Unicode
Toilet ကပြန်လာပြီးကတည်းက ဂျီမင်းသည် သူ့ကိုတစ်ရှောင်ရှောင်နှင့်.....
နေ့လည်ကန်တင်းချိန်ရောက်လို့ ကန်တင်းသွားရန် ပခုံးပုတ်ခေါ်လိုက်တော့ တုန်တက်သွားသောခန္ဓာသေးသေးလေး.....
"ဂျီမင်း...ကန်တင်းသွားရအောင်"
"ငါ ဗိုက် ဗိုက်မဆာဘူး...မင်းဘာသာပဲသွားလိုက်တော့"
"နေမကောင်းလို့လား"
"ကောင်း ကောင်းပါတယ်....ငါမစားချင်လို့"
"ပြီးရောလေ...ငါသွားပီ...စားချင်တာရှိရင်ဖုန်းဆက်လိုက်"
ဖုန်းဆိုတဲ့အသံကြားပြီး ဂျီမင်းမှာအသံတောင်မထွက်နိုင်တော့....ခေါင်းလေးတဆတ်ဆတ်သာညိတ်ပြနိုင်တော့သည်။
စိတ်ထဲတွင်လည်း လုံးဝကိုအပြစ်သားတစ်ယောက်လို....စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကြောင့် သူငယ်ချင်းကိုသစ္စာဖောက်မိသည်။
ထယ်ယောင်းသာသိရင် စိတ်တော်တော်ဆိုးမှာ....စိတ်ထဲအကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်နေမိပေမယ့်လည်း လောလောဆယ်တော့မျက်နှာချင်းတောင်မဆိုင်ရဲ.....ထယ်ယောင်းသာ သိများသိသွားရင်ဆိုသောစိတ်ကြီးကသာစိုးမိုးနေတော့သည်။
-------------------------
ကျောင်းဆင်းတာတောင် သူ့ကိုမစောင့်ပဲ အခန်းထဲမှအမြန်ပြေးထွက်ကာ အရင်ပြန်သွားသော ဂျီမင်းကြောင့် နည်းနည်းတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရသည်။
သူဘာများလုပ်မိလို့ ဂျီမင်းက တစ်ရှောင်ရှောင်လုပ်နေသလဲမသိ.....
နောက်နေ့မှပဲသေချာမေးပြီး တောင်းပန်သင့်ကတောင်းပန်ရမည်။
အခုတော့ တစ်ယောက်တည်းအေးအေးဆေးဆေးပင်....သို့ပေမယ့် ကံကြမ္မာကြီးကသူ့ကိုတစ်ယောက်တည်းနေစေချင်ပုံမရ.....
"Baby Hyung...."
အသံကြားလိုက်ရုံနှင့် မျက်မှောင်ကြုတ် မိသည်ဆိုလို့ဒီတစ်ယောက်သာရှိသေးသည်။
အသံကြားပြီးခဏလေးအတွင်း ထယ်ယောင်းဘေးနားကိုရောက်လာကာ ပခုံးကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းလာဖက်လေ၏။
YOU ARE READING
A Boy Named JeonJungKook [Completed]
Fanfictionကျွန်တော့်ရဲ့ ဘေဘီ Hyung....🐯💜 (OwnCreation) 💜