na lang siguro ako mag sasampa ng kaso. Sa ngayon iipunin ko na muna lahat nang yan para sa susunod wala na talaga siyang kawala."

Tumango lang ito at naglakad sa couch malapit sa bintana.

"Fix yourself. I will discharge you today" Anito sabay labas ng pinto

"Teka! Ano palang nangyari sa'kin bakit ako narito? Tanong niya rito. Bago ito lumabas lumingon muna ito sakanya.

"Emotional fatigue that cause you to passed out and small bruises to your hips, legs and arms" saad nito bago ito tuluyang lumabas

Oo nga. May mga pasa nga siya sa katawan at masakit pa rin ang kaniyang balakang pero tumayo na siya sa hospital bed binunot na rin niya ang dextrose na nakatusok sakanya at nag ayos saktong  bumukas ang pinto and  Later on his gorgeous lawyer came back.

"Let's go?" He ask

She nood. "Hmm. Let's go" she answered.

Inalalayan siya nitong maglakad palabas ng hospital nagpalinga linga siya. This hospital is something sumisigaw ito sa karangyaan dahil kitang kita niya ang mga magagandahang kagamitan rito  mula sa nurse station hanggang sa doctor's office na nakikita naman dahil puros salamin ang tanging harang at  sa lawak nito na pwedeng magkasya ang daan daang pasyente. Patuloy sila sa paglalakad hanggang sa maka rating sila sa main door ng hospital at pinag bukasan siya nito ng pinto ng kotse saka ito sumakay ngunit bigla itong nag salita.

"This is one of your hospital"

Nagulat siya sa sinabi nito at awtomatiko siyang napa tingin sa pangalan ng hospital na naka dikit sa marmol na dingding nito. E Xander University Hospital. Tama. Isa nga ito sa hospital nila. Hospital niya. Nagtama ang tingin nila and she smiled and she mouthed. "Thank you"