Chapter 14

252 4 4
                                    

Chapter 14

Kath.

"Really Daniel? Ha, hindi pa ba tapos ang pagpapahiya mo sakin?" sabi ko, habang umiiyak. "Nasan na yung audience mo? Ha? Nasan na dali para matapos na to!" sabi ko ulit "Look Kath, i realized that im totally wrong" sabi nya. Lumapit ako sakanya at sinampal sya ng malakas "Ang kapal ng mukha mo! Kani-kanina lang pinagtatawanan mo ko tapos ngayon, ano?! Sorry? Shit lang Daniel!" sabi ko.

"I understand kung hindi mo ko mapapatawad, per--" i cutted him off "Yea, you really should understand it. Baka naman magalit kasi pag hindi kita pinatawad. Baka bukas lang may issue na naman right Daniel? Aminin mo na, may plano ka pa diba? Diba?!" gigil kong sabi sakanya. Sorry pero ganyan kasi ako pag naipunan. Sumasabog bigla. At pag sumabog, todo-todo.

"Kath, believe me--" i cutted him off, again "Believe? Big word. Wow, believe. Nakakaiyak yang sinabi mo ah" sabi ko habang napatawa ako ng peke at habang pinupunasan yung luha ko. "Kath, no. Just let--" and again, i cutted him off  "Let you what? Let you have another damn chance? Para ano? Para sayangin ulit? You know what? This is so stupid. A stupid boy and a stupid girl on this stupid situation. Kapag pinatawad nanaman kita, okay ulit tayo. Mapapaniwala mo ulit ako, then there is a day na may plano kang pagmukha nanaman akong tanga? Then magso-sorry ka nanaman. And we will do the same thing over and over again" sabi ko.

"You--" "Im so--" this time, he's the one who cutted me off "Kathryn will you please stop cutting the hell me off? First, i am sincere. All my life, this is the first time i became so sincere. Baket ako nagso-sorry? Maybe because nakita ko yung sarili ko sayo. There was a time--" i cutted him off for the hundredth time "I dont need bedtime stories. I just need your sincerest sorry and that's all" sabi ko.

Napahinga na lang sya ng malalim at, "Kath, ayoko ding mawala ang pagkakaibigan namin ni Khalil. Yes, he was so mad at me at yun ang unang beses na binulyawan nya ko. I realized how foolish and how 'immature' i am for doing those 'stupid' things. At pwede ba, don't predic things kasi wala namang nakakaalam ng mangyayari mamaya o bukas." sabi nya.

"It's better to be ready than to be not. And in predicting, people can be prepared" sabi ko "Okay fine. Kath, from the bottom-est of my heart, i am sorry. Sana mapatawad mo ko" sabi nya. He looked sincere naman. Pero hindi ba masyado pang maaga para patawarin sya? I mean, kakagawa nya lang nang kasalanan tapos patawad agad?

I know na walang schedule ang pagpapatawad pero, kumbaga kasi sa sugat, fresh pa. Masakit pa. Then i remembered what mom told me when i was a kid, "Heal the wound, and forgive the person na dumapa sayo. Kasi pag hindi ka nagpatawad, ibig sabihin nun ay hindi ka nakakagawa ng mali". I actually never did undesrstood it. Kaya tumatango na lang ako when she says that.

Papatawarin ko ba? Decide, decide. Okay, final decision, "Sorry Daniel, pero hindi kasi ako yung taong konting uto mo lang okay na. Mahirap ako magpatawad. Siguro kung papatawarin man kita, hindi ngayon. Not in this place, not now." and with that, umalis na ko.

**

NEXT DAY

Bumaba na ko para mag-breakfast, dapat. Pero wala akong gana. Dapat nga hindi rin ako papasok. Una, masyadona kong gabi nakauwi. Pangalawa, hindi ako nakatulog masyado kagabi and lastly, super stressed ako.

Wala din si mommy and daddy dito. Si mommy kasi sumunod kay daddy sa ibang bansa. They'll be back soon daw. Sanay nanaman ako sa soon nila eh. Pero, oks lang yun. "Kathryn kumain ka na" sabi ni manang "Hindi na po, wala po akong gana. Papasok na ho ako" sabi ko "Nako, baunin mo na ito at walang laman yang tiyan mo. Basta kumain ka din ha?" sabi nya at tumango na lang ako.

Pagpasok ko, syempre, chismis agad. Wala na kong paki sakanila. Basta ako, pumapasok ako to learn. Sila? Pumapasok sila to learn how to stab people at the back.

Steal my boyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon