Clean the Mafia

Plan

[ Unknow ]
Het idee kwam zomaar naar mijn hoofd, alsof het voorbestemd was. Alsof ze me aanwezen, om mijn kans te pakken. En die kans laat ik niet liggen, je moet het grijpen met beide handen!

"Grijp haar! Ik wil haar hier bij mij, we ontvoeren haar vanuit zijn huis, hij gaat toch een gala organiseren? Dat is voor mij een perfecte afleiding. Op die dag is het jullie taak om haar te krijgen."

Zeg ik, en ik zet mijn glas rum hard op de tafel.

"Als hij echt om haar geeft zou hij alles voor haar doen, dit is mijn kans! Mijn kans om mijn plaats terug in te nemen. Zoals vroeger, zoals het hoorden. BEGREPEN?!"

Ik kijk boos de tafel rond.

"Dat is een manier Sir, maar wat als hij niet om haar geeft? Dan zitten we met een schoonmaker hier. Ik denk dat het geen goed idee is."

Zegt een man.

"Gewoon doden! Niet zo moeilijk doen. We doen dit zo vaak, alle kansen uitproberen!"

Schreeuw ik terug, niets is fout, al mijn plannen zijn goed! Ze moeten hun grote smoel houden. Ik wil hier geen tegenspraak tegen mijn woord. Niet hier, nu niet, nooit niet.

"Wees daar niet zo bang voor meneer, hij houd van haar. Het is bijna schattig."

Ik kijk om en daar staat mijn beste adviseur en mijn beste teamgenoot, iemand die me nog nooit heeft verraden. Een meester spion, een genie, iemand die je nodig moet hebben. Iemand waar ik trots op kan zijn.

"Weet je dat zo zeker?"

Vraag ik rustig terug.

"Heel zeker meneer, ik werk voor u, en weet alles van Unfazed Black. Uw tijd om te heersen is aangebroken. Liefde is ondergang, liefde toont zwak. Het is zijn eigen fout, u bent een geweldige meester, u ziet kansen. Ik kan er niet tegen dat Aiden het heeft gehaald. Daarom ben ik ook voor u gaan werken, Sir."

En hij knielt.

"Goed zo."

En dan kijk ik de kamer rond, de andere adviseurs.

"Waarom zijn jullie allemaal niet zo nuttig als deze hier is? Waarom moet ik alles zeggen? Allemaal weg jullie. Schrijf het plan maar uit, maakt niet uit hoe, als het maar werkt! Ik zeg het je nu alvast, een verkeerde move, en jouw hele familie staat op mijn doden lijst!"

Ik zie de mannen opstaat en snel weg lopen met hun spullen.

"Kan ik ook gaan sir? Ik ga terug naar Aiden zijn company, er zijn wat dingen dat ik moet regelen, anders valt het te veel op"

Ik kijk en ik zie hem nog steeds voor mij knielen.

"Natuurlijk, ga maar."

Ik zie hem opstaan en weg lopen. Ik ga zitten achter mijn bureau en drink weer uit mijn rum. Het is nu alleen maar aftellen op de overwinning.

[ Delia ]
Weken gaan voorbij, na onze eerste aanraking. Die dag veranderde mijn leven voor mij, en voor hem waarschijnlijk ook. Al weet ik dat niet zeker... hij is vaak weg. Hij wilt nooit zeggen waar, of wat hij doet. Op dat gebied is hij zo... afstandelijk. Alsof het beter voor mij is om er niets van te weten wat zijn werk is. Hij doet bijna alsof hij iets verbergt, een dubbel leven lijd. Misschien is hij met een andere vrouw getrouwd en heeft hij kinderen. Een andere optie is dat hij een spion is voor de Overheid? Ik weet het niet. Zuchtend ga ik op de bank zitten. Mijn been is bijna helemaal hersteld. Ik kan weer normaal lopen en het verband is er al af. Al moet ik nog rustig aan doen zegt mijn dokter.

"Wat wil je gaan eten?"

Ik kijk op en zie Aiden daar staan.

"Waar was je? Ik werd wakker en je was... weg, alweer. Je hebt niet eens een briefje achtergelaten."

Ik kijk naar hem met een boze blik en hij gaat ondertussen naast mij zitten.

"Leef je een dubbel leven waar ik niets vanaf moet weten? Je praat ook nooit over je werk, of je verleden."

Voeg ik er nog achter.

"Delia, het is nu niet de beste tijd om het erover te hebben. Ik heb het al vaak gezegd, ik vertel je alles als de tijd rijp is."

"Waar wacht je dan op? Ik heb alle tijd hier. Zo erg kan het vast niet zijn, waarom ben je zo afstandelijk?"

"Niet nu Delia."

"Wat niet nu? Ik heb lang genoeg gewacht tot je er iets over wil loslaten wat je niet wilt. Of je het wilt of niet maar ik verwacht wat. Een goede reden. Ik ben altijd hartstikke bezorgd als je weg bent! Stel je voor je word dood geschoten door een paar idioten! Wat moet ik dan?!"

Ik zie Aiden bedenkelijk naar me kijken.

"Dan moet je het overnemen, en Diaz zeggen dat het me spijt dat ik zo onvoorzichtig ben geweest."

Is het enige wat hij zegt.

"Wat overnemen? Wat onvoorzichtig? Ik verwacht meer uitleg Aiden!"

"Moet je mijn plek overnemen, hier, beloof het me. Diaz zal alles voor je uitleggen. Hij zou bij je staan tot zijn dood."

"Aiden dit schiet niet op! Waar ben je mee bezig! Geef me eens wat normale antwoorden."

"Ik zeg, dat ik dat pas doe als de tijd er rijp voor is, het is beter voor je. Het zal je beschermen, geloof me."

En Aiden staat op en loopt weg.

"Hey kom eens terug ik praat tegen je!"

Ik sta op en wil achter hem aan gaan, maar ik hoor de knal van de voordeur dichtvallen en ik weet wat dat betekend. Ik ben weer alleen in dit verdomde huis. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben blij hier. Ik heb een goed leven hier, en heb zeker alles wat ik nodig heb. Maar ik voel me leeg. Het voelt niet goed. Iets ergert me. Ik heb gevoel dat er iets gaat gebeuren wat mij, en Aiden gaan veranderen. Maar dat is zeker bullshit. Ik denk te veel, ik was altijd al een denker geweest, ik fantaseerde over de gekste dingen. Ik leefde mijn fantasie tot de keiharde waarheid me de lessen liet zien in het leven. Leven is een leugen. Dood is de harde waarheid.