Tabii, bu dediklerim size son derece yabancı geliyor olabilir. Çünkü Tanrı’yı yakından tanıyabileceğinizi düşünmeye pek vakit ayırmamış olabilirsiniz. Ama Tanrı sizi düşünmüş, düşünüyor da. O, size nasıl ulaşacağını da biliyor. Çünkü sizinle bireysel olarak ilgileniyor! O’nun için siz önemlisiniz.
İstanbul, Eylül 1993
1. Tanrı’ya İşaret Eden Parmaklar Tanrı gözle görülecek nitelikte değildir. O’nu kulakla da işitemeyiz. O zaman O’nu yanılgı götürmez bir şekilde nasıl öğrenebiliriz. Kendimizi kandırmadığımızdan nasıl emin olabiliriz? O’nu kavramak için hayallere kapılmadan, Vahiy Tasarısını inceleyerek bize Kendisini keşfettiren bir geziye çıkacağız. Ama önce dikkatimizi Tanrı’ya işaret eden bazı ipuçlarına vermeliyiz. Bunlar: Tabiat, insan vicdanı ve geçmişteki Tanrı’nın sözcüleridir. Tabiat, ne kadar doğal olsa da onu ne kadar olağan kabul etsek de her zaman harika ve olağanüstü bir habercidir. Öylesine ki, parmağımızı uzatıp bir yıldızı, bir ağacı işaret ettiğimizde her sefer Tanrı’nın yaratıcılığına tanık oluyoruz… “Gökler, Allah’ın şanını anlatıyor, Gök kubbe O’nun ellerinin eserini duyuruyor. Gün, güne O’ndan söz eder ve gece geceye O’nu tanıtır. Onların sesinin duyulmadığı dil yoktur. Ancak ezgileri tüm yeryüzünü dolaşır, nağmeleri dünyanın ucuna dek ulaşır” (Zebur kitabından: Mezmur 19:1-5). İşte Tanrı’dan aldığımız ilk haberi
O’nun yarattığı şeyler aracılığıyla alıyoruz. Çünkü yaradılışta Yaradan’ın “izlerine” rastlıyoruz. Yani eseri aracılığıyla bu evrenin mimarını ne denli hikmetli, güçlü ve doğaüstü olduğunu anlıyoruz: “Dünyanın yaratılışından beri, Tanrı’nın görünmeyen nitelikleri, yani sonsuz gücü ve Tanrılığı, O’nun yaptıklarıyla anlaşılarak açıkça görülüyor” ( İncil, Romalılar 1:20). Bununla birlikte insanın ahlaki yapısı, mutlak bir iyiliğin varlığına işaret ediyor: “Kutsal [Kitap’taki] Yasa’yı bilmeyen uluslar kendiliklerinden bu Yasa’nın gereklerini yaptıkça, Yasa’dan habersiz olsalar bile… Kutsal Yasa’nın gerektirdiklerinin yüreklerinde yazılı olduğunu gösterirler” (İncil, Rom.2: 14, 15).
