Öncelikle merhaba aylar sonra yine burada olmak çok güzell dediğim gibi özel bölüm sayın bunu.
Yorumlarınızı eksik etmeyinn💓
Kim Jisoo:
Zaman geçiyordu ve biz büyüyorduk olgunlaşıyorduk artık sorunlarla baş etmeyi öğreniyorduk. Büyüdüğünde hayatın daha da zorlaşacak gibi söylemlerin aslında doğru olmadığını anlıyordum bugünlerde.
Zor olsa bile yanınızda sizi karşılıksız büyük bir ilgiyle seven biri olduğunda kolaylaşıyordu. Zorlukları paylaşmak güzeldi. Sevgi paylaştığınızda çoğalıyordu. Zorluklar ise paylaştığınızda azalıyordu. Bu duyguları taddığım için mutluydum.
"Bugün ne yaptınız acaba taehyung bey?" mutlu ruh halim sesime de yansırken yemek yiyen taehyung bakışlarını muzip bir şekilde bana çevirdi.
"seni düşündüm ne yapayım"
"beni düşündün demek" dediğimde kafasını olumlu anlamda sallamış ve önündeki ramenden büyük bir lokma almıştı. Ramenin sosu dudaklarında kalırken gülümsedim.
"benim ne düşündüğümü öğrenmek ister misin?" bakışları tekrar bana dönerken mutfağımızın ortasında olan şu an oturduğumuz masada yerimden doğrularak ona yöneldim ve dudaklarına sımsıkı bir öpücük kondurup geri yerime oturdum.
Ardından dudaklarıma bulaşan sosu dilimle alırken taehyung bana ilgiyle bakıyordu.
"böyle ani şeyler hâlâ kalbime iyi gelmiyor"demiş ve kalbini tutmuştu. Bu hareketine kıkırdadım.
Biz evleneli 3 yıl olmuştu sevgili olalı 7 yıl. Zaman çabuk geçmişti ve açıkçası bundan şikayetçiydim taehyunglayken zaman dursun istiyordum.
O benim zorlu engebeli yollarıma çiçekler dikmiş ve özenle onlara bakıp büyütmüştü. İmkânsız denilen her şeyi benim için yıkmıştı. İkimizde şu an istediğimiz mesleği yapıyorduk. İkimizde olmak istediğimiz kişi değil olduğumuz kişilerdik artık.
O bir fizik öğretmeni ben ise şiddet suçları bölümünde bir dedektif. Küçük ve tatlı evimizde her şeyi geride bırakarak yaşamak çok güzel hissettiriyordu. Güçlüydük. Ayaktydık ve bizi ayakta tutan sırtımızın dik durmasını sağlayan birbirimize beslediğimiz aşktı.
Birbirimize bugün yaptıklarımızı anlatırken bir anda bulanan midemle elim ağzıma gitti. Hafif olması nedeniyle yerimden kalkmazken ikinci bulantıda hızla yerimden kalkıp banyoya koştum. Klozetin kapağını açıp diz çökerken arkamdan hızla gelen adım seslerini duyuyordum.
Taehyungta benimle birlikte diz cökerken bir eliyle sırtımı sıkıca sarmıştı.
Nihayet kusmam dururken taehyung ağzımın kenarını silmişti peçeteyle. "Yine soğuk şeyler mi içtin bu konuda anlaştığımızı düşünüyordum. Hassas bir bünyen olduğunu ne zaman kabulleneceksin?"
Onun yersiz telaşını dinledim. Hep böyleydi benim için haddinden fazla endişelenirdi.
"içmedim soğuk bir şey" diyerek dudaklarımı büzdüm.
"kalk o zaman hastaneye gidiyoruz" demiş ve koltuk altlarıma ellerini sokarak beni kolayca ayağa kaldırmıştı.
"saçmalama taehyung alt tarafı kustum çok normal bir şey bu" benim için cidden normaldi nelere karşı ayakta kalabilmiştim degil mi? Fakat taehyunga göre öyle değildi. Canımın yeterince yandığını artık hiçbir şekilde bir acı çekmemi istemediğini söylüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Help | Kim Jisoo
Fanfiction"Kötü anıların yerini güzel anılar alacak" fısıltısı kulağıma geldikten sonra geceye karışırken gözlerine baktım. Dolmuştu. Kim Taehyung gözleri dolu dolu bakıyordu bana. Kaybetmek istemiyordu. "Sana söz veriyorum" Umut etmekten vazgeçmeyen tüm güz...
