Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alkın: Mucize
Alkın: Nerdesin güzelim
Alkın: Ulaşamıyorum sana
Alkın: Tanıdığım başka biri de yok ki
Alkın: Umarım iyisindir
Alkın: İçimde kötü bir his var
Alkın: Sanırım yapmam gereken son bir şey kaldı
Alkın'ın mesajlarını Ozan bana okurken gözlerim dolduğunu hissettim ve başımı cama doğru çevirdim.
"Ne zamandır bunu istiyordum. Ama artık istediğimden emin değilim. Onu üzeceğim. Onu üzeceğim ve hayatımda istediğim son şey bile değil bu."
Sesim istemsizce titrerken gözümden bir yaş akarak kulağıma doğru süzüldü. Normalde huylanırdım ama neden hiçbir şey hissetmiyordum şimdi?
" Mucize ona cevap vermen gerekiyor. İyi olduğunu bilse belki seni aramayı bırakır ve hastane de olmanı öğrenmez."
Ozan söylediklerinde haklı olabilirdi ama bir bencillik yapıp birinin beni merak etmesini istemiştim ilk defa.
"Ben babamın yuvarladığı çığın altında kaldım. Beni altından kimse kurtaramaz artık."
Titreyen kirpiklerinin altında kalan yorgun kahvelerim artık kapanırken kapıya vurulmasıyla yerimden sıçradım.
"Alkın..."
Sesim kalbim gibi titrerken gördüğüme inanamadım. Nefes nefese kalmış gibiydi. Ama o astım hastasıydı ki..
Öksürürken cebinden ilacını çıkarıp çekti içine.
"Alkın gelmemeliydin.. Gitmelisin burdan.. Her şey için özür dilerim.."
Kafasını iki yana sallayıp yatağımın yanına yaklaştı.
"Beni kendine alıştırıp gidemezsin."
Gözyaşlarım durmaksızın aktı. Haklıydı. Hiç yapmamalıydım. Öleceğimi bile bile onu kendime alıştırmamalıydım.
"Özür dilerim.. Ben ilk defa annemin tavsiyesine uyup bir şey yapmak istedim. Annem bana hep şey derdi. 'Sana kalbinin olduğunu hissettiren güzelliklerin peşinden git' Ben sende hissettim. Ben sende var oldum. Ben bütün güzellikleri gözlerinde buldum. Beni affet ne olursun... "
Gözleri dolduğunda dünyam yıkılmış gibi hissettiğim. Kalbinin kırıldığını biliyordum ve o kırıkları sanki benim kalbime batmıştı.
" Mucize hani yaşayacaktın? Hani savaşacaktın? "
Elimi tuttu ve kırıklar bu sefer ellerime battı.
" Ben hiç tutamamışım zamanı güzel gözlüm. Benim gücüm bitmek üzere. Bir şeyler için çabalamayı, üzülmeyi, yıpranmayı bırakacağım çok az kaldı.. Hissediyorum.. "
Ozan bana tersçe baktı ama sesini çıkarmadı. Sonra da odadan çıkıp gitti. Onu da anlamak lazımdı.. Ablası gözü önünde eriyip gidiyordu.
" Uzun zamandır iyiymiş gibi davranıyorum aslında.."
