Clean the Mafia

Prepare for war

[ Aiden ]
Ik zit geluidloos op de trap. Ik kijk rond, waar ik naartoe kan gaan als het fout gaat. Rustig wacht ik af, ik kan nu ook zijn slaapkamer binnenlopen en schieten, maar zo'n dood gun ik hem niet. Dat is te snel, even lijden kan geen kwaad. Ik wil bloed zien. Dan hoor ik een paar pannen op elkaar vallen. Bingo. Langzaam hoor ik iemand zacht uit bed komen. Hij kreunt duidelijk. Nu nog die andere wakker worden. Ik hoor dan nog een knal, nog een pan is gevallen.

"Wie is daar?!" Hoor ik een mannenstem een beetje geïrriteerd zeggen.

En als ik langzaam mijn hoofd draai zie ik hem staan. Het is Ryan Garcia. Waar is die ander? Waar is Lorenzo? Als hij er niet is moet dit snel klaar zijn voordat hij terug komt. Het doet vast wel pijn om als je terug komt van een missie en je zoon ligt dood voor je. Moet toch wel iets raken in hem? Ik weet het niet. Ik hoop het met heel mijn hart.

En dan sla ik toe. Dan sta ik op en schiet van boven 2 keer in zijn schouder. Geluk staat aan mijn kant, ze zijn allebei raak. Ik hoor Ryan schreeuwen van pijn. Snel duik ik achter de muur en dan hoor ik ook 2 schoten. Dat is Diaz. Snel sta ik weer op en schiet ook weer. Ik zie Ryan neervallen en schreeuwen van de pijn. Snel haalt Diaz een keukenmes van achter zijn rug en wenkt naar mij, ik loop de trap af terwijl Ryan over de grond rolt en schreeuwde van de pijn. Hij schopt nog een keer tegen mijn been. Maar het doet me niets. Ik pak het mes aan en legt het bij zijn keel, heel langzaam snij ik. Hij moet lijden! Ik kijk diep in zijn ogen, en ik zie niets dan angst. Pure angst, het is prachtig. Mensen die smeken om hun leven, omdat ik het in handen heb, ik heb het voor het zeggen. En ik hou ervan, het is bijna te mooi om waard te zijn. Langzaam snij ik verder, ik zie Ryan angstig om zijn heen kijken en nog mijn arm proberen weg te halen, maar hij is daar te zwak voor. Ik snij verder tot Ryan geen beweging meer toont. Hij ligt daar, zijn ogen nog groot en vol met angst. Het is dan akelig stil, alsof er niets is gebeurt. Dan zet ik het mes dan rechtop in Ryan op de plek waar zijn hart moet zitten. Als hij nog niet dood was was hij nu het wel. Een target is uitgeschakeld. Als ik hem zo zie liggen voel ik me voor een deel verlost. Een is dood, en Lorenzo pakken we de volgende keer weer. Snel voel ik nog aan Ryan zijn pols. Nee, geen hartslag. Niets. Het is over met hem.

Ik doe mijn pistool weg en loopt Ryan zijn kamer binnen, naast zijn bed ligt zijn telefoon. Snel pak ik het en stop het in mijn zak. Dan loop ik de kamer weer uit en gebaar naar Diaz dat we via de achterdeur terug gaan naar de auto. Binnen een half uurtje was dit gedaan. Snelle zaak, was bijna een gezellig uitje voor Diaz en ik. Ik loop dan naar beneden en Diaz volgt mij.

"Waar is Lorenzo?" Hoor ik hem vragen.

"Weet ik niet Diaz, misschien slaapt hij ergens anders. Sebastian kan wel een oplossing bedenken, dan kan Roan het nakijken. Ik weet niet wat ik met Caleb moet maar die doet de laatste tijd geen zak." Zeg ik en loop weer naar buiten.

"Geef die telefoon maar aan mij Aiden ik geef hem dan meteen door aan Roan die in het systeem kan hacken." Zegt Diaz terwijl hij de auto instapt.

Snel stap ik ook in en geef de telefoon aan Diaz. Dan rij ik weg, terug naar de villa.

Tijdens de terugrit denk ik aan Lorenzo. Ik hoop zo erg dat hij breekt. Hij zou moeten lijden net zoals ik deed. En zijn zoon vermoorden was een perfecte revenge maar het is hier nog niet klaar. Er komt een war ik kan het voelen! Een groot gevecht tussen twee machtige mafia's. Unfazed Black tegen AKUMA. Ik zie de win al. Ik kan het al bijna voelen. Maar ik moet ook uitkijken, als ik Lorenzo onderschat komt de klap harder aan. En dat wil ik niet, ik wil er zicht over hebben, de touwtjes in handen hebben. En ik zou er alles voor geven om het te hebben.

Ik zet Diaz dan af bij mijn company.

Diaz stapt dan uit "Ik zie je vanavond weer baas, ik geef de telefoon aan Roan en ik kijk waar Caleb zich verstopt. Gaat u maar lekker rusten sir" en hij loopt weg

Ik rij snel door naar mijn villa, wat verlang ik naar mijn bed. Ik had het er dik voor over om 3 uur opstaan. Maar om eerlijk te zijn ik ben bekaf. De spanning maakt je moe. De adrenaline stroomt door je lichaam op het moment. Maar het is dan weer weg, en dan voel je eigenlijk hoe moe je bent.

Ik parkeer de range in de garage en mijn butler komt al en verwisselt het kenteken. Ik loop door, mijn villa binnen. Ik leg mijn handschoenen in een la en ik doe mijn muts erbij. En leg mijn pistool in de kluis. Zuchtend loop ik naar boven naar mijn kamer. Ik verlang zo naar mijn bed.

[ Delia ]
Ik word langzaam wakker. Ik wrijf in mijn ogen en kijk langzaam rond. Waar ben ik ook al weer? Langzaam begin ik weer dingen te herinneren. Ik sliep hier, omdat ik bijna niet meer kon lopen. Wat leuk, echt geweldig dit. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en pak de krukken die ik ernaast hem gelegd. Het is pas 7 uur zie ik op de klok. Snel doe ik mijn armen erin en sta ik op. Ik probeer eerst even normaal te lopen, maar het doet pijn. Waar heeft Aiden mijn pillen?! Snel loop ik met mijn krukken naar zijn kamer, maar deze keer klop ik netjes.

"A-Aiden? Mag ik misschien mijn pillen? Alstublieft?" Vraag ik netjes.

Geen antwoord, niets. Slaapt hij nog? Ik weet het niet. Ik klop nog eens.

"H-hallo? Goedemorgen Aiden?" Vraag ik.

Voorzichtig leg ik mijn oor dan tegen de deur, misschien kan ik iets van beweging horen? Maar nee. Doodstil is het. Dan voel ik opeens 2 handen om mij heen. Wat is dit nou?! Snel prik ik hard met mijn kruk naar achter en draai me om.