Help | Kim Jisoo

⚔️ Üzgün ⚔️

                                                    Gd-Untitled

Kim Jisoo

Karşı karşıyaydık işte. Gözlerimin en içine kırılmamdan gitmemden korkarak sevgiyle ve şefkatle bakıyordu. Kalbimin hızlı atmasına nazaran aramızdaki bakışma dakikalarca yavaşça sürmüştü. Gözlerine bakmaya devam ederken istemsizce dolmaya başlamıştı gözlerim, üzülüyordum. Çünkü her zaman eksik kalacaktım. Ve onu üzecektim. Onun önceden beni defalarca üzdüğü gibi. Ama asla istediğim bu değildi. Tek isteğim geçmişi silmek ve sahil kenarında onunla yaşamaktı. Fakat geçmişin acı pençeleri geçmeyecekti. Bedenimden de ruhumdan da.

Tutmadığı sağ elimi gözlerinin içine bakarak kaldırdım ve elimi tutan elinin üstüne koydum. Bunu yapmamla gözleri gülümseyen taehyung elini elimin üstünden çektiğimde göz bebekleri cam parçaları gibi küçük parçacıklar halinde kırılmıştı. Hayal kırıklığıydı. Tıpkı şu an gözlerimden akan yaş gibi. Elimi ondan kurtardıktan sonra ona isteğim dışı her an uzanabilecek olduğunu hissettiğimden arkama belime yasladım büyük bir umutla tuttuğu elimi.

"taehyung..." cümleleri bir araya getiremeyen aklım ona bas bas bağıran kalbime yenik düşüyordu. Gözlerimi yumdum her şeyin bu kadar zor olması adil değildi. "seni seviyorum" yaptığı itirafla yumduğum gözlerim hızla açılırken göz yaşlarım durmak yerine çoğalmıştı alt dudağımın titrediğini hissetmiştim. Hemen dişledim dudağımı. Karşımdaydı omuzları çökük siyah saç tutamları alnından gözlerine doğru dökülüyordu tarif edilemeyecek bir güzelliğe sahipti. Gözleri en derinime bütün benliğime tüm çıplaklığıyla bakıyordu. Sanki "ne diyeceğini biliyorum jisoo korkunuda biliyorum fakat yine de vazgeçme, lütfen" diyordu. Bunları düşünmem saçmaydı ama onu tanıyordum dile dökemediklerini gözleriyle bana anlatıyordu.

"özür dilerim" dediğimde gözlerinin dolmaya başladığını görmem bütün gövdemin uyuşmasına neden oldu. Bakışlarımı ondan kaçırırken acı bir nefesi bıraktı soğuktan kurumuş dudaklarım. "yapamam, üzgünüm ruhum sana kapıldı evet ama iki yıl önceki jisoo bana ağlayarak bunu yapmamamı söylerken bana yaptıklarına herkes şahit olmuşken yapamam taehyung"

Güçlükle yutkundu karşımda "insanların ne düşündüğünü umursamazsın sen" dediğinde yüzümde acı bir gülümseme oldu göz yaşlarım bu cümlesinden sonra çoğalırken bulanık gördüğüm taehyung'u daha net görmek için gözlerimi sımsıkı yumup tekrar açtım.

"yanılıyorsun ben eğer insanların ne dediğini umursamasaydım bedenimde ve ruhumda bu kadar iz olmaz seni de reddetmek zorunda kalmazdım" insanların düşüncelerinden korkup yıllarca susmuştum. Her şeye. Babama. Anneme. Dayıma. Seok Jin'e. Ve ona. Kalbime yeniden umut veren adama. Azrailime.