all those little things || jjk {✓}

1.0

P!nk - Family Portrait

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

"YETER DEDİM SANA, YETER! SENİ NE YANIMDA İSTİYORUM NE DE BU EVDE. ANLIYOR MUSUN?"

Danbi duyduğu seslerle ağlayarak kulaklarını kapattı ve Namjoon'un odasına koştu. Abisi evde değildi ama kız onun odasında bile kendisini daha rahat hissediyordu.

Telefonunu eline alarak abisinin ismine tıkladı. Telefon çaldı, çaldı, çaldı...ama açan olmadı. Kız ağlayarak birkaç kere daha aradı ama hepsinde de çağrısı cevapsız kaldı.

"YANINDA DURMAK İSTEYEN KİM ZATEN? SANA YEMİN EDİYORUM ŞU ÇOCUKLAR OLMASA BİR SANİYE KALMAZDIM BU EVDE!"

"KEŞKE OLMASALARDI DA GİTSEYDİN O ZAMAN!"

Annesinin bu sözünü duyan Danbi'nin başından aşağı kaynar sular dökülmüştü. Annesi... bunu diyebilmiş miydi gerçekten? Kendi hırsı ve öfkesi yüzünden kendisinin ve abisinin hiç doğmamış olmasını dileyebilmiş miydi?

"DEMEK ÖYLE? O KADAR NEFRET EDİYORSAN BENDEN DAHA ÇOK DİLE GETİRSEYDİN KEŞKE. BİR DAHA DA GELMEM BU EVE!"

Ve kapı çarpma sesi.

Danbi'nin ağlaması şiddetlenmişti. Aşağıdan annesinin haykırışlarını ve kırılan cam seslerini duyuyordu. Gidip onu teselli edemezdi dediği şeyleri duyduktan sonra, annesindeki bu sinirle kendisine zarar gelebilirdi de. Zaten annesi son birkaç yıldır ona çöp muamelesi yapıyordu hep. Babasıyla yaptığı kavgalardan sonra her seferinde bolca içer, sonra da gelip kıza patlardı. Danbi ona da dayanamıyordu. Ama şimdi babasının evden gitmiş olması da ona iyi gelmeyecekti gibi.

Abisini arama girişimleri başarısız olduktan sonra ne yapacağını bilemez halde oturdu yatağa kız. Sessizce, hıçkırarak ağlıyordu. Bir kapı çarpma sesi daha duyduğunda annesinin de gittiğini anladı.

•••••

j.jkook:
Hissediyorum...

İyi hissetmiyorsun
Bir şeyler olmuş

danbi:
?

j.jkook:
İçimde kötü bir his vardı da
sana yazayım dedim

danbi:
Jungkook
Bize gelebilir misin

j.jkook:
sorman hata gülüm
bak say 120ye kadar
Sen daha 100 demeden
kapında olacağım
Ya da onu 180 yap
Birkaç şey almam gerekebilir
(Görüldü)